Fálkinn - 06.06.1947, Blaðsíða 5

F Á L Iv I N N
5
þessar stúlkur út í skækjulifn-
aðinn. Flestar stúlkur þeirrar
tegundar, í menningarlöndununi
dreymir víst um að verða ein-
livernlima virðingarverðar iiús-
freyjur, cn hinar fögru meyjar
eyðimerkurinnar gera sér engar
tyllivonir í þá átt. Eini metn-
aður þeirra er stáss. Armband,
hálsfesti, liringur eða eyrnalokk-
ar er allt og sumt sem þær þrá.
Að eiga einliver djásn er mesta
hnossið, sem þær geta liugsað
sér! Þær fara snemma á fætur.
snyrta sig, húa um rúmið sitt
og laga til í kytrunni sinni, raula
fábreytilega vísu á meðan —
og fljúgast á um þann, sem
þær vilja helst ná i. Þannig er
þeirra innihaldslausa áslalif.
Við ökum áfram. Bíllinn nem-
ur staðar við höll með liáum,
livítúm múrum í kring. íben-
holtssvartir þrælar, sem lialda
vörð við hliðið, víkja til hliðar
og lileypa okkur framhjá.
Maður fær ofbirtu í augun
af að sjá þennan ævintýrahústað.
Þarna er óscgjanlegt skraut
þúsund og ein nótt í nýrri mynd.
Háar dýrnar eru skreyttar alls-
konar myndum, sól og stjörn-
um, rþsettum og flúri. Gullið
glitrar á veggjunum. Ljósið kem
ur frá lömpum, sem eru liuld-
ir fjölda glerprismum.
Stofurnar sem ætlaðar eru
vinum pasjans eru uúdrasmíði.
Hægindastólar fóðraðir Aubus-
son-silki, en húsgögnin að öðru
leyti ýmist forngripir eða sam-
kvæmt allra síðustu tísku. Af
háum brekkubrikunum cr
undraverl útsýni vfir Marra-
kecli.
Hans hágöfgi E1 Hafj af
Glaoui tekur á móti mér i for-
kunnar fallegum sal. Hann er
iklæddur fögrum húningi úr
silki, sem sérstaklega hefir ver-
ið ofið fvrir hann. Hann er hár,
grannur, koparrauður á hörund.
Augun fjörleg og gáfuleg. And-
litið með dularfullu hrosi, rödd-
in sterk en þó viðfelldin. Pasjan
liefir mætur á styrjöldum, höll-
um, lúxus, skúldskap, gim-
steinaprýddum vopnum og þó
einkum hifreiðum. Það fara
margar sögur af E1 Hadj Glaoui,
sannar og lognar. Hér er ein at
þeim:
Pasjann héll einu sinni slór-
veislu fyrir vini sína frá Paris.
Samkvæmt arabískri venju var
horin á borð steikt sauðkind í
heilu lagi. Og að réttum ara-
biskum sið tók E1 Hadj innað
augað úr kindinni og lagði á
diskinn lijá fallegri konu, sem
var eina daman í samkvæminu
— fræg leikkona, madaine R.
Þctta var í fyrsta sinn sem hún
I sambandi við ferðina um
Atlasfjöll get ég ekki stillt mig
um að minnast á Marrakech
og frönsku gestahersveilina þar. n
Marrakecli er einn af fjórum
helstu bæjunum i Marokko og
stærsti bærinn í landinu. Hann
er 60 km. fyrir norðan Stór-
Atlas og 440 metra yfir sjó.
Bærinn, sem upprunalega heit-
ir Merrakech liefir um 150.000
íhúa, en þar af eru um 4000
Evrópumenn, auk gestahersveit-
arinnar. Bærinn var stofnaður?!1
1062 og' er því gamali, og hefirj*
lengi verið helsta vígi Máranna/' ‘ þessum hersveilum, j). á. m.
Vistaflutningar í Atlasfjöllum.
í Norðvestur-Afríku.
Frá Marrakech liggja helstu
vegirnir um fjallaskörðin í Atlas
og þaðan kemur fólk víðsvegar
að til þess að fá vatn, því að
kringum Marrakech eru best
vatnsból á löngu svæði. Kring-
um hæinn vaxa um 100.000
döðlupálmar.
Þarna eru krossgötur versl-
unarleiðanna frá Timbuktu,
Senegal, Mauretaniu, Wadi Draa,
Sous og Imn’M’Tanout. Aðrar
leiðir liggja til hafnarbæjanna
á norðausturströndinni — Casa-
blanca, Mazayan, Safi og Moga-
dor. Þangað eru góðir bilvegir
og til Casahlanca er járnhraut.
Marrakech er fræg fyrir fög-
ur musteri með miklu skrauti.
Kringum hæinn er hingmúr og
húsin eru gerð úr pressuðum
leir. 1 Marrakecli hefir 4. gesta-
herfylkið bækislöð í tiltölulega
nýjum lierbúðum.
La legion etrangére, gestaher-
sveitin, var til 1914 í tveimur
deildum. „Premier regiment
etranger“ í bænum Saide, og
„Deuxieme regiment etranger“
í Sidi-bel-Ahhés i jaðri evði-
Þjóðverjar, sém voru i meiri-
hluta. Þegar stríðið hófst var
mikið af þessu liði sent til Fraklc
lands og barðist þar m'eð prýði
á vesturvígstöðvunum. Þýskur
l'oringi kvað hafa sagt, að engir
Sahara undir stjórn franskra
foringja.
I síðustu styrjöld voru gesta-
liersveitirnar á ýmsum vígstöðv-
um. Þar á meðal voru nokkrir
á vígstöðvunum við Narvík.
Gestur frá Suðurpól. Byrd, sjóliðsforingi, hafði með sér gest
frá Suðurpól, þegar hann kom aftur úr leiðangri sínum frá
„Little America“. Það var mörgæs, og sésl liún liér á myndinni
ásamt Byrd og James Forrestal, flotaforingja U. S. A.
sá pasjann, og elcki hafði h.ún
hugmynd um að hann skddi
frönsku. Þegar hann liafði lagt
augað á diskinn sagði hún við
sessunaut sinn:
— Uss, mikill marokkósóði
er þetta!
E1 Hadj, sem sat á móti henni
og heyrði hvað hún sagði, lét
sem ekkerl væri. Nokkrum min-
útum síðar hafði madame R
orð á þvi við sessunaut sinn,
hve fallegan demant pasjann
hefði á einum hringnum sínum.
Pasjann heyrði ])etta, leil á hann,
dró hringinn af fingri sér og
fékk lienni og sagði um leið á
ágætri frönsku:
— Viljið þér laka við þessum
liring að gjöf? Eg hefi verið að
hugleiða að það hæfir ekki að
hann sé á fingrinum á marokk-
önskum sóða.
Sagan segir ekki hverju frúin
svaraði eða hvort hún tók við
hringnum.
merkurinnar. Þessar tvær deild-
ir, sem stofnaðar voru 1885 voru
stækkaðar er fvrri lieimstyrjöld-
in skall á, svo að við hættist
3. lierdeildin í Fez, og 4. deild
í Marrakech. í fyrri heimsstyrj-
öldinni voru allra j)jóða menn
hermenn væru jafn skæðir og
gestasveitarmenn og Svertingj-
ar frá Senegal.
En áður en liðið var sent lil
Evrópu liöfðu allir þýsku her-
mennirnir verið skildir úr. Þeir
voru notaðir til varðþjónustu í