Fálkinn - 18.09.1959, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
Upp frá þessu kvöldi lá París á
hnjánum fyrir Mistinguett. Hún var
orðin drottning revyleikhúsanna.
Skáldin hópuðust um hana, og
furstar og auðkýfingar rifust um
hana í kvöldboðin sín.
En þrátt fyrir alla þessa dýrð
hélt Mistinguett jafnvægi og
óskertri dómgreind. Hana hafði
dreymt um þetta síðan hún var
*
um franskra, belgiskra, enskra og
rússneskra hermanna og liðsfor-
ingja. Þarna var mikið óheilnæmi
og léleg aðbúð, og taugaveiki kom
upp í fangabúðunum. Chevalier
bauð sig fram til hjúkrunarstarfa
og vann í lyfjabúð. Ásamt nokkrum
frönskum leikurunum gat hann
komið upp leiksviði í fangabúðun-
um og haldið skemmtanir þar.
vegabréf til Genéve, sem var hlut-
laus borg. Hún lenti í erfiðleikum
við landamærin, því að svissneska
lögreglan hélt að hún væri njósnari,
en eftir langt þref uppgötvaðist
þessi miskilningur og hún hélt
áfram til Genéve og auglýsti eftir
heimilisfangi Chevaliers með milli-
göngu Rauðakrossins. Þýzki herinn
hafði átt í harðri baráttu á vestur-
Iftaurice Cheðaliet
VÍS^ÍASÖIVGVARINN SÍIIAGI
OF DÓNALEG?
Vinsældir Mistinguett fóru dag-
vaxandi. Hún átti trygga aðdáend-
ur i ,,Eldorado“ og var fagnað með
miklum gleðilátum á hverju kvöldi.
Ýmsir mundu hafa látið sér
nægja vinsældirnar, sem hún hafði
þegar hlotið, en Mistinguett var
ekki þannig gerð. Það var stórt
stökk frá fjölleikahúsinu og í stóru
revyleikhúsin. En Mistinguett hik-
aði ekki og eftir nokkra hríð var
hún farin að syngja fyrir vandláta
fólkið í Scala.
En frumsýningin mistókst eigin-
lega. Gagnrýnanda „Figaro“ þótti
Mistinguett of dónaleg, og margir
fleiri voru á sömu skoðun.
Og Mistinguett hvarf aftur að
fjölleikahúsunum, og allir töldu að
þar væri hennar rétti vettvang-
ur. . . . allir nema Mistinguett. Hún
viðurkenndi að hún hefði ekki tekið
áheyrendurna á Scala réttum tök-
um, og kvaðst mundu læra af því.
Nú var hún orðin þrítug og varð
nú að hafa hraðan á og vinna fulln-
aðarsigurinn.
Hún náði sambandi við dægur-
leikahúsið „Bouffes Parisiennes“,
en forstjórinn sagði hikandi: „Ég
vildi gjarnan ráða yður, en. . . .“
„En hvað? Látið þér það fokka,
herra forstjóri!"
— f fyrsta lagi get eg ekki borg-
að yður jafn hátt kaup og þér fáið
í „Eldorado“ . . . í mesta lagi helm-
inginn.
— Ég geng að því samt!
— En svo er annar vandinn, og'
hann er verri.
— Látið þér það koma!
— Ég hef engan leik, sem hentar
yður.
— En það hef ég.
— Hvað er það?
Hún rétti honum handrit, „La
Mome Flora“. Dægurleikahöfund-
urinn hafði samið þennan leik sér-
staklega fyrir hana. Hún átti að
leika blómastúlku, sem verður að
hertogafrú. Leikurinn var í þrem-
ur þáttum.
— Þarna er hlutverk, sem er til-
valið handa mér, herra forstjóri. Ég
hef sjálf verið blómastúlka einu
sinni, og þúsund sinnum hef ég
ímyndað mér að ég væri hertoga-
frú.
Leikhússtjórinn féllst á þetta, og
Mistinguett lék aðalhlutverkið og
vann stórsigur. Nú dirfðist enginn
að segja að hún væri dónaleg.
4. G R EI N
barn, og árum saman hafði hún
unnið markvisst að því að verða
fræg. Nú hélt hún áfram að full-
komna sig í söng og dansi. Hún
fékk kenslu hjá frægustu kennur-
um og sætti sig aldrei við að hvílast
á lárberjunum.
STRÍÐ OG FANGELSI.
í lúxusíbúð sinni í Rue des Cap-
ucines 24 tók hún á móti skáldum
og listamönnum, og blöðin fluttu
að staðaldri frásagnir af gestaboð-
um Mistinguett.
Hún var á hátindi frægðar sinnar
þegar hún kynntist Chevalier. Hin
töfandi, látlausa framkoma hans
hafði mikil áhrif á hana, en eigi að
síður sá hún glöggt gallana, sem
voru á lionum á leiksviðinu. Hún
lagfærði þá og í rauninni gerði hún
hann að þeim galdramanni leik-
sviðsins sem hann varð.
í þrjú löng og fögur ár léku þau
saman á stærstu leiksviðunum í
París og öðrum borgum Frakklands
og voru meir dáð af fjöldanum en
allir aðrir.
En einn góðan veðurdag fékk
Maurice Chevalier bréf, sem hann
hafði búist við lengi. Þetta var í
desember 1913 og stríðshættan
vofði yfir Evrópu. Árið 1908 hafði
hann verið kvaddur í herþjónustu
en fengið frest hvað eftir annað. En
nú varð ekki hjá því komist að gefa
sig fram. Hann kvaddi Mistinguett
og móður sína með þungum hug og
fór.
Þær voru báðar í öngum sínum,
en skylda er skylda og nú varð hinn
dáði söngvari Maurice óbreyttur
fótgönguliðsmaður. Undir eins og
dátarnir og yfirmennirnir fréttu að
hann væri leikari fitjuðu þeir upp
á trýnið, en þeim skjátlaðist. Chev-
alier varð góður hermaður, og í
september 1914 — eftir að hann
hafði átt nokkra leyfisdaga, sem
hann eyddi með Mistinguett — var
hann sendur í virkið Melun. Hann
lenti fljótlega í orustum, særðist al-
varlega og Þjóðverjar tóku hann til
fanga.
Eftir nokkra dvöl í Rauðakross-
sjúkrahúsi var hann sendur til
Þýzkalands, í fangabúðirnar Alt
Grabow. Þar var hann með þúsund-
MISTINGUETT
SKERST í LEIKINN.
Mistinguett var í Scala-leikhús-
inu er hún frétti að Maurice hefði
særst alvarlega og verið tekinn til
fanga. Þegar sýningunni lauk bað
hún um nokkurra daga orlof og
hitti að máli áhrifamikinn vin
sinn, sem útvegaði henni sérstakt
vígstöðvunum allan veturinn, og
enginn vissi hvar þessi franski fót-
gönguliði var niðurkominn. En
Miss hafði strengt þess heit að fara
ekki frá Genéve fyr en hún hefði
fengið vissu sína um að Chevalier
væri á lífi og hvar hann væri. Og
þá var næst að fá hann látinn laus-
an með fangaskiftum.