Fálkinn - 13.05.1949, Blaðsíða 8

8
FÁLKINN
Anthony Abbot:
STULKAN,
SEM UNDIRBJÓ SITT EIGIÐ MORÐ
HÚN bafði skrifaö erföaskrána
og keypt sér nýjan hatt. Nú lá
liún í rúminu í matsöluherberg-
inu sínu og beið eftir dularfullu
lyfi. Hún hafði ekki kveikt í
iierberginu, en hún var glað-
vakandi og brosli út í myrkrið,
glottandi undirhyggjugleði.
Þvi að það undarlega, sem
nú átti að liefjast var liámark-
ið í áætlun hennar, liin grimmi-
legu svik sem hún hafði látið
sig dreyma um og undirbúið
svo grandgæfilega — liinn full-
komni glæpur!
Aldrei hafði nokkur maður
látið sér detta í hug að Marie
Defenbacli væri sérstaklega út-
séð, nema hún sjálf. Systir henn
ar og frændi, sem hún hafði bú-
ið með í bakgötu i Chicago,
höfðu nánast haldið að hún
væri heimsk. Hún hafði undir-
tyllustöðu í búð og hafði þann
leiða vana að fara snemma að
hátta á kvöldin. Ættingjar henn
ar vissu ekkert um, að árum
saman liafði hún látið olíulamp-
ann loga á kvöldin og að þá
las hún sögur af dularfullum
og undarlegum glæpum.
Og einn góðan veðurdag fékk
hún hugmyndina að glæp sjálf
— bragð til þess að gabba líf-
tryggingafélögin og græða stór-
fé. Hún varð að fá aðstoð nokk-
urra samherja til þess að koma
áforminu áfram, og fljótlega
náði hún í þann fyrsta, sem
var læknir — dr. August M.
Unger. Þau lögðu ráðin á pískr-
andi, og læknirinn hjálpaði
lienni til að gera áformið ó-
brigðult.
Að ráði hans komst hún í
fjandskap við systkini sín, yfir-
gaf heimilið í bræði og sór að
hún færi beina leið til New
York og að ættingjar hennar
skyldu aldrei sjá hana aftur. En
i rauninni leigði hún sér her-
bergi í hinum enda borgarinn-
ar, undir gervinafninu Marie
Huntman. Nú kom læknirinn
með tvo nýja í samsærið •—
mann sem hét Brown, og kynnti
hún hann fólkinu í matsölunni
sem unnusta sinn, og annan
sem hét Smiley og lika átti að
leika mikilsvert hlutverk í sam-
særinu.
Marie fór undir eins að verða
sér úti um líftryggingar í ýms-
um félögum. Hún tilnefndi
Brown, málamynda-unnusta
sinn, og Unger lækni, sem þá
tvo er njóta skyldu góðs af
tryggingunum, ef liún félli frá.
Smiley votlfesti allar upplýs-
ingar liennar gagnvart líftrygg-
ingafélögunum. Svo voru skír-
teinin afgreidd og allt var til
reiðu.
— Nú hafði Marie sagt hús-
móður sinni að hún væri veik,
og hafði gert Unger lækni orð
um að senda sér meðal við kvöl-
unum — er að þvi er hún sagði
stöfuðu af hægðaleysi, sem
hún hafði gert sér upp.
HÚN lá róleg og beið þarna
í myrkrinu. Nú hlaut sendillinn
að vera kominn á heimleið frá
lækninum. Bráðum mundi liann
hringja dyrabjöllunni og liús-
móðirin koma vagandi ujíp
stigann með meðalaglas í hend-
inni. Glas af vatni -— matskeið
■— og svo tvær slceiðar af dökk-
leita meðalinu! Síðan mundi
Marie verða ein í herberginu á
ný, í myrkrinu, og þungur höfgi
mundi færast yfir hana, hægt
og liægt. Fyrir áhrif svefnlyfs-
ins mundi hún hægt og hægt
falla í hlýþungan svefn.
