Fálkinn - 21.09.1956, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BINQ$1 HLUMPUR og vinir hans
* MYNDASAGA FYRIR BÖRN *
27.
— Komdu, Durgur, við verðum að — Já, i fyrra sagaði ég ekki fyrr en kuldinn — Það var gaman að hitta þig, því að svona
heilsa þessum, sem er að hamast við kom, og það var langtum of seint. fiskar, sem eigg sög, eru svo sjaldgaefir.
að saga þarna. — Ertu að saga í eldinn?
— Þarna liggur hattur! Ætlar þú að taka — Hjálp. Hefir hann Peli misst andardráttinn okkar? — Ég varð lafhræddur, varst þú
hann eða ég? — Ekki vorum við lengi að Og hvað hefir orðið af hattinum? það ekki lika, Durgur? — Nei, ég
kollhnýs. hefi sv0 gaman af ag steypa mér
kollskít.
★ Skrftlur *
— Góðan daginn, frú — hér er ég.
Yður mundi ekki vanhaga um góðan
bursta . . . ?
— Það er skelfing dónalegt þetta
leikrit, sem þeir eru að sýna núna.
— Hefirðu séð það?
— Nei, en maðurinn minn iiefir
farið fjórum sinnum, svo ég fer nærri
um hvernig það er.
Frú Bína og frú Gína sitja yfir
kaffinu og frú Bína er að tala um
dóttur sína. — Hún ienti undir bíl
og hefir legið á spítalanum síðan,
auminginn.
— En hún dóttir mín, þá, segir frú
Gína, sem ekki vildi verða minni. —
Hún liggur á fæðingarstofnuninni,
auminginn. En það var að vísu ekki
bíll ... heldur bílstjóri.
(W IW (V (V
Kennslukonan liafði fengið umslag-
ið með kaupinu sínu í um leið og
hún var að fara í fyrstu kennslu-
stundina. Þegar hún kemur inn held-
ur luin umslaginu á loft og spyr:
— Ifvað haldið þið að þetta sé?
— Það er umslag með kaupinu
kennslukonunnar, segir einhver.
Annar drengur réttir upp höndina
og spyr. — Hvar vinnur hún eigin-
lega, kennslukonan okkar?
— Hvers vegna viltu aldrei kaupa
slátur lijá Tobíasi & Co?
— Hann var trúlofaður konunni
minni áður en ég kynntist henni. Og
ég vil helst ekki versla við menn, sem
eru séðari en ég.
AÐVÖRUN.
Trúlofunin fór út um þúfur og hann
skrifaði henni og heimtaði að hún
skilaði brillianthringnum, sem hann
hafði gefið henni. — Hringurinn kom
í vönduðum umbúðum, en utan á var
skrifað: „Varlega! Brotliætt! GIer!“
Lítill drengur kom með móður
sinni á læknavarðstofuna. Hann hafði
hvolft næturgagni á hausinn á sér
af rælni, en nú náðist hann ekki af.
Á varðstofunni beið maður, sem hafði
farið úr kjálkaliðnum. Þegar hann sá
drenginn fékk hann hláturskast, svo
að kjálkarnir fóru í liðinn. „Þetta
slcal ég gefa þér finim krónur fyrir,“
sagði maðurinn og fór að leita að
peningunum í vösum sinum en fann
ekki ncma 25 aura. Og drengurinn
varð svo langdreginn á leitinni að
koppurinn losnaði.

0 I
Nauðsynlegur kíkir.