Fálkinn - 28.05.1954, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
sjá. Ekki þó fyrst og fremst vegna
liins tröllaukna Columbusar-minnis-
merkis, sem þar stendur, heldur vegna
þess aö þarna er Paradís sápukassa-
prédikaranna — „Soap Box Orators“.
Eins og í Hyde Park í London getur
hver sem vill stigið upp á kassa þarna
og talað yfir hausamótunum á þeim,
sem nenna að lilusta á og sagt mein-
ingu sína. Frá morgni til kvölds eru
ræðumenn þarna, bæði karlar og kon-
ur, og láta kaðalinn mylja það. Áheyr-
endur klappa og skemmta sér, og þeg-
ar þeir nenna ekki að hlusta á meira
fara þeir inn í Central Park. Þetta
„lunga“ við Broadway er í sannleika
fögur perla náttúrunnar, með grænum
flötum, liáum trjám, blóinabeðum og
tjörn, sem þó er mannaverk.
Rétt fyrir ofan Columbus Circle
byrjar íbúðarhverfið á Broadway.
Eftir að komið er upp fyrir 60. Street
getur maður farið að svipast um eftir
íbúð, og verðlagið er mismunandi eft-
ir staðnum. Rétt eftir fyrri heirns-
styrjöldina þótt ágætt að eiga heima
i hverfinu kringum 60. Street. Þá
bjuggu milljónamæringar, kunnir
listamenn og rikir kaupmenn þarna.
Sérstaklega þótti Riverside Drive —
sem liggur samhliða Broadway —
„göfug“ gata. Nú er millistéttafólk
orðið yfirgnæfandi þarna, en samt
er hægt að finna þar íbúðir, sem kosta
yfir 1000 dollara á mánuði. Þvi norðar
sem maður kemur því sanngjarnari
verður liúsaleigan, og lægst þar sem
svertingjahverfið byrjar, við 122.
Street.
En bifreiðar sér maður fyrir fram-
an svertingjabústaðina líka, og þær
hafa eflaust verið keyptar á stærsta
bílamarkaði heimsins, en hann er
líka við Broadway. Allar bílasmiðjur
i U.S.A. og enda um mestan hluta
veraldar, hafa útibú á Broadway. Hér
er liægt að kaupa bæði nýja og notaða
bíla, hér eru lánsstofnanir til að greiða
fyrir bílakaupum og ósköpin öll af
bifreiðatryggingastofum. Hagfræðing-
unum telst svo til að á liverju ári
selji hílakaupmennirnir á Broadway
kringum 2.000.000 bila. Dag og nótt
eru ljós í sýningaskálum þeirra.
Stærsta bilaverslunin er á Broadway
nr. 1775 í húsi General Motors. Það
er 17 hæðir og 14 stórir sýningarglugg-
ar á þeirri neðstu.
Eftir að komið er yfir 242. þvergötu
fer að styttast á leiðarenda Broad-
ways. Þar er að minnsta kosti enda-
stöð neðanjarðarbrautarinnar. En
Broadway er í rauninni lengri, þvi að
hann heldur áfram sem þjóðvegur.
Við höfum nú farið 30 kilómetra
leið i huganum en ekki komist yfir
að sjá nema lítið. Allir vilja auðvitað
sjá liúsið Broadway nr. 1. Það stend-
ur við ferjuna til Brooklyn, þar sem
Hollendingar stofnuðu bæinn Nýju-
Amsterdam árið 1614. Allir sem ganga
um Broadway taka líka eftir auglýs-
ingunni um Camel-sígarettuna: dát-
ann sem rýkur út um túlann á bæði
dag og nótt. Og flestir liafa víst rekið
augun í gamla húsið, sem lieimsblaðið
New York Times varðveitir til minja,
eða heyrt hið einkennilega klukku-
spil á Herald Square, sem New York
Herald lét gera til minningar um
stofnanda sinn. Enginn gleymir lield-
ur öllum milljónunum af rafljósum,
sem lauga Broadway í geislaflóði. Eða
gistihúsunum miklu.
