Fálkinn - 12.08.1955, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
Amor hamast í Hollywood
Þegar Bess kom upp með kaffikönn-
una skömmu síðar, liafði iiurðin opn-
ast, en hvorki gamla konan né Dóra
höfðu tekið eftir því. Þær töluðu sam-
an í óða önn.
— Æ, en ])að geturðu ekki, tengda-
mamma, sagði Dóra, og það var eitt-
hvað annarlegt i röddinni, svo að
Bess nam staðar í stiganum og fór
að lilusta.
— Ég veit að þú ert svo hraust að
þú getur gert ýmislegt til gagns, sagði
Dóra áhyggjufull. — En að þú farir
að fá þér atvinnu, kona á þínum aldri
... Hvað heldurðu að fólk mundi
segja?
— Ég hefi alltaf haft eitthvað fyrir
stafni, Dóra, sagði gamla konan skjálf-
rödduð. — Þú hefir alltaf sagt, að
þú vissir ekki hvernig þú hefðir getað
komist af án min. Manstu í fyrra þegar
þú varst á spitalanum — þá gerði ég
öil húsverkin. Ég þvoði og strauk og
bjó til matinn og gerði hreint. Og það
fór vel um drenginn — manstu það?
Gamla röddin varð björt og heit
þegar hún var að tala um þá sælu-
daga.
— Já, ég man það „amma“, sagði
Dóra lágt. — Þú varst dæmalaus. Ég
þurfti þín við þá, en ...
— Bess þarf ekki á neinni hjálp
að halda, sagði gamla konan rauna-
lega. — Hún er svo ungleg — hún
gerir allt sjálf. Hún er ótrúlega góð
í sér, og hún elskar að hafa eitthvað
að isnúast kringum. I rauninni Iiefir
hún svo ganian af því, að hún getur
ekki skilið, að aðrir hafi líka gaman
af áð snúast kringum einhvern — ekki
aðe;ins ég heldur Friðrik og börnin
likij. Skilurðu — þau upplifa aldrei
þá (inægju að fá að gera eitthvað fyrir
aðrja. Þú mátt ekki halda að ég sé
varíþakklát. Bess hefir látið mér eftir
þetja indæla herbergi, en . ..
Bess læddist niður stigann aftur.
Hún hafði hjartslátt og hana sveið
í aiigun. Einhver önnur kona hefði
kannske farið að gráta, en — það gerði
Bess ckki. Hún setti frá sér kaffi-
könnuna og stóð hugsandi.
Fyrst nú skildi liún að það var satt
sem „amma“ hafði sagt. En hún hafði
aldrei hugsa^út í þetta.
Hún var góð og nærgætin. Af því
að hún hafði gaman af að snúast
kringum góðar manneskjur — alveg
eins og maður verður glaður þegar
manni er gefin gjöf.
Hún var mjög góð í sér, og því betri
sem hún var þvi glaðari varð hún.
Hún gerði allt fyrir alla — hvort
þeim var það gott eða nauðsynlegt
eða ekki — af því að lnin hafði gaman
af þvi sjálf.
Hvað var það, sem frú Berg hafði
sagt við liana, daginn sem Bess hjálp-
aði henni til að koma gestaherberginu
í lag? Hún hafði sagt að hún vonaði,
að manninum sinum þætti ekki súrt
í brotið, að þetta skyldi vera búið? Af
þvi að liann hefði svo gaman af að
gera svona sjálfur, sagði frú Berge.
Hvernig var þessu háttað með Frið-
rik? Hafði verið nokkur þrá í augna-
ráði hans er hann stóð og horfði á
Sam, þegar hann var að mála eldhúsið
hjá Dóru? Hafði Friðrik nokkurn
tíma óskað að hann gæti málað bað-
herbergið, Jregar hún fór með börn-
in í sumarleyfið? í fyrra til dæmis,
þegar Bess liafði málað það daginn
áður en hún fór.
Og börnin — hvernig var með þau?
