Fálkinn - 21.12.1945, Qupperneq 29

JÓLABLAÐ FÁLKANS 1945
breytt stefnu frá liáaustri til há-
noröurs og höfðum nú öskrandi og
æðandi tólf stiga storm með snjó
og krapi beint á bakborða. í göng-
unum var sterkur þefur af karból-
sýru og joði. Tvær stórar flöskur
í aðgerðastofu spítalans höfðu lirokk
ið upp úr skorðugrindinni og
brotnað á gólfinu.
Þegar leið á daginn komu skeyti
um að tvö önnur fiskiskip væru i
neyð, Polarbjörn og Nyken.
Alls fjögur skip með uni 75 manna
áhöfn. Alit norsk selveiðiskip, sem
lialda á miðin úr vesturhöfnum
Noregs um miðjan febrúar vestur
undir New Foundland, til stranda
Baffingslands og Suður-Grænlands.
Þar elur selurinn kópa sína og er á
þvi stendur er auðvelt að lcomast
í færi við liann. Þá er safnað skinn-
um og spiki, en ketið er aðalfæða
skipshafnanna. Eitt einasta skip
getur ef heppnin er með veitt allt
að 8000 seli, sem leggja sig á um
20 krónur hver þegar heim kemur.
Ferðin tekur þrjá mánuði og áhöfn-
in getur grætt svo vel, að hún get-
ur Jivilt sig það sem eftir er ársins.
Seinni liluta dagsins fengu nokkr-
ir farþegar æðisköst. Tveim konum
á III. farými, sem voru í klefa sam-
an, hafði tekist að æsa hvor aðra
svo eftirminnilega, að þær linigu
loksins í ómegin og varð að flytja
þær á spitalann. - Hjúkrunarkon-
urnar þutu eins og eldibrandar
klefa úr klefa með skammta og
róandi sprautur. Karlmaður einn
með sykursýki fékk alvarlegt insú-
línáfall, þvi að bann hafði gleymt
að fá sér aukasprautu. Fríkirkju-
prestur nokkur safnaði að sér á-
berandi stórum flokki til synda-
játningar- og bænahalds í lestrar-
salnum, og söfnuðurinn sendi til
skipstjórans eftir fleiri sálmabókum,
Biblium og Testamentum, sem dag-
inn eftir urðu svo eftirspurð, að
þau gengu kaupum og sölum fyrir
marga dollara.
Á laugardagskvöld var tilkynnt að
Polarbjörn lie'fði náð áhöfninni af
Saltadingen um borð, og væri nú
ajlra ferða fær og liefði tekið stefnu
til Noregs. Hinsvegar gekk ver með
Nyken og Isfjell. Við heyrðum til
þeirra í loftskeytunum á hverjum
hálftima. Raddirnar komu veikt og
óreglulega út úr myrkrinu. Við þrír,
sem sátum í Jítilli skonsu efst uppi
á bátaþilfarinu á „Drottningholm“,
með þúsundir smálesta af járni og
stáli og vélum undir okkur fundum
til hættunnar, sem vofði yfir ein-
liversstaðar þarna úti í myrkrinu,
og gerðum okkur ljóst hvað sjó-
mennirnir urðu að líða og leggja
á sig til þess að halda lítilli timb-
urfleytu, minni en 100 smálestir,
á réttum kili. „Eg er að bila, hefi
ekki fengið livíld í fjóra sólar-
hringa,“ heyrðist frá loftskeyta-
manninum á Isfjell. „Stýrisliúsið er
farið fyrir borð. Mikil bakborðs-
slagsíða. Matvælaskápurinn og
vatnstunnan skolast fyrir borð.“
Svona-voru fréttirnar sem við feng-
um frá mönnum í Hfshættu um
500 kilómetra burtu. Og gegnum
náttmyrkrið másaði „Drottning-
holm“ áfram, dæsandi og' brakandi,
með svo miklum yfirþrýsting á vél-
inni, að heyra mátti vélstjórann