Fálkinn - 14.02.1947, Blaðsíða 9

F Á L K I N N
9

dB III IUl BREZKRA KVIKHllMDA:
„THE WAY
T O THE STABS“.
Styrjöldin er baktjald þessarar kvikmyndar, þó ekki sé
hún stríðsmynd. Er hún tekin af amerískum og enskum leikendum
undir stjórn Anthony Asquith, sem m. a. tók „Pygmalion“. Þrir
frægustu enslcu leikararnir í myndinni eru, Michael Redgrave, sem
frægur er orðinn fyrir leik sinn í „Þrumuþór", og John Mills og
Rosamund John. Talið er að „The way to the Stars“ sé með allra
bestu kvikmyndum, sem teknar hafa verið í Bretlandi.
Myndin til vinstri er af Redgrave sem enskum fluglautinant,
á annari sjást John Mills og Rosamund John saman, og þriðja mynd-
in sýnir kanadíslca flugmanninn Douglass Montgomery og enska leikar-
ann Basil Radford.
'' ';
Harrison Drive skipaði hann fyrir:
— Beygið til vinstri — og svo
beint áfram þangaS til viS komum
að skemmtigarðinum — þá skal ég
sýna yður hvernig á að aka bíl!
Blóðið hamaðist í æðum hennar.
í huganum sá hún, hvernig bifreið
hennar og Rays færi i mél. í kvik-
myndunum hafði hún séð hvernig
bankaræningjarnir fóru með stolnar
bifreiðir. Það mátti ekki ske. —
Já, ég skal aka hratt, sagði hún og
tók öndina á lofti.
— Jæja, svo að þú segir það,
kralckinn.
Við Morrow Road sýndi götu-
ljósið rautt. Þau urðu að nema stað-
ar.
Samferðamaður hennar stirðnaði
í andlitinu.
— Notaðu blístruna, ef með þarf,
en aktu áfram. Fjandinn hirði Ijós-
merkið!
— Við förum í mél. Það kemur
sporvagn þarna!
— Eg sagði: aktu! hvæsti maður-
inn. Hann þrýsti á hné hennar svo
fullt hensinrennsli kom á. Vagninn
þaut áfram, og Anna barðist við
að nota stýrið!
Hundrað metrum lengra frammi
kom lögregluþjónn út á akbraut-
ina. Hann rétti út höndina til þeirra.
Anna heyrði ragn og bölv frá mann-
inum, sem hjá henni sat. — Lag-
legur náungi þetta. Gefðu honum
það sem hann hefir gott af!
Þau stýrðu beint á lögregluþjón-
inn. Fingur bankaræningjans voru
eins og stálkló um hnéð á henni.
Hún leit sem snöggvast í spegilinn.
— Ó .... bak við okkur!
MaÖurinn leit við. Skammbyssu-
kjafturinn stefndi beint á hana. En
samt notaði hún tækifærið, vatt sér
til hliðar svo að hnéð á henni losn-
aði. í sama vetfangi steig hún á
hemilinn í botn af öllu afli. Henni
fannst líkast og vagninn lyftist á
götunni. Hausinn á manninum rakst
i mæliborðið og skammbyssan datt
á gólfið. Anna hafði lokað augun-
um. Þegar hún opnaði þau aftur
stóð lögregluþjónninn og liorfði for-
viða á liana. Bófinn við hliðina á
henni lireyfði hvorki legg né lið.
— Hvað er um að vera? spurði
lögregluþjónninn.
— Þarna! sagði Anna og kinkaði
kolli til mannsins. — Hann skaut
mann í b*ankanum. Takið þér byss-
una hans — ég þori ekki að snerta
hana.
Það er laugardagur daginn eftir,
og Ray var heima. Fréttamennirnir
höfðu verið þar fyrri hluta dagsins
og fengið alla frásögnina. Þeir höfðu
sagt Önnu, að það hefði verið
„Svarti Mike“, sem liún hefði haft
fyrir farþega í bifreiðinni. Honum
hafði gramist að félagar hans skildu
hann eftir, og launað þeim lambið
gráa með því að segja frá vistarveru
þeirra. Og svo liöfðu þeir verið
fangelsaðir um kvöldið, allir bófarn-
ir.
— Hvað ætlar þú að gera við
þessa þúsund dollara, sem þú fékkst
fyrir vikið? spurði Ray um kvöld-
ið, þegar þau voru orðin ein.
— Viltu taka mig í ökukennslu
fyrir 3 dollara um tímann?
— Eftir þetta sem gerðist í gær
held ég að það væri réttara að
ég fengi kennsluna lijá þér!
*#***