Fálkinn - 18.09.1959, Blaðsíða 7

falkinn
7
Hún beitti öllum sínum töfr-
um og með ýmsum krókaleiðum
komst hún að raun um að hann
væri í Alt Grabow sem lyffræði-
nemi og léki í hjáverkum. Þegar
hann hafði stund afgangs var hann
að læra ensku.
Með þessar upplýsingar hélt hún
aftur til Parísar og var nú rórra en
áður, og fór að skrifa honum bréf,
sem Rauði krossinn annaðist um. —
Hún sendi honum iíka matarböggla
og vann með oddi og egg að því að
fá hann látinn lausan.
Loks kom tækifærið. Af því að
Maurice hafði boðið sig fram sem
sjálfboðaliða i hjúkrunarliðinu voru
möguleikar á að fá hann látinn
lausan fyrir milligöngu Rauða-
krossins.
í stað þess að skrifast á við aðal-
stöðvar Rauðakrossins í Genéve
gerði Mistinguett sér aðra ferð
þangað. Og enn lenti hún í vand-
ræðum við iandamærin, en linnti
ekki látum fyrr en hún hafði lagt
mál sitt fyrir lögreglustjórann og
fékk að halda áfram. í Genevé hafði
hún eignast marga vini er hún var
þar í fyrra skiftið og nú fór hún
sigri hrósandi heim frá Genéve:
Hjúkrunardátinn Maurice Cheval-
ier skyldi lótinn laus mjög bráð-
lega!
EKKI EINS OG ÁÐUR ....
Tuttugu og sex mánuðum eftir
viðskilnaðinn kom hann aftur til
Mistinguett í París. Henni blöskraði
hvernig hann leit út, því að stríðið
hafði merkt hann eftirminnilegar
en hann hafði látið í ljós í bréfun-
um. Hún dekraði við hann á allar
lundir og smám saman fóru kraft-
arnir að koma aftur.
En Parísarleikhúsin áttu í mikl-
um fjárhagsörðugleikum um þessar
mundir, og án þess að Chevalier
hefði hugmynd um það barðist
Mistinguett harðri baráttu fyrir að
fá hann ráðinn sem mótleikara sinn
á ný. Hann vissi ekki heldur að
Mistinguett hafði gert samning við
leikhússtjórnina um að borga hon-
um hærra kaup en hann átti. Mist-
iuguett borgaði mismuninn!
En samkomulagið milli þeirra
var ■ orðið öðruvísi en áður. Nú
öfundaðist hann yfir því, að nafn
hennar var með stærri' stöfum en
hans á auglýsingunum.
— Finnst þér það ætti að hafa
nokkur áhrif á vináttu okkar?
spurði hún hrygg. Chevalier viður-
kenndi að þetta væri lítilmennska
og nú var allt í góðu gengi milli
þeirra um sinn eins og í gamla
daga. En það varð æ ljósara að þau
höfðu bæði breytst á þessum við-
skilnaðartíma, meðan hann var í
fangabúðunum. Chevalier hafði
ekki jafn gaman af næturlífinu í
París og hann hafði haft áður, en
Mistinguett undi sér hvergi betur
en í samkvæmum og kampavíns-
veislum. Eftir að stríðinu lauk sá-
ust þau sjaldnar og sjaldnar saman.
Hún var afbrýðisöm og kvartaði
stöðugt, því að hann væri mikið
með ungum stúlkum.
Mistinguett undirskrifaði samn-
ing um leikferðalag til Ameríku.
Crevalier fór líka til útlanda, en
það var til London sem hann fór.
Þannig lauk samvinnu þeirra Mist-
inguett og Maurice Chevalier.
STRÁHATTURINN.
Eftir stríðið gekk revyan „Halló
Hremíka!" á hinu fræga „Palace
Theatre" í London. Elsie Janis og
Owen Nares léku aðalhlutverkin —
bæði mikið uppáhald borgarbúa —
og þrátt fyrir lélegt árferði og ým-
iskonar \andræði fyllti fólk leik-
húsið mánuð eftir mánuð. Hvert
einasta lag var heimtað endurtekið
og aðalleikendurnir, sem léku elsk-
andi par á sviðinu vöktu mikinn
fögnuð. En bak við tjöldin var öðru
vísi ástatt. Elsie Janis og Owen
Naris hötuðu hvort annað og leik-
hússtjórnin var síhrædd um, að
þegar minnst varði færi allt í bál
milli þeirra. Og hvað skyldi þá til
varnar verða? — Leikhússtjórinn
færði þetta í tal við Elsie. Hvað
hún legði til málanna? Og Elsie
sagðist eiga vin í París, sem gæti
tekið við hlutverki Nares. Maurice
Chevalier.