Litla sagði einu sinni: — Þegar
Bagga liefir vinstúlkurnar i boði hjá
sér, fær hún að bera fram limónaðið
sjálf. Megum við ekki gcra það líka,
einhvern tíma — manuna? — Og
sneiða niður kökurnar og hella
límónaðinu í glösin, og svoleiðis?
Nei, það fengu þau ekki.
— !Þið skiljið það, börn, hafði Bess
sagt. — Þið fáið að gera það þegar
þið eruð orðin stór. Mamma hefir bara
gaman af að bera fram góðgerðirnar
þegar þið hafið gesti.
Mundi hún — núna þegar það var
um seinan — vonbrigðasvipinn á
F'riðrik, daginn sem hann sagðist ætla
að setja niður kartöflurnar og hún
hafði hrópað sigri hrósandi: — Þær
eru settar! Ég gerði það í dag, til að
láta það koma flatt upp á þig, Friðrik.
Nú skildi hún að það var hún, sem
hafði haft ánægjuna af að setja niður
kartöflurnar, og þeirri ánægju hafði
hún stolið frá Friðrik. Það eina sem
hann gat sagt var: — Þakka þér fyr-
ir, Bess.
Að láta „ömmu“ fá gestaherbergið
hafði kannske ekki verið eins mikil
fórn og það virtist vera.
Hún hafði undirbúið það herbergi
handa einhverjum, hverjum sem vera
skyldi, er vildi vera þar og láta stjana
við sig.
„Amma“ mátti gjarnan vera þar,
bara ef hún reyndi ekki að borga fyr-
ir sig með því að reyna að gera eitt-
hvert gagn á heimilinu.
Hún mátti ekki fá að geta sagt: —
Ég stoppa alla sokkana. Eg hjálpa
Litlu með lesturinn. Ég fer í búðir
fyrir Bess.
Ekki einu sinni: — Ég hjálpa til
við að afhýða kartöflurnar.
Bess tók báðum höndum fyrir and-
litið ])egar hún hugsaði til alls þess,
sem „amma“ mátti ekki gera.
Þess vegna vildi „amma“, sem var
sjötíu og fimm — verða sér úti um
eitthvað að gera. Vegna þess að
tengdadóttir hennar vildi gera allt
sjálf.
BESS varð allt í einu hugsað til Dóru
Nú skildi hún vegna hvers mágkona
hennar sýndi allt í einu þegar hún
var að búa sig undir ferðina, að hún
gat tátið hendur standa fram úr erm-
um. En þá hafði hún látið „ömnm“
hjálpa sér — líka við það.
Dóra hafði auðvitað verið dugleg
líka, alla tíð, en hún hafði liaft skiln-
ing á að lofa fjölskyldu sinni að njóta
þeirrar gleði að fá að gera eitthvað
— hjálpa til á heimilinu. Ilún hafði
skipt starfsgleðinni á milli þeirra.
Börnin hennar sáu um morgun-
kaffið á hverjum sunnudagsmorgni.
Það gutlaðist stundum upp úr boll-
unum hjá þeim, en svipurinn var
ánægjulegur.
Og ég sem var vön að segja: „Ekki
skil ég í henni Dóru, að liggja frani
á dag í rúminu! hugsaði Bess með sér.
Sam var hreykinn af garðinum sín-
um. Og hann hafði yndi af að mála,
bæði úti og inni. „Amma“ gat stoppað
og staglað — og farið í búðir — og
hjálpað börnunum mcð lexiurnar.
Já, Dóra hafði unnað gömlu kon-
unnar gleðinnar af að finna, að hún
væri til gagns, en skilningslaust fólk
eins og Bess, hafði lialdið að Dóra
væri löt.
Bess tók nýjan ásetning. Hún ætlaði
lika að afsala sér nokkru af vinnu-
gleðinni til annarra. Og það — það
eingöngu — var fórn — það var gjöf.