Og liún vissi út í æsar hvað
gerast mundi á eftir. Læknirinn
mundi afráða að skreppa og líta
inn til sjúklingsins. Sér til
mikillar skelfingar mundi hann
finna hana meðvitundarlausa,
og því næst segja að hún væri
dáin. Hann mundi skrifa dán-
arvottorðið og síma til útfarar-
skrifstofunnar. Innan skamms
mundi maðurinn frá útfarar-
skrifstofunni lcoma með hleik-
nefjuðu aðstoðarmennina sína,
— Smiley átti að sjá um það,
þriðji samsærismaðurinn. Þeir
mundu liafa með sér langa,
brúna strákörfu með loki, sem
henni yrði stungið ofan í. Og
svo mundu þeir bera liana nið-
ur í líkvagninn ......
Og þegar Marie, meðvitund-
arlaus og „steindauð“, væri kom
in inn í harðlæstan bakhúsklef-
ann í útfararskrifstofunni,
mundi Unger læknir gefa henni
„hypodermiska sprautu“ í hand
legginn, og hún rnundi smátt og
smátt fara að lifna við. Hún
mundi opna augun, eins og
Mjallhvít í glerkistunni, og setj-
ast upp. Og þá mundi hún sjá
kringum sig brosandi andlitin
á samsærismönnunum sínum •—
August M. Unger lækni, Francis
Brown og Frank Smiley, mann-
inum sem átti að annast útför-
ina.
Lík einhverrar óþekktrar
stúlku mundi verða tekið upp
og brennt í stað Marie; og liinn
fullkomni glæpur væri orðinn
staðreynd. Marie mundi halda
sig í felum og Unger læknir og
vinir hans mundu fara með líf-
tryggingarskírteinin til réttra
viðlcomenda og hirða pening-
ana. Loks mundu þau skipta
„ágóðanum“ á milli sín, og hún
mundi taka upp nýtt gervinafn
og fara til Evrópu og lifa þar
í vellystingum. Henni mundi
ekki verða skotaslculd úr því
að ná sér í mann, með alla pen-
ingana sína!
Var það nokkur furða þó að
Marie Defenbacli brosti þegar
liún lá þarna í myrkrinu og
hugleiddi kænsku sina, þessa
heitu ágústnótt árið 1900? Nú
var dyrabjöllunni hringt, alveg
eins og hún hafði búist við, og
nú kom liúsmóðirin vagandi
með meðalaglas, skeið og vatns-
glas. Marie tók meðalið ........
— Hjálp! Hjálp! Eg er að
deyja .........
Þessar hræðilegu kvalir, sem
hún fékk, höfðu sem sé alls
ekki verið i áætluninni! Fimm
mínútum eftir að hún hafði
drukkið meðalið frá lækninum
hrópaði hún altekin af sársauka
og kvíða: — Náið þér í lækinn.
Náið þér í lækninn!
En þegar þar var komið sög-
unni hlýtur hún að hafa skilið
að það var læknirinn, sem hafði
leikið á hana. Hann og hinir
samsærismennirnir liöfðu svik-
ið hana. Og hún dó fyrir þeirra
tilverknað — var meira að segja
dauð áður en læknirinn kom.
Banameinið var óvenjulegt til-
felli af magasjúkdómi, sagði
hann. Hann virtist komast mjög
við af þessu og gerði orð eftir
manninum frá útfararskrifstof-
unni, sem kom með löngu,
brúnu, körfuna sína. En það
var enginn, sem hafði „undir-
búið“ útfararskrifstofuna undir
líkaskiptin — þess þurfti ekki
með. Þetta var raunvera en
enginn leikur.
Þegar fólk deyr svona svip-
lega verður ávallt að gera yfir-
völdunum aðvart. En í þessu
tilfelli var það ekki gert fyrr
en líki ðhafði verið smurt eftir
kúnstarinnar reglum. Auk þess
var enginn vandi að hafa áhrif
á þennan vörð laganna, sem
skoðaði líkið, hann þurfti ekki
annað en líta á alvörusvip lækn
isins til að sannfærast. Það er
sagt að réttarlialdið hafi farið
fram í.viðurvist kviðdóms, sem
sex auðir stólar voru mættir í.
Svo var gefinn út löglegur dóms-
úrskurður, þar sem sagt var að
unga stúlkan hefði dáið eðli-
legum dauðdaga. Hin hugmynda-
í’íka Marie var hrennd, og á-