Fálkinn - 28.01.1949, Qupperneq 6

6
FÁLKINN

- LITLA SAGAN -
MORÐ
DARLANS
AÐFANGADAG 1942. Alsír býr sig
undir aS lialda jól. Franskir, enskir
og ameriskir dátar fylla kökubúð-
irnar og vínsölustaSina.
StjórnmálastarfiS sefur ekki lield-
ur. Giraud liersliöfSingi er i eftir-
iitsferS. Darlan hcfir ekkert aS ótt-
ast af hans hálfu. AnnaS mál er um
greifann af Paris, sein er kominn
frá Marokko til aS láta hendur
standa fram úr ermum.
Darlan segir viS Bergeret liers-
höfSingja: •— Eg hefi meira en nóg-
ar áhyggjur út af Gaullistunum. Þeir
liafa nógar upplýsingar til aS geta
hafist handa. ViS tölum betur um
þaS í dag, þegar ég er kominn aft-
ur! Og svo fer Darlan út úr sumar- *
höllinni í Mustafa Superior ásamt
aSjútanti sínum.
Klukkan 16 liringir síminn i aS-
alstöSvum Gaullista. — Halló, ég
verS strax aS fá aS tala viS Capi-
tant, segir rödd.
— Þér vitið vel að þér getið ekki
fengið að tala við hann Darlan lief-
hefir hótað að fangelsa hann, svo að
hann er farinn í felur.
-— Eg verð að fá að tala við hann.
Það er mjög áríðandi.
— Segið mér erindið þá skal ég
reyna aS ná i hann.
— Darlan hefir verið myrtur
— Hver hefir þorað að gera þaS?
— Maður um tvítugt. Hann heitir
Fernand Bonnier de la Chapelle.
MORGUNINN 25 des. birtu blöð-
in í Alsír grein með sorgarumgerð.
Það var tilkynning frá Vichy-hers-
höfðingjanum Bergeret, yfiraðjútant
Darlans, og sagði þar m. a. svo:
„Darlan aðmírálll er fallinn á
verðinum, sem fórnarlamb þeirra,
er ekki gátu fyrirgefið lionum aS
hann varð við ósk frönsku þjóðar-
innar um að grípa til vopna gegn
Þjóðverjum við hlið bandamanna.“
ÞaS var stór biti að kingja, því
aS vitað var að þessir menn báðir
höfðu haft samvinnu við ÞjóSverja
í tvö ár. En áfram með söguna:
Fernand Bonnier de la Chapelle
kom i sumarhöllina meS falsað vega-
bréf og bað um að fá að tala við
Darlan. Hann var ekki við, svo að
ungi maðurinn settist og beið. Kl.
14.15 kom Darlan ásamt aSjútanti
sinum, Hourcade majór. Bonnier sá
hann þaðan sem hann sat. Hann
skaut tveim skotum. Darlan hneig
niður. Hourcade hljóp til lians.
hans. Morðinginn var handtekinn
og sýndi engan mótþróa.
Fernand Bonnier de la Chapelle
las lög í Alsir. Hann er eldheitur
Gaullisti og hafði tekið þátt í undir-
búningi við innrás Ameríkumanna.
Faðir hans, Eugéne Bonnier, rit-
stjóri við „Depése Algérienne“ varð
steini lostinn, er hann liafði jafn-
að sig bað liann um áheyrn hjá
Bergeret hershöfðingja.
— Eg er viss um að sonur minn
hefir verið verkfæri annarra.
— Hann segist hafa verið einn
um þetta, svaraði hershöfðinginn.
— Hann segir það bara til að
hlífa öðrum. Hann leynir mig aldrei
neinu. Lofið mér að tala við liann
og fá hann til að segja sannleikann.
Hann endurtekur þessa bón, en
Bergeret svarar ekki. Faðirinn skil-
ur hvað þaS þýðir.
•— Þér megiS ekki lífláta ungan
mann, sem á lifið framundan? Ef
þér viljið taka hefnd þá drepið mig.
Eg býð mitt lif fyrir hans.
Sama þögnin.
— Hér er síðasta bæn mín. Ef
sonur minn verður skotinn þá lof-
ið mér að deyja við hliðina á hon-
um. Hann er ekki fullveðja. Eg ber
ábyrgð á gerðum lians. Eg vil láta
eitt yfir báða ganga.
ÞaS eina sem Eugéne Bonnier
vinnst á er að Bergeret lofar, að
ekkert skuli verða gert fyrr en liann
hafi séð son sinn.
— — — Nokkrum tímum siðar
stendur Fernand fyrir dómstólnum.
