Fálkinn - 14.02.1947, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
Prjónuð topphúfa, rauð og hvít
Regluleg álfahúfa p,rjónuð með
norsku gamaldags mynstri frá Seter-
dalen.
Er hægt að hugsa sér skemmtilegri
gjöf?
Éfnið: 50 gr. rautt og 30 gr. livítt,
gróft fjórþætt garn. Norskt eða fær-
eyskt garn.
Prjónar: 4 sokkaprjónar nr. 12 og
4 prjónar nr. 16.
Til þess að vita livort garnið er
hæfilega gróft eru fitjaðar upp 20 1.
á prjón nr. 16 og prjónaðir 8 prjón-
ar slétt og eiga þær að gera 8% cm.
Prjónið: Fitja upp af rauða garn-
inu 110 1. á prjóna nr. 12 og prjóna
2 cm. brugðið (1 sl. 1 br.).
Prjóna slétt og auk út i 2. umf.
þannig: Prjóna 14 1., auk út i 8. 1.
+ prjóna 30 1., auk út i 7. 1., end-
urtak frá + prjóna 14 1. (132 1.).
Prjóna eftir þverrákótta mynstrinu,
mynd b, þar sem krossarnir merlcja
hvítu lykkjurnar. Þegar komnar eru
8 cm., fyrsta hvíta lína eftir 1. bekk
(merki 1) er tekið þannig úr. —
Prjóna 18 I. tak 4 sinnum 2 1. sam-
an + prjóna 36 1., tak 4 sinnum
2 1. saman og endurtak frá +, —
prjóna 18 1. (120). Þegar búið er að
prjóna 10% cm. fyrri hvítu línu á
öðrum bekk (merki 2) er tekið
þannig úr. Prjóna 18 1., tak 2 1.
saman, hald þannig áfram umferð-
ina út. Prjóna næstu umferð, tak þá
úr með 17 1. millibili, prjóna tvo
smærri bekkina og eina rauða um-
ferð. í næstu rauðu umferð við
merki 3 eru 2 1. teknar saman með
15 1. millibili. Þá er tekið úr í 4
hverri umferð, með 1 1. færra milli
úrtaka i hverri umferð. Gæt þess
að doppurnar verði sem jafnastar
í reitunum. Þegar 24 1. eru á er
fært á smærri prjónana og prjónað-
ar 4 umferðir brugðið (1 sl. 1 br.),
bandið dregið i gegn og fest að
innan.
Fallegur loðskinnsjakki úr ,,breit-
schwanz", sem nú er orðið fátítt.
Jakkinn er nærskorinn að framan,
og ho'num fylgir laust herðaskjól.
„Pimpemel Smith“.. .
Framhald af bls. 6.
arnir hann „uppgötva“ sjö metra
löng jarðgöng, er auðsjáanlega höfðu
verið grafin til að strjúka um þau.
Þá varð fangabúðastjórinn sann-
færður um, að ekkert væri við varð-
manninn að athuga, og hann gat
haldið áfram að hjálpa Bretunum.
Ekki segir John frá neinum hryðju
verkum i sinum fangabúðum. Og
— samkomulagið milli fanganna var
alltaf gott. Þeir gerðu að gamni
sinu og timinn leið furðu fljótt.
Þegar komið var i eindaga fyrir
Þjóðverjum i Slésíu var föngunum
sleppt. Héldu þeir þá til vesturs
i von um að komast í samband við
landa sína. John komst vestur und-
ir Bremen. Þar var breskur her
og skaut í sífellu og John þótti
súrt i brotið, ef landar lians yrðu
til þess að drepa hann, eftir að
hann var sloppinn lífs af frá Þjóð-
verjum. Honum tókst ó síðustu
stundu að gera grein fyrir sér.
Tveimur dögum síðar var hann
kominn til London. Hann labbaði
heim til foreldra sinna, en með þvi
að þetta var að nóttu fór hann að
kasta steinvölum á gluggann til að
gera vart við sig. Loks var glugg-
inn opnaður og reiðileg rödd kall-
að til hans: „Hver er þar?“
„Það er John!“ svaraði hann.
„Hvaða John?“
Og John svaraði glettnislega: „Mér
er sagt að ég sé sonur þinn!“
Frágangur. Húfan er pressuð þar
til hún er slétt og falleg. Skúfur er
búinn til yfir 8 cm. pappaspjald og
festur við toppinn.
Hlýr og smekklegur hattur við loð-
kápu. Það er iítill breton-hgttur úr
flóka með uppbrettu barði, en koll-
urinn vafinn slæðu, sem gengur
útaf barðinu hœgra megin og undir
hattinum að aftan. Slæðan er fjólu-
blá, en sjálfur hatturinn silfurgrár.
Nýtt frá París. — ,,Pin up“-sokkarn-
ir eru þeir kállaðir, sokkarnir sem
sgndir eru hér á myndinni. Þeir
eru úr ull og með állavega litum,
og þó að lykkjurnar séu stórar eru
sokkarnir sagðir mjög hiýir.
Skemmtileg handtaska saumuð úr
samskonar efni og vetrarfrakkinn.
Það skal látið ósagt hvort litli hengi-
lásinn þykir smekklegur, en það er
hsegast að sleppa honum.