Fálkinn - 06.06.1947, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGATA NR. 635
Lúrétt skýring:
1. Gata i Rvík., 12 eyja, 13. klifr-
aði, 14. laun, 1G. blóm, 18. málm,
20. dilkur, 21. frosinn, 22. dugnað,
24. kveikur, 26. kcnnari, 27. hænur,
29. fálmar, 30. þingmaður, 32. kapi-
tularnir, 34. tveir eins, 35. sjór, 37.
ósamstæðir, 38. ryk, 39. titill, 40.
símamaður, 41. liorfði, 42. tími, 43.
fiskur, 44. rifrildi, 45. tveir eins,
47. kaffibætir, 49. guð, 50. ending,
51. götunafn, 55. fangamark, 50.
eyja, 57. iand, 58. fornafn, 00. ekki
sýkn, 02. fé, 03. býli, 04. sá, 00.
mjög, 68. flík, 69. innyfli, 71. elsk-
ir, 73. syndi, 74. dásamlegur.
Lóðrétt skýring:
1. Birta, 2. hellti, 3. ósamstæðir,
4. fangamark, 5. l'ödd, 6. sá, 7. mjúk,
8. vegna, 9. keyr, 10. verkur, 11.
peninga, 12. götunafni, 15. gata í
Rvík, 17. hnífar, 19. liangir, 22. á-
klæði, 23. eimsúlu, 24. gata í Rvík,
25. ílát, 28. fangamark, 29. mynt,
31. krotar, 33. ryk, 34. liúsdýr, 30.
bit, 39. fljót, 45. skáldsaga, 40. nú-
tíð, 48. fugí, 51. forskeyti, 52. í
sólargeislanum, 53. export, 54. fjár-
muni, 59. liorfðu, 01. versna, 63. tré,
05. hjálparsögn, 00. svar, 67. grein-
ar, 08. reiður, 70. fangamark, 71.
ending, 72. maður, 73. þyngdarein-
ing.
LAUSN Á KROSSGi NR. 634
Lúrétt ráðning:
1. Eff, 4. skessan, 10. þrá, 13.
gras, 15. klapp, 10. lilær, 17. galta,
19. snú, 20. fróða, 21. glas, 22. ana,
23. Lama, 25. arka, 27. þaka, 29.
Ö.K., 31. farartæki, 34. N.S., 35.
nóta, 37. flaug, 38. njót, 40 grár,
41. Ti, 42. Mi, 43. neti, 44. val, 45.
baðsalt, 48. gin, 49. in, 50. rak, 51.
57. liásar, 58. Agnar, 60. sálir, 01.
ert, 53. N.N., 54. móka, 55. Geir,
afi, 63. innar, 65. ólar, 66. stuna,
(i8. Agga, 69. lið, 70. skarnið, 71.
ans.
Lóðrétt ráðning:
1. Egg, 2. frag, 3. falla, 5. K.K.,
0. Elsa, 7. sannara, 8. spúa, 9. A.P.,
10. blóma, 11. ræða, 12. ára, 14.
starfar, 10. hrakinn, 18. aska, 20.
þægilega, 28. óstinnt, 30. kóran, 32.
flak, 24. söngvin, 20. arftakar, 27.
alið, 33. Tuma, 34. nótin, 36. tál,
39. jeg, 45. bakar, 40. skelfur, 47.
tergi, 50. rósir, 52. tinna, 54. málað
50. ranga, 57. háli, 59. ragn, 00. sól
01. ata, 62. inn, 04. Ras, 0(5. S.K.
07. Ai.
Það er sorglegt ungfrú Snecd, að nióðir vð-
ar skuli vera dáin!
Hún varð náföl þegar liann sagði þetta.
Hvernig vitið þér það? spurði hún ótta-
slegin.
Eg get ekki beinlinis sagt að ég viti
það, ungfrú Sneed, sagði liann hátíðlega.
En ég hefi ákveðnar ástæður til að halda, að
húshjálpin vðar, Joyce Allen, hafi verið
móðir yðar.
- En ég hefi ekki....... byrjaði hún.
— Nei, ég veit auðvitað, að eiginkona
Sneeds senators dó fyrir tíu árum. Hefði
hún verið móðir yðar, mundi þessi athuga-
semd mín núna fyrir augnahliki, ekki hafa
haft svona mikil áhrif á yður.
- En livernig gat yður grunað þetta? Það
cr einmitt þetta, sem ég hefi horgað fé fyr-
ir að lialda leyndu.
— Mér var það ljóst á fimmtudaginn, að
Joyce Allen var eittlivað meira en algeng
vinnukona lijá yður. Svo talaði ég við Peff-
er senator og liann staðfesti grun minn. Eg
veit auðvitað líka, að Joyce Allen framdi
ekki sjálfsmorð.
— Gerði hún það ekki? En þctta liefir þó
verið staðfest við líkskoðunina.
-— Að vísu. En þá vissi enginn að lausn-
argjaldinu hafði verið stolið.
— Eg skil yður ekki. Stolið?
