Fálkinn - 26.08.1949, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
Gregory þekkti vin sinn svo vel að liann
vissi að það var þýðingarlaust að malda í
móinn, og fór með Moreau út í skotgröf-
ina.
Þeir fóru fram Iijá mörgum þvergröf-
um þangað til þeir komu í dýpri gröf. Þar
stóðu hermenn og i einni dældinni talaði
Moreau við foringja. Svo sneri hann sér
við og tók í höndina á Gregory.
— Þetta er Gautier liðsforingi, sem á að
stjórna áhlaupinu, sagði liann. — Haldið
þér yður nærri honum og hann fylgir yður
fram að gaddavírsgirðingunni. Til ham-
ingju!
•— Þessa leið sagði einhver. Gautier tók
i handlegginn á Gregory og fór með hann
þangað til þeir komu að þrepi i skotgraf-
arbarminum, þar sem auðvelt var að ldifra
upp úr. Þegar Gregory var að klifra upp
úr gröfinni var merkinu hvislað mann frá
manni og hermenn komu upp úr gröfinni
hóðum megin við hann. Gautier fór á und-
an en de Brissae gekk við hliðina á Gre-
gory.
—Skotgrafir óvinanna eru um hálfan
kilómetra burtu, hvíslaði Gautier. Hér er-
um við í vari hak við hæð svo að við getum
gengið uppréttir næstu hundrað metrana.
En ef Jjeir nota kastljós þá verðum við að
fleygja okkur niður.
Þeir runnu og ráku tærnar i, þvi að
þarna var óslétt. Allt i einu datt Gautier
og bölvaði. og ]>að munaði minnstu að
Gregorv færi sömu leiðina, á hausinn of-
an i sprengjuholu.
Gautier brötti upp hinu niegin og þeir
liéldu áfram. Ekkerl hljóð lieyj’ðisl nema
sutlið í skónum þeirra í drullunni og fall-
hyssudrunurnar í fjarska. Út við sjóndeild-
arhringinn sást bjarmi. Hann var frá virj-
unum í Siegfriedlínunni, sem jusu sprengi-
kúlum á frönsku stöðvarnar.
Allt í einu sást skært ljós skanmit und-
an, hækkaði sig um þrjátíu m'etra yfir
jörð oð fór svo langan hoga og gerði alll
dagbjart þar sem það féll á.
Þeir fleygðu sér undir eins og þeir sáu
lcastljósið, en Gregory ko mauga á nokkra
menn skammt framundan þeim. — Þelta
eru vélbyssumenn frá okkur, sagði Gautier.
Þeir linipruðu sig á barminum á sprengju-
gíg og höfðu aðeins nokkra sándsekki til
varnar.
Þeir héldu áfram undir eins og ljósið
hvarf. Þegar þeir voru komnir fram hjá
vélbyssuhreiðrinu komu þeir í brekku og
þar var gaddavírsgirðiríg. Gautier’það ])á um
að bíða og lagðist á fjóra fætur og fann
op á girðingunni. Hann hvislaði lil þeirra
og þeir skriðu forina á eftir honuin.
Kúla þaut yfir höfðinu á þeim og sprakk
með livelli bak við þá, er þeir fleygðu sér
á vota jörðina. Þeir voru nú lconmir um
hálfa leið og héldu áfram með mestu var-
kárni, nokkur skref í einu og stönsuðu á
milli^g hlustuðu. Loks komu þeir að gadda-
vírsgirðingu óvinanna og nú byrjaði það
erfiðasta. Gregory og de Brissac lögðust
flatir meðan Gautier fór að klippa gal á
girðinguna.
I liverl skipti sem hann klippti heyrðist
dauft hljóð, sem liægl var að heyra nokkra
metra burtu. Þeir bjuggust við að farið
yrði að skjóta úr einhverju vélbyssulireiðr-
inu þá og þegar. Ivuldinn var bitandi eink-
einkuin þegar þeir lágu kyi'rir.
Gautier var kortér að klippa og þó var
opið svo mjótt að þeir rifu sig er þeir
skriðu í gegn. Þeir skriðu á maganum í
aurnum.
Allt í einu lieyrðu þeir skollivell til hægri
við sig. •— Komið. þið! hvíslaði Gautier og
hljóp áfram.
Annað skot reið af. Svo fór að heyrast
í vélbyssu. Leitarljós kom á loft. Gregory
grillti í frönsku hermennina, sem höfðu
ldippt göt handa sér báðumegin við Gaut-
ier. Allir drógu sig i hlé og á næstu mín-
útu hafði hann sjálfur hlaupið ofan i holu
sem var full af vatni og stóð þar upp í hné
við hliðina á Gautier og de Brissac. Marg-
ar vélbyssur fóru að spýta áður en leitar-
Ijósin hurfu.
Undir eins og dimmdi stigu þeir upp úr
gignum og hlupu áfram á ný. Skarpur
glampi rauf myrkrið fvrir framan þá og
Gautier rak upp óp og datt. De Brissac
skaul tveim skotum af skammbyssunni um
leið og Gregory fleygði sér flötum hjá
Gaulier. Þeir drógu liann til baka ofan i
sprengjuhohma og de Brissac brá upp vasa-
ljósinu.
Blóðið rann úr munni Gautiers. Stórt
brot úr handsprengju hafði skorist gegn-
um brjóstið og inn i lungu, rétt ofan við
hjartað. Hann var dáinn.
