Fálkinn - 16.03.1956, Blaðsíða 14

m
14
FÁLKINN
Lárétt skýring:
1. hávaða, 5. lengdarmál, 10. reikn-
ings, 11. skennnta sér, 13. ósamstæðir,
14. nokkra, lö. faðmur, 17. tveir eins,
19. þrír eins, 21. kveikur, 22. óhreinka.
23. þannig, 24. spírar, 26. skrani, 28.
bæli, 29. 'bítur, 31. dans, 32. söknuður.
33. réttar, 35. kvenmannsnafn, 37.
bókstafur, 38. ósamstæðir, 40. óhreint,
43. ekki þessir, 47. slétt, 49. elskar, 51.
kvenmannsnafn, útl., 53. gyðja, 54.
heimþrá, 56. þráður, 57. ferðist, 58.
kleif, 59. hreysti, 61. hljóð, 62. fanga-
mark, 63. vega, 64. mannsnafn, 66.
tveir eins, 67. forskraut, 69. úrgang-
urinn, 71. verkefni, 72. skrafar.
Lóðrétt skýring:
1. titill, 2. bleyta, 3. neytir, 4. prest>
ar, 0. jafnaðarmaður, 7. totu, 8. skóg-
ardýr, 9. fangamark, 10. ílát, 12. ger-
samlega, 13. slöttólf, 15. ræktaðs lands
16. byltu, 18. bogin, 20. lilés, 23. drungi,
25. dreif. 27. ;haf. 28. titill. 30. óþrein-
indin, 32. nefja, 34. hás, 36. líf, 39.
sundfæri, 40. rándýr, 41. stök, 42. bif-
reið, 43. viðartegund, 44. greinir, 45.
fugl, 46. bleytu, 48. menn, 50. tala,
52. mnbúðirnar, 54. ánægðar, 55.
giaðra, 58. bera, 60. vefnaður, 63. sam*
koma, 65. straumkast, 68. skaut, 70. í
sólargeisla.
LAUSN Á SÍÐUSTU KROSSGÁTU.
Lárétt ráðning:
1. stigi, 5. skrif, 10. fróða, 11. Jónas,
13. Ti, 14. muni, 16. fóna, 17. T. S„
19. átt, 21. rið, 22. ali, 23. ból, 24.
fart, 26. rifta, 28. áana, 29. snark, 31.
nál, 32. arnar, 33. fúlan, 35. aldin, 37.
Ag, 38. ál, 40. mugga, 43. kross, 47.
klóra, 49. ræl, 51. nakta, 53. kærð, 54.
æstur, 56. gort, 57. iði, 58. ske, 59.
mór, 61. rót, 62. La, 63. sein, 64. plóg,
66. Ni, 67. natin, 69. aðila, 71. nógur,
72. knall.
Lóðrétt ráðning:
1. S. R„ 2. tóm, 3. iður, 4. ganir, 6.
kjóla, 7. róni, 8. ina, 9. Fa, 10. fitan,
12. stóna, 13. tafsa, 15. iðinn, 16. fatla,
18. slark, 20. traf, 23. bann, 25. trú,
27. fá, 28. ári, 30. klaga, 32. Adlon, 34.
agg, 36. lár, 39. ekkil, 40. móri, 41.
urð, 42. Arsen, 43. klump, 44. sag, 45.
skór, 46. patti, 48. læðan, 50. æt, 52.
tróna, 54. ækinu, 55. rólan, 58. seig,
60. róða, 65. stó, 65. gil, 68. an, 70. L. L.
„Er mjög heitt í helvíti, pabbi?“
spurði Gúndi litli.
„Hvað kemur til að þú spyrð að
því?“
„Ég spyr vegna hennar ömmu minn-
ar. Henni var alltaf svo kalt meðan
hún lifði.
i
Þetta er fyrsta myndin, sem birt hefir verið af Josephine Baker og manni hennar, Jo Bouillon, ásamt barna-
hjörðinni, sem þau hafa fóstrað. Börnin eru frá Kúba, Frakklandi, Kína, Finnlandi, ísrael og Japan.
Josephíne Bdker
kveður leiksviðið
Þegar listafóik fer að sinna félags-
málum verður reyndin að jafnaði sú,
að það sýnir sig til ágóða fyrir ein-
hvers konar góðgerðastarfsemi. En
Josephine Baker ’hefir gert meira.
Hún er sjálf með svertingjablóð í æð-
um og veit bvað kynþáttahatur er.
Þess vegna hefir hún tekið sér kjör-
börn úr ýmsum þjóðflokkum, til þess
að sýna að átrúnaður og hörundslit-
ur þurfi ekki að vera þvi lil fyrir-
stöðu, að fólk lifi saman í sátt og
samlyndi.
Lengst af ævinni hefir hana dreymt
um að eignast heilt þorp, þar sem
allir lifðu í góðri sambúð, þrátt fyrir
þjóðfélagsstétt, átrúnað og uppruna.
Og nú er hún að koma þessari hugsjón
í framkvæmd.
Þorpið ihefir húp þegar keypt. Það
er í Suður-Frakklandi og var í rúst-
um eftir slyrjöldina og allt fólk flutt
burt þaðan. Nú hefir hún byggt ný
hús þarna, og Josephine Baker hefir
ekkert til sparað, að gera allt sem
best úr garði, því að hún hefir fénast
vel á sýningum sínum víða um ver-
öld. Gömul höll er i þorpinu, og þar
er hún sjálf og kjörbörn hennar sjö
— sitt af hverju ])jóðerni — og á
sveitabæ skammt frá býr móðir henn-
ar og systkin með fjölskyldur sínar.
Josephine Baker verður fimmtug í
ár og hefir afráðið að hætta að koma
fram á leiksviði. Hún segir að ekkert
geti aftrað sér frá þvi, vegna þess að
hún álíli það meiri köllun, að starfa
fyrir þorpið sitt og börnin sín. í
þorpinu er ekki farið í manngreinar-
álit, þar eru allir jafnir. Og Josephine
Baker hefir tamið sér þá list, að safna
að sér fólki sem metur andleg verð-
mæti meira en hefðartitla og peninga.
Sjálf ólst hún upp í fátækrahverfinu
í St. Louis í Missouri. Faðir hennar
var verkamaður og móðir hennar
þvoði gólf. En bæði voru lijónin miklir
mannvinir, svo að dóttirin átti ekki
Framhald á bls. 15,