Fálkinn - 28.03.1952, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
eignir í Kína eru 7 ha en að-
eins þriðjungur er stærri en 0.6
ha. Meðalfjölskylda er 6.2
manns svo að risgrjónin þurfa
að metta márga munna.
Kínverjar geta ékld aukið
ræktaða landið því að allt er
ræktað sem unnt er að rækta.
En uppskeruna er reynt að
auka með því að þurrrækta
landið hetur, og hera meira á.
Það er talið að liægt sé að auka
framleiðsluna um 25% með
þessu móti.
I Japan er rísgrjónaræktin
líka aðalatvinnan. Þar er meira
en helmingur alls ræktaðs lands
undir áveitum, sem gerðar eru
af manna höndum. En þrátt
fyrir japanska tækni er mest
unnið með manna höndum að
ræktuninni.
Síðustu árin er meira rætt um
Asíulöndin í samhandi við
heimsstjórnmálin en áður. Ólg-
an í Asíu stafar að nokkru
leyti frá rísgrjónunum. Bæði
hændauppþot og kommúnista-
hreyfing hefir sólt næringu í
stéttamuninn — muninn á fá-
tækum hændum og forríkum
horgarhúum. Kjör hóndans eru
í rauninni svo erfið, að jafnvel
verkamaður í horgunum á góða
daga samanhorið ' við hann.
Pandit Nehru, sem talinn er
sanngjarn maður, segir í viðtali
við „Saturday Review of Liter-
ature“, ag hann telji að núver-
andi stjórn í Kina eigi mikil
ítök hjá þjóðinni, því að hún
hafi lofað að skiiita stórjörðun-
um í smáhýli, svo að sem flest-
ir geti húið að sínu og ræktað
rísgrjón. Líka hefi stjórnin
látið liermenn og stúdenta
hjálpa bændum við rísræktina,
þangað til tök verða á því að
útvega bændum vélar. I Japan
hafa orðið miklar framfarir í
þessa átt síðan í stríðslok og
einnig í Malaya, Indokína og
Indonesíu.
En hvernig sem sjálfstæðis-
málum Austur-Asíu lýkur þá
er það víst að hændurnir þar
halda áfram að rækta rís þó
að það kosti þá blauta fælur
og bogið (bak. Svo samgróin er
þessi atvinna þjóðinni eftir
mörg þúsund ára vana.
SONUR SAMVÖXNU TVÍBURANNA.
Robcrt E. Bunker, eina eftirlif-
andi barn binna upprunalegu Siams-
tvíbura Eng og Chang er nýlega
látinn, í sama húsinu sem þeir bræð-
urnir byggðu sér fyrir nær 100 ár-
um. Bunker varð 78 ára. Hann var
sonur Eng, sem dó 17. janúar 1874,
þremur klukkutimum á eftir Cliang.
Þeir fæddust í Siam af kínverskum
foreldrum árið 1814 og fóru til
Ameriku 1829 og giftust tveimur
systrum.
Ingrid Bergman — Roberto Rossellini.
^cPástarsaga
Niðurlag.
að hennar smekk, en það eru ýms-
ir persónulegir smámunir og myndir
á víð og dreif, svo sem myndir af
Robertino og Piu, sem gera íbúðina
heimilislegri.
Henn finnst lífið í Róm frjálsara
en í Hollywood. Hún lifir ekki i
eins þröngum hring og í Ivaliforníu.
Og svo liafa ýmsir vinir liennar frá
Bandaríkjunum hcimsótt Róm.
Ingrid Bergman og Gary Cooper i „Klukkan kallar
Ókyrrð út af Strom-
bolimyndinni.
Sú von, að Ingrid og
Roberto fengju að lifa
í friði eftir heimkomu
hennar af fæðingar-
stofnuninni,rættist ekki
Ein æsingaaldan átti
eftir að riða yfir enn- j
þá. RKO ákvað að
hraða frumsýningu
myndarinnar, og 15.
febrúar 1950 var hún
sýnd i fyrsta skipti
samtímis í 320 kvik-.
myndahúsum í Banda |
ríkjunum. Slíkt er ó- <
venjulegt um myndir, !
og var greinilegt, að 1
kvikmyndafélagið ætl- |
aði að notfæra sér það T
að mál Ingrid var j
mest umtalaða lineyksl
ismálið i Bandarikjun- \
unum, í auglýsinga-
skyni fyrir myndina.
í fyrstu virtist sem j
Ingrid og Roberto 1
stæði á sama um hvað
heimurinn héldi og \
hugsuðu einungis um
sín eigin málefni. En
í raun og veru voru
þau sárreið kvik-
myndafélaginu fyrir
„fjöldafrumsýningarn-
ar“, sem voru beinlinis gerðar til
þess að notfæra sér áhuga Banda-
ríkismanna á hneykslismálinu. Ro-
berto fannst slikar aðfarir og reynd-
ar hin ameríska útgáfa á mynd-
inni vera lítilsvirðandi fyrir list
sína.