Þegar hún fór upp með kaffikönn-
una í annað skiptið var hún þakklát
fyrir að læsingin á hurðinni hafði
verið biluð — því að ef lmrðin hefði
ckki verið opin, liefði hún farið á
Hvergi í veröldinni á Amor jafn
annríkt og í Hollywood. í júlí í fyrra
stal hann hjartanu úr Debbie Iteyn-
olds og gaf Eddie Fischer það, og
hann tók við því opnum örmum, en
ekki giftast þau samt fyrr en núna
í suinar. Pier Angeli, hin italska, þel-
dökka vinkona hennar, er hins vegar
harðgift Vic Damone og Jane Powell
er komin úr brúðkaupsferð til Evrópu
með Pat Nerney. Þessar þrjár eru
miklar vinkonur, og þegar þær voru
seinast saman, var það skilnaðarsam-
sæti fyrir Pier og Jane, áður en sett
væri á hnappheldan.
En Amor mætti roðna, ef hann vildi
athuga live oft tilviljunin ein ræður
nærri því eins miklu og hann. Ilefði
Marlon Brando til dæmis nokkurn
tíma kynnst unnustunni sinni, ef
hann hefði ekki neitað að leika
Egyptann Sinehue í lcvikmynd Mika
Valtaris? Hann kynntist sem sé þeirri
útvöldu, Josane Bércnger hjá geð-
veikralækninum í New York, sem
hann fór til þegar liann var að sleppa
sér og varð að flýja frá Hollywood,
því að bærinn var að gera hann vit-
Pier Angeli.
lausan. Unga stúlkan sem hann varð
svona hugfanginn af — „eina stúlkan,
scm mér hefir nokkurn tíma dottið í
hug að giftast" — kenndi nefnilega
börnum geðveikralæknisins frönsku.
mis við það, sem hún hafði lært svo
mikið af.
„Amma“ og Dóra brostu þegar hún
kom inn, en Bess fann á sér að þær
voru ekki glaðar. Það var eins og
verkefnaskortur gömlu konunnar og
meðaumkvun Dóru hefði svipl her-
bergið einhverju notalegu.
— Góðu, verið þið ekki svona al-
varlegar, sagði Bess glaðlega. Það er
Áður en Marlon fór frá Ilollywood
halði hann veríð öiium stundum með
Bitu Moreno. — Lins dauði er annars
brauð.
Jane Powell.
Ef Rock Hudson hefði hitt Vera
Ellen jafn fjáður og hann er í dag,
mundi hún lieita frú Hudson en ekki
frú Rotsohild. „Við vorum trúlofuð,"
segir Rock, „en þá fékk ég.ekki nema
150 dollara kaup á viku en hún 1500.“
Nú liefir Rock Hudson 2500 dollara
vikukaup, svo að hann gæti gifst Veru
Ellen þess vegna. Hins vegar þótti
honum óhugsandi að láta konuna
vinna fyrir sér. „Ég er ekki að lá
Veru, þó að hún vildi ekki koma nema
á dýra veitingastaði. Henni var það
nauðsynlegt til þess að halda áliti, að
láta sjá sig á slíkum stöðum, en ég
hafði ekki efni á að koma þangað.“
Þegar Pat Nerney símaði til Janc
Powell og bauð henni út með sér í
fyrsta skipti, sagði hún já. Ef hann
hefgði símað viku fyrr mundi hún
hafa afþakkað boðið. En Gene Nel-
son gat ekki — eða vildi ekki — fá
skilnað við konuna sina, og hjá Jane
var annað hvort allt eða ekkert að
gera. Og það varð Pat. Annars mundi
hún líklega vera gift Geary Steffens,
fyrsta manninum sinum, ennþá, ef
Metro-Goldwyn hefði ekki lánað
Warner Brothers hana til að leika i
„Three Sailors and a Girl“. Gene
Nelson var einn sjómaðurinn og náði
i .Tane. En nú kvað hann yera tekinn
saman við gömlu konuna sína aftur. *
sárt að verða að missa þig, Dóra, en
„annna á að verða forstöðukona frétt-
anna til þin. Hún skrifar þér vikulegt
yfirlit um allt sem gerist hér, og hvað
hún hefir fyrir stafni.
Nú varð stutt þögn. Það var likast
og gamla konan tryði ekki sínum eig-
in eyrum.
Framhald á bls. 14.