— Ætlið þér að segja mér að þér vitið
ekki að öskjunni mcð 50 þúsund dollurunum
var stolið héðan úr húsinu í gær?
— Það er alveg óhugsandi.
— Hafið þér séð öskjuna í dag?
— Nei, en ég lét hana iiggja inni í her-
berginu mínu. Eftir að ég' frétti að faðir
minn væri dáinn, þurfti ég auðvitað ekki á
peningunum að lialda.
— Þá get ég eins vel sagl yður, ungfrú
Sneed, að þjófurinn, sem tók fimmtíu þús-
und dollarana drap Joyce Allen lika. Móð-
ir yðar fyrirfór sér ekki. Þjófurinn kyrkti
liana með leðuról og hengdi liana síðan i
ólinni.
Ungfrú Sneed hneig máttvana niður í stól-
inn aftur.
Þetta er það liræðilegasta, sem fyrir
mig hefir borið, stamaði hún. — Þér kom-
ið hingað fyrir tveimur dögliin og vissuð
að faðir minn liafði verið myrtur. Og i dag
segið þér mér að móðir mín hafi verið myrt.
Þetta er svo óvirkilegt. Þér hljótið að hafa
cinhverja ástæðu til þess að skipta yður
svona af mér og mínum högum. Hversvegna
komið þér hingað?
Hún kúrði sig í stólnum og tók hönd-
unum fyrir andlitið. Haukurinn stóð og
horfði á hana um stund. Svo gekk hann
út að glugganum og dró tjaldið lítið eitt lil
liliðar. Það var farið að skyggja ;en samt
gat liann ekki komist hjá því að sjá unga
manninn, sem liafði farið út úr húsinu um
Ieið og hann kom. Hann stóð í porti þar
sem lítið har á honum, hiriumegin við göt-
una. Dálitlu neðar í götunni sá hann litla
gráa tvísetann og Sarge við stýrið.
Þegar Iiaukurinn leit frá glugganum aft-
ur hafði hún lyft höfðinu og sat nú og horfði
sljóvum augum á hann. Hann dró umslag
upp úr innri vasa sinum, ofurlítið nafn-
spjaldsumslag fylgdi með og datt á gólf-
ið, án þess að hann virtist taka eftir því.
— Eg sé að ungi maðurinn, sem þér
hleyptuð út þegar ég kom inn, stendur enn-
þá og lónar þarna niðri á götunni, sagði
hann.
Ungfrú Sneed svaraði ekki strax. Henni
lék forvitni á að vita, livort litla umslag-
ið mundi liggja áfram á gólfinu. Kannske
var þar að finna upplvsingar um, hver
þessi undarlegi maður væri?
— Eg get vcl sagt yður, hver þessi ungi
maður er, sagði liún. — Eg geri það lil þess
að þér skuluð ekki halda, að móður mín hafi
verið nokkuð við þetta fjárþvingunarmál
riðin. Þessi ungi maður er sonur .Toyce All-
en — liálfhróðir minn. Hann heitir Staton
Hann er hófi. Hann hefir alltaf elt mig á
röndum lil þess að neyða út úr mér pen-
inga fyrir að þegja yfir þvi hver móðir
mín sé. Joyce Allen elskaði hann eins og
móðir elskar harn sitt, en hún hefir ekki
hjálpað honum lil að féfletta mig og föður
minn.
Þakka yður fyrir, sagði Haukurinn
og dró djúpt andann. Þarna létuð þér mig
loksins fá hlekkinn, sem vantaði i festina.
Eg harma það að ég hafi orðið að rifja
þessar hörmungar upp fyrir yður.
Hann gekk til dyra og liún fór á eftir
honum. Hann sneri við og hneigði sig djúpt
fyrir henni.
— Eg þakka yður enn einu sinni, ungfrú
Sneed.
Hún lokaði dyrunum á eftir honum án
þess að svara.
Haukurinn gekk heint út á götuna áleiðis
að gráa bílnum. Stalon kom þrammandi
á móti honum í hægðum sinum. Frakk-
inn lians var óhnepptur, og hann liafði
hægri höndina í vasanum. Það voru lilhurð-
ir, sem ekki var liægt að misskilja.
Ef Haukurinn liefði verið einn þarna, hefði
honum verið hráður bani búinn. En allt i
einu var eins og elding kæmi frá gráa biln-
um, og Staton steyptist á grúfu á götuna.
Sarge liafði hitt vel.
Haukurinn hoppaði inn i hílinn við hlið-
ina á Sarge, og billinn rann af stað. Augna-
bliki siðar var hann horfinn í umferðar-
strauminn á 4. avenue.
Eleanor Sneed hafði staðið hak við glugga-
tjaldið og verið vitni að athurðinum. Hún
hrökk við þegar hún sá hálfbróður sinn
stevpast steindauðan á götuna. - Hún reik-
aði að stólnum en smátt og smátt létli yfir
andliti hennar.
— Loksins frjáls! andvarpaði hún.
Hún fór og tók litla umslagið upp af
gólfinu. í þvi var nafnspjald og á það prent-
oð: