Fálkinn - 06.03.1959, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
GOÐ i:SkI \ \AR
7.
■A
&

Tommy Steele, sem fæddist
undir nafninu Hicks í London
fyrir 22 árum (f. 17. des 1936)
hefir ekki þurft að kvarta undan
vinsældaleysi síðan hann fór aS
syngja og spila á gitar i smáknæp-
unum í Soho í London fyrir rúm-
um tveimur árum. ÁSur hafSi
liann veriS tii sjós, en nú varS
hann allt í einu mesta uppáhalds-
goS ungmeyjanna i Englandi,
sem margar hverjar tóku liann
fram yfir Elvis Presléy. SíSan
hefir Tommy fariS víSa um lönd
og sungiS eða verið viðstaddur
frumsýningar á kvikmyndunum,
sem hann hefir leikiS í. Fyrsta
kvikmyndin hans hét „The
Tommy Steele Story“ og síSan
kom myndin „Tommy Steele
spilar“.
Og það liefii
úr vinsældum
stúlkunum, aS
aSist 11. júní í fyrra
hann vera giftur —
hann á mig, og bráðum giftumst
við. ÞaS er það eina sem ég hefi
þráð síðan við kynntumst. Hon-
um veitir ekki af að liafa einhvern
til aS nostra við sig. Eg skal hafa
gát á að hann ofgeri sér ekki eða
komi of seint heim á kvöldin.
Ég vil að Tommy lifi lengi og

í

alls ekki dregið
hans hjá ungu
hann harðtrúlof
og nú mun
sömu stúlk-
unni. Hún heitir Anne Doneghue
og er leikkona i London.
■f<
%
TOMMY STEELE
og unnustan hans.
k4
$
3

3
S
í
Þegar fréttist um trúlofunina
urðu margir tii að spá þvi, að
hjónabandið mundi ekki endast
nema mánuð. Tommy tók því
fjarri: „Ég segi að það verði
haldgott, því að ég liefi hugsað
mér að ráSa öllu, og ætla ekki að
liða neina vitleysu.“
Og Anne veifaSi hendinni, með
5000 króna demantshringnum og
sagði: „Þessi verður þar sem
hann er kominn ...“
Anne er jafngömul Tommy og
liefir leikið í leikhúsi i Westend
í London. ÁSur starfaði hún við
hið fræga Windmill Theatre, en
það er almannarómur, að dans-
meyjarnar þar reynist bestu cig-
inkonur í lieimi. Enginn veit
hvers vegna. En þeir sem lialda
þessu fram segja, að ekki þurfi
annað en sjá stúlkurnar á Wind-
milt til að sannfærast um að þetta
sé dagsatt.
Tommy hefir tvo ráðsmenn eða
auglýsingastjóra. Sá eldri þeirra,
John Kennedy, gerði það sem
liann gat til að spilla því að
Tommy trúlofaðist, og þegar
hann fékk ekki við það ráðið
reyndi hann að halda þvi leyndu.
ICennedy var sem sé sannfærður
um, að undir eins og ]>að vitnað-
ist að Tommy væri trúlofaður,
mundu allar ungu stúlkurnar
snúa við honum bakinu.
— Látum liann öskra, sagði
Anne og setti á sig stút. — Lát-
um hann öskra. Ég á Tommy og
ég eignast mörg börn. Þó ekki
níu, eins og við vorum heima.
Það er dálítið of mikið. Ég hefi
verið einkaritari hans og þekki
hann betur en hún mamma hans
gerir.
Þegar Tonimy kvaddi hiaða-
menn á sinn fund til að tilkynna
þeim trúlofunina, sat ung slúlka
og grét fyrir utan heimilið hans.
Hún hét Hazel Barris, var 23 ára
og hafði verið að eltast við
Tommy i þrjú ár.
— Ég hélt að hann Tommy
ætlaði að giftast mér, sagði hún
kjökrandi. Ég hefi setið hérna á
hverju einasta kvöldi, aðeins til
að sjá honum bregða fyrir. Eg er
viss um að engin er tryggari að-
dáandi hans en ég, og ég vil verða
frú Tommy Steele!
Hún hristi höfuðið og sagði: —
Nú líður yfir ungu stúlkurnar um
allt land, þegar þær frétta að
Tommy sé trúlofaður. Éig þoli
ekki að hugsa til þess. Mig lang-
ar til að krækja augun úr stelp-
unni, sem Iiefir náð í hann.
— Þegar ])að fréttist að ég ætl-
aði að trúlofast, hættu 400 stúlk-
ur samstundis aS skrifa mér, seg-
ir Tommy. Stelpurnar vilja að
ég verði piparsveinn alla mína
ævi. En það vil ég ekki. Ég er
orðinn hundleiður á þessum eit-
ingarleik stelpnanna. En kannske
hætta þær eftir að ég er giftur!
Næst: Esther Williams.
3
h.3

3
*
V"
%
Sb
%
I AT0M-KAFBAT
UNDIR
N0RÐUR-ÍSA
III. G R E I N .
Á LEIÐ AÐ MARKINU.
Loks stefndi „Nautilus“ norður í
Beringssund eftir margra mánaða
undirbúning i laumi. Ferðinni var
heitið norður á pól og áfram suður
í Atlantshaf milli íslands og Græn-
l'inds. Til þess að gefa skýringu á
Iangri fjarveru okkar höfðum við sent
skýrslu um skáldaða neðansjávarsigl-
ingu i 26 daga — tii Panama.
Skipshöfnin fékk ekki að vita um
ferðaáætlunina fyrr en við vorum
farnir frá Seattle. Allir tóku tíðind-
unum með mesta fögnuði, og var þeg-
ar farið að undirbúa Norðurpóls-
veislu!
Öll tæki voru i besta lagi — þar
á meðal 13 sonar-tæki, sem átti að
vera vegvísarar okkar milli liafsbotns-
ins og islagsins yfir okkur. Aðeins
eitt vandamál þurftum við að leysa:
ÁSur en við komumst i djúpa liafið
— þar sem við höfðum reynslu fyrir
að við gátum siglt öruggir — urSum
við að smjúga gegnum Beringssundið,
scm er grunnt, og Chukchisjó, þar fyr-
ir norðan, en þar er ísinn á miklu
dýpi.
Kl. 9 að morgni 9. júní, er við vor-
um komnir út úr Juaii de Fuca-sundi
við Séattle, hringdi varðháfandi for-
ingi tvisvar köfunarbjöllunni. Og
„Nautilus" seig þegar niður á sina
réttu slóð undir hafsborðinu, kjöl-
festan var athuguð, hraðinn aukinn
upp i rúmar 20 sjómílur og við vor-
um á venjulegu dýpi. Siglingafræð-
ingurinn Shep Jenks tók stefnu fram-
hjá Aleutaeyjum. Köfunarforinginn,
Bob Kelsey lét hásetana Greenhill og
Brigman setja stýrið í samband við
sjálfstýrivélina.
Loks vorum við á áætlunarleið, sem
ekkert skip hafði farið á undan okkur.
Sjórinn var hægur fyrsta morgun-
inn. Margir höfðu ekki sofiö i 24 tima
eða meira. En skipshöfn, sem ekki er
nema 26 ára að meðaltali er fljót að
afþreytast.
Síðdegis var allt með venjulegum
svip um borð í „Nautilus". Næstráð-
andi, Frank Adams, gerði áætlun um
fyrirlestra fyrir skipshöfnina — ótal
smáatriði áttu að gera okkur að sam-
æfSum flokki áður en komið væri
undir ísinn. Sérstakir verðir voru
æfðir, ýmsar reglur aS lærast utan að,
sérstakur flokkur átti að vera dr.
Lyon til aðstoðar við að safna upp-
lýsingum.
Á leiðinni norður fórum við nokkr-
um sinnum upp í hafsborðið, rétt svo
að kíkirinn, loftnetið og barkinn
(snorkel) komu upp úr sjónum. Þetta
var gert til þess aS bera staðarákvarð-
anir okkar saman við stjörnuathug-
anir, ná i mikilsverð opinber skeyti
og endurnýja andrúmsloftið. Þó
„Nautilus“ gæti komist af margar vik-
ur án þess að fá loft utan að, vildi
ég helst spara súrefnið sem mest
þangað til kæmi undir ísinn. (Þess
má geta að atóm-kafbátarnir Skate og
Seawolf hafa verið íkafi 31.5 og 30
sólarhringa án þess að fá nýtt loft
að utan).
STÖÐUGUR EINS OG HÚS.
Atómknúinn kafbátur er fyrst og
l'remst lierskip. Samt er einkar ])ægi-
legt að ferðast í honum. Á því dýpi
sem við vorum fannst ails engin
hreyfing i sjónum — skipið var stöð-
ugt eins og hús. Jafnvel þó stríður
straumur sé á yfirborði sjávar, er allt
kyrrt á 75 metra dýpi. Loftrásin var
í besta lagi: hitinn 23 stig, rakinn
50%.
Piltarnir um borð vildu helst ekki
koma upp á hafsborðið. (riéma þeg-
ar þeir fengu landleyfi), þvi að þeir
gjaymdu að stíga af sér ölduna þegar
])éir voru dögum saman i kafi. Það
'sem helst amaði að í þessum kafsigl-
ipgum var að maSur hafði ekki neitt
fréttasamband við umheiminn.
Kvikmyndasýningarnar voru vin-
sælar um borð. ViS áætluðum að sýna
eina kvikmynd á dag ])egar við vorum
i kafi. IJver kvikmynd var sýnd tví-
vegis sama dag — eftir hádegisverð
og eftir miðdegisverð — svo að báðar
vaktirnir gæti séð liana.
í þessari ferð höfðum við 30 kvik-
myndir. Sú fyrsta, sem var sýnd
undir eins og við vorum farnir frá
Seattle, var kafbátsfilma: „IJell and
IJigh Water“. Ein setningin í mynd-
inni vakti hlátrasköll hjá áhorfend-
unum: — Hver skyhli hafa trúað því
fyrir sex mánuðum, sem ég yrði um
borð í kafbát á leiðinni norður í
höf ... ?
Af þvi að maður gerði sér jafnan
óljósa hugmynd um stund og stað,
höfðum viS lært af rcynslunni að
l'.afa fasta reglu á öllu þegar við vor-
um i kafi. Undir eins og við komum
út úr Puget Sound flýttum við klukk-
unum tvívegis um fjóra tíma, svo að
þær sýndu Greenwich-tíma. Þá höfð-
um við sama tíma alla leiðina. Þetta
kom flatt upp á matsveinana okkar,
þeir höfðu varla tekið miðdegisleif-
arnar af borðinu fyrr en þeir áttu að
fara aS bera fram morgunverðinn.
Skipshöfnin hafði fjögurra tima
vakt og átta tíma frí á milli. Ég lét
þrjá liðsforingja vera á verði i einu
í stað tveggja: einn köfunarforingja
í mælaklefanum, einn við kíkinn og
einn vélaliðsforingja við stýrisvél-