Hann höfðaði mál á hendur RKO
og eftir eitt ár vann hann ítölsk
sýningarréttindi ,á myndinni. Hann
liefir í hyggju að sýna hana i sínu
upprunalega fornii einhvcrn tíma,
þegar dáið er í glæðum hleypi-
dómanna og æsing,arnar hjaðnaðar
út jieim persónulegu málefnum, sem
tengd voru myndatökunni.
Það er hægt að geta sér til um
tilfinningar dr. Lindstroms út af
auglýsingaaðferðinni við sýningar á
„Stromboli“, þegar Boberto var
fæddur. Hann höfðaði skilnaðarmál
á hendur Ingrid fyrir dómstóli í
Kaliforníu. Nokkrum mánuðum síð-
ar var gerð bindandi samþykkt um
eignaskiptingu og gæslu Piu.
Ingrid segir, að hún hafi fengið
mjög litla peninga við skiptingu
eignanna. Ilún hélt ágóðaréttindum
sínum i „Heilagri Jóhönnu“ og „Sig-
urboganum", en þessar kvikmynd-
ir urðu engar gróðamyndir, svo að
ólíklegt er, að Ingrid fái stóra fúlgu
út úr þeim.
Hún liefir gert kröfu til þess að
fá að hafa Piu hjá sér hluta úr ári,
en dr. Lindstrom gerði það að skil-
yrði, að Pia yrði aldrei i návist
við Rossellini. Aðskilnaðurinn við
Piu hefir orðið þungbærastur af
öllu því, sem liún liefir orðið á sig
að taka fyrir að kjóst Rossellini.
Hún hringir til hennar í Hollywood
öðru hvoru.
Pia hlýtur líka að haf liðið mik-
ið vegna atburðanna. Ingrid og Ro-
berto vita að hún fór ekki i skól-
ann, þegar blöðin ræddu mál þeirra
á forsíðum. Þau vita lika að Ren-
zino var svívirtur af skólafélögum
sínum. Einu sinni lenti hann í
slagsmálum. Var hann þá grýttur
og varð að leggja hann á sjúkra-
hús til uppskurðar vegna höfuð-
meiðsla er hann hlaut.
Viðhorf ítala til málsins og fram-
koma gagnvart henni hefir þó orð-
ið henni mikil huggun og uppörvun.
Þeir hópast ekki kringum han til
jjess að fá rithandarsýnishorn, en
hins vegar kemur það fyrir, að ó-
kunnugt fólk stöðvar hana á götu
í Róm og spyr um líðan Robertinos.
Það spyr lika um Piu.
ítalir sýna góðvild sína líka á
annan htt. Máálari, sem Rossellini-
hjónin þekkja ckki hefir sent þeim
mynd af Ingrid og Robertino að
gjöf. Hann málaði myndina eftir
Ijósmynd, og bangir bún i dagstof-
unni hjá þeim á sveitarsetrinu.
í haust, sem leið, byrjaði Ingrid
að leika i myndinni „Evrópa 1951“
undir stjórn Rossellinis. Annars hef-
ir hún lifað rólegu og hversdags-
legu lífi á ftalíu, síðan Stromboli-
myndin var fullgerð. í Róm hafa
þau á leigu stóra ibúð, sem þau
fengu með húsgögnum. Ilúsgögnin
eru vönduð, en jmnglamaleg, og
ok Ingrid segir að þau séu ekki
íngrid nýtur lífsins í húsinu á
ströndinni.
Ingrid nýtur sín sérstaklega vel
við sjóinn. Snemma á árinu 1950
keypti Rossellini landarcign milli
Via Aurelia, aðalþjóðbrautarinnar á
vesturströndinni frá Róm til norð-
U'rhéraðanna, og strandarinnar. Hann
hefir eytt miklu fé i landareign
þessa og komið upp fallegum blóma-
görðum og hefir grænmetis- og á-
vaxtarækt.
Það eru þrjú hús á lóðinni. Eitt
er fyrir umsjónarmanninn og fjöl-
skyldu hans, sem búa þar allan
ársins hring. Stærsta húsið þarfn-
ast mikilla endurbóta og Roberto
hefir á prjónunum miklar fyrirætl-
anir í þvi sambandi. Á meðan húa
þau i minna húsinu, sem snýr frarn
að sjónum. Ef litið er út um glugg-
ann á dagstofunni, sýnist veröndin
fyrir utan vera þilfar á skipi þvi
að blátt hafið er fyrir handan.
Þarna nýtur Ingrid sólskinsins og
sjávarins. Á morgnana fer hún nið-
ur að sjónutn og krækir sér í skel-
fisk til malar. Tennisvöllurinn —
Roberto er góður tennisleikari —
hefir verið endurbyggður, og svo
er völlur fyrir boccie (ítalskur bowl
ing), sem Ingrid hefir gaman að.
Landareignin er umlukt háum garði,
og við innganginn er mikið járnhlið,
sem alltaf er læst.
Ingrid tehir sig hafa aðlagast líf-
inu á Ítalíu algjörlega. ílún þakkar
guði fyrir jiá aðlögunarhæfni, sem
henni er rúnnin í merg og bein.
Frh. á bls. Í4.