Fálkinn - 28.05.1954, Blaðsíða 11

FALKINN
11
FIIAMH ALDSGREIN. i'3
CAROL
og konurnar hans
Carol með síðustu konu sinni, frú Lupescu, í stofu sinni á Hotel Copaca-
bana í Rio de Janeiro, 1947.
Hjú§kapar§lit og:
HJÓNABANDIÐ ÓGILT.
Maria drottning var ekki af baki
dottin. Nú kom versta áfallið. Lög-
birtingablaðið rúmenska flutti til-
kynningu um, að hjónaband Carols
krónprins og Zizi Lambrino vœri ógilt,
en dagsetningin á yfirlýsingunni var
röng. Hún var dagsett 8. janúar 1919,
til þess að svo skyldi líta út sem ég
væri ekki sonur Carols.
Ég fæddist 8. janúar 1920, réttu
ári eftir fölsku dagsetningunni á til-
kynningunni. En hún var ekki samin
eða birt fyrr en mörgum mánuðum
eftir 8. jan 1919.
Foreldrar minir höfðu farið upp i
sveit saman 15. júní 1919.
Þegar hann kom til Bukarest aftur
liótaði hann að afsala sér ríkiserfðum.
Og 1. ágúst 1919 undirskrifaði hann
afsal sitt og bað um að fá að verða
sendur i herinn.
Undir eins og liann var farinn fór
lögreglan að leita móður mina uppi.
Faðir minn hafði látið liana liafa bif-
reiðina sina og bilstjórann, en hvort
tveggja var tekið af henni.
Bréfin sem þau skrifuðu livort öðru
voru tekin. Þegar móðir min var kom-
in að falli fór hún til Ronsan, bæjar-
ins sem hún var fædd í, og hálfum
mánuði áður en ég fæddist fékk hún
þetta bréf:
Elsku Zizi. Ég endurtek marg-
sagða setningu: þolinmæði og hug-
rekki. Allt fer vel. B. kom til mín
nýlega og reyndi að telja mig á að
twær g'ifting'ar
skilja við þig. Það er árangurslaust.
Hugrekki, elsku konan mín. Við
verðum hamingjusömustu hjónin
undir sólinni. Þinn um alla eilífð.
C a r o 1 .
CAROL í LANGFERÐ.
Nokkrum dögum eftir að ég fædd-
ist fékk mamma skilaboð um að faðir
minn væri farinn í ferðalag kringum
hnöttinn. Maria drottning hafði haft
sitt mál fram! Nokkru síðar fékk
mamma bréf frá föður mínum, dag-
sett í Cairo. „Líf mitt er vansælt, ég
kvelsl af efa og iðrun. Hugur minn
er hjá þér, við vögguna og barnið,
sem ég elska svo heitt. Hjartanu er
engin huggun að því að ég hefi gert
skyldu mína.“ — Og frá Japan skrif-
aði hann: „Hvað gerið þið — þú og
barnið? Elskan mín —stundum kvelst
ég af liræðilegum grunsemdum. Engir
vinir eru nærri þér, og ég er liræddur
um þig og drenginn."
Þegar hann kom til Evrópu aftur
varð hann að fara til Zúrich, en þar
lá amma hans, hertogafrúin af Edin-
burgh, alvarlega veik. Þar hitti hann
móður sína lika. í Luzern, eigi langt
frá, bjó Konstantin Grikkjakonungur
í útlegð ásamt fjölskyldu sinni. Þar
var Helena, elsta dóttir konungsins.
María drottning bauð son sinn vel-
kominn heim og fór nú sem óðast
að undirbúa nýja giftingu.
CAROL GIFTIST PRINSESSU.
Mamma fékk siðasta bréfið frá föð-
ur minum nokkrum mánuðum eftir
að ég fæddist. Þar skrifaði hann að
hann ætli að giftist Helenu Grikk-
landsprinsessu. Bréfið kom frá Zúrich:
„Þaö er enginn sigurvegari, sem
skrifar þetta bréf, heldur sigraöur
maöur. Ég baröist meöan ég gat
fyrir því, sem ég hélt aö vœri liam-
ingjan í þessu lífi. Þegar ég kom
heim aftur sá ég aö engin leiö var
til aö vinna. Því gafst ég upp.