Hann segir við dómarana: .— Eg
bið ekki um neitt og iðrast ekki
neins. Eg hefi unnið á móti ÞjóS-
verjum ásamt félögum minum hér
og heima, og fyrirlít samverkamenn
þeirra meira en þá sjálfa. Við erum
stoltir of samtökum okkar. Það er
óþolandi og stríðir gegn hagsmun-
um Frakka, að svikari, sem hefir
liflátið vini sína, státi af sér og
þykist vera ættjarðarvinur. Eg hefi
gert skyldu mína.
Fernand Bonnier de la Capelle
var dæmdur til dauða, samkvæmt
skipun. Hann var líflátinn í birt-
ingu að morgni annars jóladags.
Faðir lians fékk ekki að sjá hann
og var ekki látinn vita um aftökuna
fyrr en eftir á. Eftir að hafa svikið
þjóð sína sveik Bergeret loforð sitt
við föðurinn.
Það hafði lengi verið grunnt á því
góða milli prestsins og meðhjálpar-
ans i Hagasókn. F.inn sunnudag eftir
messu urðu þeir samferða úr kirkj-
unni, og þá spyr meðhjálparinn:
— Breytið þér nú í öllu eftir boð-
um ritningarinnar, prestur?
-— Það geri ég, svaraði presturinn
með virðuleik.
Ef ég slæ yður á aðra kinnina
ætlið þér þá að snúa hinni að?
Um leið og presturinn játaði þessu
dundi á honum löðrungur, og þegar
presturinn í samræmi við ritninguna
sneri hinni kinninni að, fékk hann
nýjan löðrung. En nú fór prestur-
inn úr jakkanum, bretti upp skyrtu-
ermarnar og lagði jakkann á veg-
arbrúnina. Svo sagði hann:
— Einnig stendur skrifað: „Með
sama mæli og þér mælið öðrum, skall
ySur lika mælt verða.“ Og svo þreif
hann til meðhjálparans og lúbarði
bann og kleip og klóraði.
í sama bili bar stórbónda að í
vagni sínum. Hann skipaði öku-
manninum að atbuga livað væri að
gerast þarna úti í móanum. Ekillínn
kom aftur og sagði:
— Þeir eru að útskýra ritninguna
hver fyrir öðrum, presturinn og
meðhjálparinn!
VITIÐ ÞÉR . . . . ?
að til eru svo litlar reiðhjóladæl-
ur, að hægt er að hafa þær í
vestisvasanum?
Á myndinni sést svona dæla
á hjóiinu. í hana er sett hulstur
með samþjöppuðu lofti, sem
fyllir slönguna á hjólinu á
svipstundu.
að nýlega fundust í Frakklandi
fótspor eftir fólk, sem lifði íjt-
ir 15.000 árum.
Þessi spor fundust í Aldéne-
hellinum í sunnanverðu Frakk-
landi. Hér á myndinni sést það
sporið, sem skýrast var í leirn-
um í hellisgólfinu, og reiknast
vísindamönnum til að það sé
eftir mann, sem hafðist við í
hellinum kringum 13.000 árum
f. Kr. Það er talið að þessi mað-
ur hafi verið 160 uentimetra hár.
— Hvaða dýr er þetta sem ég
skaut? spurði veiðimaðurinn fylgd-
armann sinn.
— Eg var að gá að því. Hann
segist lieita Smith.
Ljósmóðirin kemur brosandi inn
til prófessorsins: ■— Það er kom-
inn lítill drengur. lierra prófessor!
Prófessorinn lítur upp úr bók-
inni: -— SpyrjiS þér liann hvað
liann vilji mér.
— Þér megið ekki hafa með yður
hund hér inn i bió!
— Hvaða vitleysa. Hundurinn get-
ur ekki liaft illt af að sjá myndina
úr því að hún er ekki bönnuð fyrir
börn.
að reykháfarnir á mótorskipun-
um eru notaðir til margs annars
en taka við útblástursloftinu frá
mótorunum?
Fyrir úthlástursloftið þarf
ekki nema mjóa pípu, en fallegra
þykir að hafa stóran reykháf,
þó ekki sé nein þörf fyrir hann.
En í reykháfnum eru herbergi
fyrir skipshöfnina og geymslu-
herbergi og oft er radar-tækið
og loftnetið fyrir miðunarstöð-
ina efst í reykháfnum, eins og
myndin sýnir.
að „langspilandi grammófón-
plötur“ geta rúmað allt að 45
mínútna upptöku hver?
Þetta fæst með því að gera
rákirnar þéttari og mjórri en á
venjulegum plötum og jafn-
framt með Jnn að láta þær snú-
ast meira eti helmingi hægar.
— Á myndinni sést dr. Peter
Goldmark, sem fyrstur gerði
þessar „endingargóðu“ plötur.
Á plötunni sem hann er með
uhdir hendinni er jafnmikið
efni og á öllum plötunum í
hlaðanum, sem sést við hliðina
á honum.