Broadway er bæði fallegur og ljótur,
ríkur og fátækur, hávaðasamur og
hæglátur — hann er vasaútgáfa af
Ameríkul Vafalaust merkilegasta
stræti veraldarl *
»Ungfrú Bikini 1953«
Hún heitir Simone Dupont og er 21
árs gömul stúlka frá Toulouse. Hún
er hvorki fyrirmynd ljósmyndara né
neitt við kvikmyndir riðin, heldur
blátt áfram og venjuleg ung stúlka,
sem vakti athygli við Miðjarðarhafið
í fyrra.
LITLA SAGAN
Tilboí merht „ffvintfri“
Ég verð að játa það! Ef til vill finnst
sumum ég vera ótugtar eiginmaður,
en það er nú einu sinni svo, að mér
finnst glorían farin af konunni. Og
þess vegna var ekki laust við að mig
væri farið að langa í ævintýri. Vitan-
lega alls ekki í alvöru — en rétt svona
hins veginn — í sakleysi. Auðvitað
elskaði ég konuna mína, en „af mis-
jöfnu þrifast börnin best“, eins og all-
ir vita.
Konan mín var tryggasta sálin, sem
hægt er að hugsa sér, svo að vitanlega
mátti liana ekki gruna neitt. Þess
vegna fór ég sem varlegast að öllu og
leigði mér pósthólf undir fölsku nafni.
Svo setti ég þessa auglýsingu í blaðið
„Andvarpið":
Jarphærður karlmaður, 35 ára sem
á bíl, óskar að kynnast dömu á
hæfilcgum aldri og hrífandi í útliti.
Tilboð merkt „Ævintýri“.
Ég kom við á pósthúsinu á hverjum
degi og var með hjartslátt þegar ég
opnaði hólfið. Loks kom bréf. Það
var í rósrauðu umslagi og ilmur af
því. Fingurnir titruðu er ég reif það
upp, og svo las ég fallegt letur, sem
stóð beint upp á endann. Þetta hlýtur
að vera falleg kona, hugsaði ég með
mér, — úr því að hún skrifar svona
Doris Day
vinælasta leik- og söngkona nútímans.
ÆR eru margar fallegri en hún,
en engin býður af sér betri
þokka en Doris Day. Hún er fædd í
Cinncinnat, Ohio, 3. apríl 1924, og
heitir réttu nafni Doris Kappelhof.
Faðir liennar var af þýskum ættum og
allur í tónlistinni og kenndi söng,
fiðluleik og píanóspil. En hann var
erfiður á skapsmunum eins og margir
tónlistarmenn, og skildi við konuna
meðan Doris var lítil.
Doris sýndi fljótt að hún hafði erft
tónlistargáfu föður sins, en þó var
það dansinn sem hún hafði mestar
mætur á. Og móðir hennar sá fyrir þvi
að hún fengi góða kennslu.
Hún sýndi fljótt frábæra hæfni og
afréð að gera dansinn að ævistarfi
sínu. En örlögin vildu annað. Doris
fallega hönd og notar svona gott ilm-
vatn. „Skrifið strax og tiltakið við-
eigandi stað og stund,“ skrifaði liún,
og svo stóð númer á pósthólfi neðst
á blaðinu. Ekkert nafn. Skrítið að
liún skyldi nota pósthólf — en hún
hafði kannske ástæðu til að fara var-
lega, eins og ég.
Ég skrifaði henni strax og þakkaði
henni fyrir vingjarnlegt svar við aug-
lýsingunni minni, og stakk upp á að
við skyldum liittast fyrir utan Hótel
Borg næstkomandi miðvikudagskvöld
klukkan átta. Þetta var á fimmtudegi,
svo að hún átti að hafa nægan tíma
til að svara. Til þess að hún ætti
hægara með að þekkja mig skrifaði
ég, að ég mundi verða í ljósum sumar-
fötum og með rauða rós í hnappagat-
inu. Og svo mundi ég verða með ljósa
regnkápu á handleggnum.
Ég fékk svar við bréfinu mínu á
mánudag. Þetta var allt í lagi, hún átti
hægt með að koma á þessum tiltekna
tíma, og hún sagðist hlakka afar mikið
til að sjá mig, skrifaði hún. Ég skyldi
taka eftir dömu í ljósum göngufötum
með litið rautt blóm í hnappagatinu.
