Fálkinn - 28.02.1947, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Hvernig lítir jðrðin út frá' stjornnnnm?
Horfnir tímar birtast í stjörnukikirum.
Ljósið fer 300.000 kílónietra á sek.
Það er engin nýjung, en nauðsynlegt
að minna á það áður en við höld-
um lengra. Þú veist líka, að marg-
ar stjörnur eru svo langt frá jörð-
inni, að ljósið sem við sjáum frá
þeim hefir verið mörg ár á leið-
inni til okkar. Stjörnumerkið Orion
er t. d. svo langt frá jörðinni, að
ljósiÖ þaðan er 500 ár á le^ðinni til
okkar. Ef Orion hætti að lýsa einn
góðan veðurdag við árekstur í him-
ingeiminum, þá mundu líða 500 ár
þangað til við sæjum það.
En við skulum nú snúa okkur við
og gera ráð fyrir, að mannlegar
verur eigi heima á Orlon. Og 'nú
skulum við láta okkur detta i hug,
að þessar verur hefðu búið sér til
kíki, svo að þær gætu séð hvað
gerðist á jörðinni. Hvað mundu
þær þá sjá í dag? Þær mundu til
dæmis sjá Columbus stíga á land í
Ameríku. Það- eru nfl. orðin bráðum
500 ár síðan, og svo lengi er Ijós-
ið á leiðinni. Við skulum svo taka
annað dæmi. í Vetrarbrauinni, en
þanðan er ljósið um 4000 ár hingað,
mundi fólk sjá frumstæða menn
á veiðum með steinaldar verkfæri
sín. Við skulum vona að þeir sjái
það ekki, því að þá mundu þeir
halda að við værum á lágu menn-
ingarstigi hérna á jörðinni.
*fi Allt með islenskum skipum! t

• • Afrikanska
/
héc Jí U l§g
3. Það var síðla dags í daunillri
mýri í Afríku. Smith aðstoðarmað-
ur minn og ég höfðum róið í ié-
legum eintrjáningsbát niður eftir
fljótinu. Innfæddu burðarmennirn-
ir okkar höfðu tjaldað, og nú lét-
um við reka niður fljótið og höfðum
ekki annað meðferðis en flugnanet
og eiturflösku. Stundum slöngvaði
ég netinu og náði í flugu, sem ég
drap jafnóðum í flöskunni.
4. Smith var undir árum og átti
fullt í fangi með að halda farkostin-
um á réttum kili og stýra framhjá
hólmunum í fljótinu. Framundan
okkur hafði stór trjástofn dottið út
i fljótið, og við afréðum að leggja
upp að honum og athuga veiði okk-
ar. Allt í einu sá ég glitta í tvö augu
rétt yfir vatnsborðinu. Þetta var
stór krókódíll. Eg greip byssuna og
miðaði.
Adamson sleppir ekki takinu
— Heyrðu, nú hefir þú árum sam-
an lofað mér því, að við skyldum
fara kringum hnöttinn. Og nú hefir
þú fengið viku fri, svo að þú hefir
enga afsökun lengur.
— Já, ég get vel notað þetta fim-
leikanúmer. En ég ætla að spyrja
yður áður en ég rœð yður: — Hvar
getið þér fengið hjólbarða ef þessi
biiar?
hauskúpan.
5. Um leið og ég tók um gilckinn
hvarf krókódíllinn ofan í vatnið svo
að ekkert varð úr veiðinni, en nú
vissi ég að þarna var þessarar
skepnu von svo að við fórum var-
lega. Smith tók af ferðina' með ár-
inni þegar við komum að stofnin-
um, og við lágum kyrrir. Eg tók
flöskuna með veiðinni, og Smith
horfði á.
6. Ekki veit ég nákvæmlega hvað
'nú skeði. Báturinn var óstöðugur og
\alt út í aðra hliðina og bvoldi sið-
an og við fórum báðir i leðjuna
við fljótsbakkann. Ef þetta hcíði
ekki verið svona óhreint vatn mund-
i,m við hafa tekið þessu með jafn-
aðargeði, en hérna gegndi öðru máli.
innan um alla krókódilana og nöðr-
urnar. Eg get ekki neitað því að
ég varð skelkaður. Framhald.
)
%