Einhvern tíma fœ ég aö vita hvaö
þaö rétta er. Þú mátt ekki halda að
ást mín til þín hafi dvinaö. Hjarta
mitt mun ávallt minna mig á hvers
viröi þú varst mér, því aö ávallt
mun ég minnast okkar stuttu ham-
ingjudaga. Þeir eru horfnir ■— ég
hefi snúiö viö blaöinu.
Já, vina mín, þaö er satt aö ég
er trúlofaöur prinsessu. ÞaÖ er svo
þveröfugt viö öll mín áform, aö eng-
inn er meira forviöa á því en ég.“
Sendimenn lcomu frá Mariu drottn-
ingu til að tala við móður mína. Þeir
sögðu henni að allmikil peningafúlga
hefði verið lögð i banka i Bukarest
á hennar iiafn. Hún gat ekki skert
höfuðstólinn en fékk vextina. En
nokkru af framlaginu var haldið eft-
ir — það átti að svara til andvirðis
gjafa þeirra, sem móðir mín fékk frá
Carol meðan þau voru gift.
Móðir mín fór með mig frá Rúmeniu
fárra mánaða gamlan og við fórum
víða um Evrópu. Árið 1925 hitti liún
föður minn á Hotel Regina í Paris, og
sama árið heimsótti lnin hann í
Sinaia-höll við Bukarest til að tala
við hann um framtíð mína.
Hún sagði mér síðar að liann hefði
iofað mörgu þá, en aldrei efnt það.
Þess vegna höfðaði hún mál gegn
honum fyrir frönskum dómstóli 1920.
Faðir minn skildi ekki formlega við
Helenu prinsessu fyrr en 1927, en
þau slitu samvistum árið 1921.
SKAÐABÓTAKRÖFUR ZIZI.
Faðir minn hafði kynnst frú Mögdu
Helenu Tampeanu og orðið ástfang-
inn af henni. Hún var gift rúmensk-
um herforingja og var dóttir lyfsala,
Gyðings sem hét Lupescu.
Þegar Ferdinand konungur dó, 1927,
var Michael bróðir minn, sonur Hel-
enu prinsessu, tekinn til konungs að-
eins sex ára, og Maria drottning réð
mestu í nefnd þeirri sem fór með kon-
ungsvaldið.
Faðir minn varð að flýja land og
fór til Parísar og bjó þar með frú
Lupescu, sem hún var kölluð, í
Neuilly fyrir utan Paris.
Við mannna áttum hka lieima í
Neuilly, rétt lijá húsinu sem faðir
minn bjó í með frú Lupescu. Faðir
minn var stórríkur, því að liann hafði
komið rnestu af fé sínu fyrir i útlend-
um bönkum.
Meðlag móður minnar hafði verið
sæmilegt i fyrstu, en rúmenski gjald-
eyririnn hríðféll eftir stríðið og varð
lítils virði.
Þegar faðir minn neitaði að efna
ioforð sín krafðist mamma 50.000
dollara bóta af honum. Faðir minn
hélt því fram að franskur dómstóll
gæti ekki dæmt um kröfuna, og á þvi
strandaði málið.
FRÚ LUPESCU TEKUR VÖLDIN.
Nú var líka önnur greind og ýtin
kona komin í leikinn: frú Lupescu.
Fyrir áeggjan hennar fór Carol til
Brússel til að reyna að endurheimta
konungdæmið, sem hann hafði afsal-
að sér.
Frá Brússel fóru þau til London en
fengu ekki áheyrn og föður mínum
var visað úr landi þaðan, 1928. En frú
Lupescu var ekki al' baki dottin og
árið eftir fengu þau dvalarleyfi í Eng-
landi og bjuggu i Godstone í Surrey.
Nú komu þau áformum sínum fram og
Framhald á bls. 14.

Helcna Grikkjaprinsessa, sem giftist Carol 1920, en þau slitu samvistum
árið eftir og fengu lögskilnað 1927. Þegar myndin er tekin er hún á leið til
páfans til að fá leyfi til að Michael megi giftast Önnu Danaprinsessu.