Við gætum ekki farist á mis!
Þegar ég kom úr skrifstofunni á
miðvikudag varð ég að ljúga smá veg-
is að konunni minni. Þetta var í fyrsta
skipti sem ég gerði svona, svo að ég
var skíthræddur um að hún mundi
komast á snoðir um það. Ég sagðist
eiga að vera á mjög áriðandi fundi
fyrir hönd liúsbóndans, svo að hún
skyldi ekki búast við mér fyrr en
seint. Það var allt í lagi, sagði hún,
þvi að hún væri boðin til vinkonu
sinnar i kvöld, og kæmi ekki fyrr en
seint heldur.
Nýgreiddur og snurfusaður tritlaði
ég fram og aftur gangstéttina milli
Borgarhornsins og Nora-Magasíns.
Klukkuna vantaði örfáar minútur í
átta, svo að nú gat liún komið á hverri
stundu. Hvernig skyldi hún nú iíla
út? Skyldi mér lítast á hana?
Meðan kirkjuklukkan var að slá sá
ég dömu i ljósum fötum og með rautt
blóm i hnappagatinu stefna beint á
mig. Þarna stóð ég eins og illa gerður
hlutur og óskaði að mig væri að
dreyma.
Því að daman i ljósu fötunum og
með rauða blómið var engin önnur
en konan mín! *
Eiginmaður: — Þið ógiftu mennirn-
ir eru aldrei ánægðir, hvorki heima né
að heiman. Giftið ykkur — þá eruð
þið að minnsta kosti ánægðir þegar
þið eruð að heiman!
varð fyrir bílslysi og munaði minnstu
að það kostaði hana lífið. Lá hún 14
mánuði á spítala. Nú varð hún að
hætta við dansinn, en lifsfjörið þvarr
ekki fyrir það, og hún fór að læra að
syngja. Það gekk vel og skömmu
eftir að hún var orðin albata var Doris
Kappelhof ráðin að dálítilli dans-
liljómsveit i Cinncinnati. Hún vakti
athygli og var ráðin til að syngja með
stærri hljómsveitum. Meðan hún söng
með hljómsveit Rapp Barneys á nætur-
klúbb í Cinncinnati tók liún sér nafn-
ið „Day“. Hún hafði vakið hrifningu í
dægurlagi, sem heitir „Day after Day“
og þess vegna valdi liún nafnið. Síðar
söng liún með hinum frægu sveitum
Bobs Hopes og Freds Warings og fór
nú að verða kunn viðs vegar um
Bandarikin. Og grammófónplöturnar
hennar runnu út.
Michael Curriz fékk augastað á
henni sem kvikmyndaleikara og lét
hana reyna sig lijá Warner Ðros.
Þetta var 1946, og tveimur dögum eftir
prófið var samningurinn undirskrif-
aður og hún byrjaði i myndinni „Rom-
antík og brotsjóir“. Svo rak hver
myndin aðra og alltaf þótti Doris tak-
ast vel. Einkum „Lullaby of Broad-
way“ og „April i París“.
Hún söng vel og reyndist lika ágæt-
ur leikari, og dansað hefir hún á móti
sjálfum Fred Astaire. Árum saman
liefir bros hennar mætt augum manns
á kápum amerisku myndablaðanna.
Hún er líka tíður gestur í ameríska
útvarpinu og er talin með tekjuliæstu
konum í Bandaríkjunum i dag.
En þrátt fyrir allt meðlætið virðist
liún laus við alla dynti. Hún er afar
geðgóð og bráðskennntileg í viðtali
og öllum er vel við hana, sem vinna
með henni. Hún hatar náttklúbbana
og allt svall og er mjög heimakær.
Terry sonur hennar er 11 ára og orð-
inn nærri þvi eins stór og móðir
hans. Hann er af fyrsta lijónabandi
og nú býr Doris með þriðja manni
sínum, sem er fyrrverandi auglýs-
ingastjóri hennar og heitir Marty
Melcher.
Síðasta mynd Dorisar heitir „By the
Light og the Silvery Moon“ gaman-
leikur sem gerist í ameriskum smábæ.
Þar er mikið af fallegum lögum, sem
hún syngur.
Doris Day.