— Maurice Chevalier? Guð forði
okkur frá því. Hann yrði of dýr
fyrir okkur.
— Hann heimtar aðeins 100 pund
á viku, og það er ekki nema helm-
ingurinn af því, sem þið borgið
Owen Nares.
— En hann kann ekki ensku.
— Hann lærði ensku meðan hann
sat í fangabúðum Þjóðverja.
Leikhússtjórnin símaði til Parísar
og Chevalier kom, sá leikinn og
sagði: — Ómögulegt! Þetta get ég
ekki!
En Elsie Janis var að mörgu leyti
jafn seig og þrálát og Mistinguett.
Hún gat fengið hann til að reyna
að minnsta kosti æfingu með sér.
Honum fór fram, og þó að enska
Chevalier reyndist talsvert ófull-
komin þá kom það ekki að sök. —
Elsie sagði að það væri bara betra
að hann talaði málið með frönsku-
hreim.
Og það kom á daginn að einmitt
frönskubragðið að ensku Chevaliers
varð til þess að Lundúnabúar gátu
ekki staðist hann.
Chevalier lék þetta hlutverk í
þrjá mánuði og í frístundunum
ferðaðist hann um landið, kynntist
ýmsum, sem urðu honum að gagni
síðar á æfinni og kynnti sér leikað-
ferð ensku revyuleikhúsanna. Og
nú datt honum allt í einu í hug að
reyna sig í nýju hlutverki: hann
vildi leika enskan hefðarpilt í
dökkrauðum klúbbjakka, gulum
buxum, með hvíta hanska og ökla-
hlífar. Og í viðbót við þetta kom
göngustafur og pípuhattur.
Og þegar hann kæmi til Parísar
^Zlr annálimi
Kláns frá Mervifs
Anno 1539 kom kóngl. Majts bréf,
það Claues van der Mervitsen
skyldi frá þeirri stundu taka að sér
Viðeyjar klaustur, fyrir hans marg-
faldrar trúrrar þjónustu sakir, með
allri þess tilliggjandi eign, að öllu
tilleknu, þó að því tilskuldu að þeir
múnkar og orðulýðir. sem þar væru,
skyldu með tilbærilegum hætti hafa
af honum sitt uppeldi og fyrirhugs-
un. Eptir því sama gekk greindur
Claues harðlega fram, tók og greip
hvað sem fyrir varð.
Anno 1539 supiceraði biskup Ög-
mundur fyrir kóng, hvert í fyrstu
inniheldur þakkargjörð fyrir fagra
áminning, kóngur hefur gert með
sínu sendibréfi til biskups Ögmund-
ar framfylgd á guðs orði og þess
prédikan, og segir: „hverju að vér
viljum með guðs hjálp, eptir voru
megni og sérhvers skynsemd, fulln-
að gjöra, svo ekki skal annað finn-
ast.“ — Því næst kunngerir biskup
konunginum, hvað Claues van der
Meruitz hafðist að anno 39, og klag-
ar yfir, að hann hafi með ofríki inn-
tekið Viðeyjar klaustur, hvað hann
kallar stiktisins góz, fólk fangelsað
saklaust, sem þar var. Framar meir
undirvísar hann, að höfuðbréfið
væri ekki samhljóða (sem fyrst var
lesið) við copiu þá Claues lét skrifa.
Framar meir kveðst biskupstólinn
og stiktið vilja upp gefa, segir sig
auman blindan mann, og biður um
Viðeyjar klaustur til sinnar nauð-
þurftar meðan lifði, og segir: „Því
eg á hér nú litla dvöl héðan af.“ Þá
var enn í sömu suplicatz: „En til
þess, náðugi herra kóngur, að öll
skillan og andleg stjórnan megi vel
haldin verða, þá biðjum vér allir
samt, að yður kóngleg Majt virðist
oss hér annan innfæddan og vors
móðurmáls að skikka, því biðjum
vér allir saman um þennan yður
nálægan herra Gizur Einarsson, ef
þessi hinn sami líkar yðar náð og
bíhagar, að yðar kóngleg náð virð-
ist hann að confirmera og innsetja
til yfirboða og forstjóra hinna and-
legu prelátanna; hver eð sérlega
elskar guðs orð, uppá það, að það
heilaga evangelium mætti hér með
oss framkvæmd hafa, ávaxtast og
aukning fá; þessum hinum sama
viljum vér, eptir bífalningu yðar
kóngl. Majts hlýðugir og undirgefn-
ir vera“. — Að síðustu í sögðu bréfi
tilsegir biskup Ögmundur kóngin-
um fyrir allra hönd, andlegra og
veraldlegra stétta, til landhjálpar
níu lestir skreiðar, að viðrétta þann
skaða sem skeður var um þá ör-
langa tíð nokkur ár. Datum alþingi
þriðjudaginn næstan eptir Péturs
messu og Páls anno 1539.
ætlaði hann að reyna þetta gerfi i
Casino de Paris.
En tillögunni var ekki tekið með
neinum fögnuði. Mönnum fannst
þetta vera öfgafullt, svo að hann lét
undan og stakk upp á smoking og
pípuhatti.
— Pípuhatti? hrópaði leikstjór-
inn. — Það er hægt að nota hann í
London, en alls ekki í París.
— Þá nota ég stráhatt, sagði
Chevalier.
— Það væri fábjánalegt. Enginn
gengur í smoking með stráhatt.
— Einmitt þess vegna vil ég gera
það. Ég ætla að innleiða nýja tísku!
Og stráhatturinn hitti markið.
Allir urðu hrifnir af þessu uppá-
tæki Chevaliers, en hins er líka að
gæta, að enginn gat meðhöndlað
stráhatt með jafn mikilli prýði og
hann.
-AL
vecý
HISSA
Einkennilegasta orgel heimsins
mun vera í Atlantic City í Banda-
ríkjunum. Það er smíðað úr göml-
um bjórflöskum, bílgrind, gömlum
barnavagni og ónýtri ryksugu. Ekki
hefur verið tekið einkaleyfi á smíð-
isgripnum, en talsvert hljóð kvað
vera í pípunum.
Ameríska landfrœðifélagið hefur
eftir langvinnar rannsóknir komist
að þeirri niðurstöðu, að zabra sé leir-
Ijós skepna með svörtum röndum,
en ekki svört skepna með leirljós-
um röndum, eins og hingað til hef-
ur verið talið.
Nýjasta leikrit Noels Coward heitir
„Nude with Violin“ og vekur stór-
mikla athygli á Broadway í New
York, en þar leikur höfundurinn
sjálfur aðalhlutverkið — bryta. Það
sem vekur ekki síst athygli er mála-
kunnátta hans. í leiknum talar hann
í síma frönsku, portúgölsku, spönsku,
þýzku og ítölsku; auk þess rífst hann
rússnesku við einn mótleikarann og
ber fram samúðarkveðju á kínversku.
Nóbelsverðlaunamaðurinn Bovet
segir: Fyrrum héldu menn, að eins-
konar svefnmiðstöð vœri í heila
mannsins. En nú veit maður að þetta
er alveg öfugt. Svefnin er eðlilegt
ástand mannsins, en það að vera
vakandi er meira eða minna óeðli-
legt ástand þó ekki sé hœgt að kalla
það óeðlilegt í venjulegri merkingu
orðsins.
f Ernest Hemingway var viðstaddur
sýningu á kvikmynd, sem gerö haföi
verið upp úr sögu hans „The Sun
also Rises“. Er hann hafði setið i
tíu mínútur spratt hann upp og gekk
snúðugt út úr salnum. Kvikmynda-
stjórinn Selznick, sem gert haföi
myndina, kallaði á eftir honum: „Ef
yður finnst myndin léleg, þá skuluð
þér lesa söguna yðar aftur. Hún er
miklu lélegri.“
Thorton Wilder, ameríska skáldið,
segir: Það er oft afar erfitt að vera
mannþekkjari og mannvinur um
leiö.