Hióp, formælingar og skothvellir lievrð-
ust úr öllum áttum. Gregory og de Brissac
yl'irgáfu þann látna, skriðu upp úr holunni
og stikuðu áfram. Þeir sáust í glömpunum
frá skotunum í kringum þá.
Nú kom hver stórsprengingin eftir aðra
og jók á hávaðann. Óvinirnir höfðu látið
stórskötaliðið taka til slarfa og sprengi-
kúlunum rigndi niður á Frakka, sem sóttu
fram síðasta spölinn að þýsku skotgröf-
unum.
Gregory hljóp áfram en de Brissac þreif
i öxlina á honum og þrýsti honum niður.
Það stoðar ekki, sagði hann. Þér teksl
ekki að komast yfir skotgrafirnar meðan
á þessu stendur. Við verðum að bíða þang-
að til kyrrist.
Frönsku fallbvssurnar voru nú farnar að
]>ruma lika. Bauðir blossar gusu upp yfir
])ýsku stöðvunum en ský af reyk byrgðu
sums staðar fyrir. í tíu mínútur stóð ])essi
hrina, en Gregorv og de Brissac biðu á
meðan og grúfðu sig niður á iskalda jörð-
ina. Hvert augnablik gátu þeir búist við
að þeytast í háaloft eða fá sprengjuflís í
skrokkinn. Báðir voru hraustmenni en þó
spratt svitinn út á þeim báðum, ekki af því
að þeir væru hræddir við að deyja heldur
óttuðust þeir að særast og þurfa að seig-
pínast til bana.
Hávaðinn liljóðnaði eftir ])vi sem dró úr
skothriðinni. Þjóðverjar vissu að frönsku
árásinni hafði verið hrundið og að ekki
var nauðsynlegt að evða fleiri skotum. Nú
hættu frönsku virkin líka að skjóta. Þó
heyrðist enn um stund i vélbyssunum. Leit-
arljósin frá þýsku stöðvunum urðu strjálli
og myrkrið lagðist yfir „no mans land“.
Víða heyrðust kveinstafir særðra manna,
sem höfðu fest sig á gaddavírnum er þeir
Voru að reyna að komasl aftur til frönsku
stöðvanna.
-— Þeir eru varir um sig núna, sagði de
Brissac. Þú verður að fara afar varlega.
En þú átt ekki langa leið eftir og ef þú
verður heppinn ])á kemstu óséður ofan i
einhverja skotgröfina.
— Það er rétt. Nú held ég áfram einn.
Það er tilgangslaust að þú sért að fara
lengra. Þalcka þér fyrir alla fylgdina liing-
að, gamli vinur.
De Brissac þreifaði eftir hendinni á Gre-
gory í myrkrinu og tók fast í hana. — Til
hamingju. Við skulum drekka flöslcu af
Chambertin saman þegar þessu bölvuðu
stríði er lokið.
Gregory skildi við vin sinn og skreið
áfram. Fyrst i stað var liann ekki viss um
stefnuna, en nú var rakettu skotið upp frá
þýsku stöðvunum og liann sá að hann liafði
farið of langt til hægri. Þegar ljósið glamp-
aði flevgði hann sér ofan í sprengjuholu.
Ljósið slokknaði strax, án þess að brenna
út. Gregory lmipraði sig í holunni en varð
nú var ])ess að hann var ekki einn. Hann
gat heyrt að einhver dró andann rétt hjá
honum.
Var það Frakki eða Þjóðverji?
A næstu sekúndu fékk hann að vita það.
Ný eldflaug lýsti umhverfið og hann sá
hermann í khaki-búningi.
Gregory hafði skammbyssuriá lil taks en
Frakkinn riffilinn sinn, Gregorp sá hvern-
ig ótti og drápfýsn slcein úr augum hans
í senn. Eitt augnablik hafði hann gleymt
að hann var í þýskum herklæðum, en allt i
einu varð honum ljóst að hann var í hráðri
hættu. Hann gat ekki drepið franskan lier-
mann, en sá að hann kreþpti fingurinn að
gikknum.
Gregory lá og gapti. Augun störðu. Hann
horfði beint inn í hlaupið á bvssunni, og
byssustingurinn var ekki nema tvo þuml-
unga frá munninum á honum.
XXVI. Næturkyrrð á vígstöðvunum.
Gregory sló bvssuhlaupinu til htiðar og
í sama bili reið skotið af og kúlan small á
hjálminum hans. Hún snerti hann efst, án
þess að bora gat á hann. En það lá saml
við að hann yrði magnlaus af högginu og
datt aftur yfir sig.
Hann rann um leið og missti skamm-
byssuna, en andstæðingurinn stóð upp og
virtist ætla að reka byssustinginn i mag-
ann á honum.
— Kamerad! hvíslaði liann. Kamerad!
— Ileldurðu að ég vilji liætta lifi mínu
í að taka þig með mér? sagði Frakkinn'
fyrirlitlega. Þú ert búinn að vera, bölv-
aður ])ýski hundur!
Gregory reyndi að bylta sér til liliðar
en ])á lieyrðist rödd: Attention! Enga
fanga má drepa!
Það munaði minnstu að bvssustingurinn
færi i Gregory, hann stakkst gegnum
frakkalafið hans. Sá nýkomni kom niður
i holuna og lýsti með vasaljósi á andlitið
á Gregory.
— Eg skal annast um þennan mann,
sagði hann við hermanninn. Farið þér
til yðar manna!
Gregory létli er liann heyrði að þetla
var rödd de Brissacs.
— Hver eruð þér? spurði franski dátinn
efins.