Fálkinn - 20.11.1959, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
hér verður maður að hafa leyfi til
þess. Ég sagðist vera gleraugnaslíp-
ari og heita Erik Munk Fals, frá
Aarhus. Mér finnst á mér, að þeir
séu á höttunum á eftir mér. Ég
las nokkur dönsk blöð, en þar stóð
ekkert um fjársvikin mín. Það er
líklega ekki heppilegt að vera
hérna, því að útlendingar vekja at-
hygli. Ég sofnaði með glas af blá-
sýru nálægt rúminu mínu.
7. desember.
í dag var grein með 5-dálka fyrir-
sögn um fjársvikin mín í „Politi-
ken“. Nú er ég viss um, að lögregl-
an er að eltast við mig. Ég hef
reynt að gera mér grein fyrir til-
finningum mínum, og það merki-
lega er, að mér stendur nákvæm-
lega á sama um allt þetta. Ég sakna
hvorki heimilisins né pabba og
mömmu, en ég þrái Ingu. Sálfræð-
ingar mundu vafalaust segja, að at-
hæfi mínu væri óafvitandi beint
gegn foreldrum mínum. Kannske
er það rétt. Ég vorkenni Ingu og
vona, að hún verði hamingjusöm,
þrátt fyrir allt. Það er of lítil stað-
festa í skapgerð minni. Ég væri ekki
heppilegur maður handa Ingu. Ég
hefði gjarnan viljað segja henni,
hversvegna ég hef gert allt þetta.
8. desember.
Ég var að hugsa um að fljúga
til Bergen og keypti mér farmiða
undir nafninu Herik Hansen. En
þegar ég kom út á flugvöllinn, fékk
ég grun um, að lögreglan hefði veitt
mér athygli, svo að ég hætti við allt
saman. Ég skálmaði gegnum þveran
biðsalinn og tók til fótanna undir
eins og ég kom út. Þegar ég hafði
hlaupið kringum kílómetra, stöðv-
aði ég leigubíl og ók út með sjó.
ViS ókum alls 33 kílómetra, til
Egersund. Þar keypti ég farmiða
til Oslóar,
9. desember.
Frá Osló fór ég með lest til Kongs-
vinger og fékk mér herbergi í gisti-
húsinu á staðnum. í fornsölu, sem
ég rakst á þar, keypti ég lítinn riffil,
cal. 22, og 200 skot, og þarna var
ekki gengið eftir neinu leyfi. Svo
keypti ég mér nærföt og málmsög,
því að það var óhægt að ferðast
með riffilinn og ég varð að stytta
hlaupið.
Dagana 10.—13. desember lýsir
dagbókin því, hvernig Stig Karon
reyndi að komast yfir landamærin
til Svíþjóðar gangandi (við Skotte-
rud), en fór síðan til Charlotten-
berg og þaðan með bíl til Arvika.
Þar fékk hann sér herbergi á Stads-
hotellet.
14. desember.
Meðan ég sat í borðsalnum, kom
sœnskur lögregluþjónn inn og
spurði, hvort ungur Dani, Stig Ka-
ron, dveldi í gistihúsinu. Eigand-
inn svaraði nei, og lögregluþjónninn
fór. Ég heyrði á samtalið og varð
auðvitað lafhrœddur. Afréð að fara
til Örebro hið bráðasta. Ég hafði
gert upp reikningana við fortíðina.
Upp frá þessu er ég óafturkallan-
lega orðinn annar maður.
15. desember.
í Örebro. Fyrst var ég að hugsa
um að flýja til London eða París,
en á endanum kaus ég norðurleið-
ina. Þegar á allt er litið, er öflugri
lögregla í stórborgunum og hættan
á að vera tekinn þar af leiðandi
meiri. Þá er auðveldara að vera
í leyni í smábæjunum. Ég fór með
lestinni til Gávle.
16. desember.
Ég keypti þessa bók, í kápu úr
blárri leðurlíkingu, til þess að geta
skrifað dagbókina mína. Um kvöld-
ið fór ég til Hánröösahd. Herbergi á
Royal Hotel.
16. desember.
Ég skrifaði Ingu bréf, en sendi
það ekki. Ég vil ekki ljósta upp
hvar ég er.
Páll körinn til byskups.
It næsta sumar eftir andlát Þor-
láks byskups ins helga var Páll kör-
inn tii byskups. Áðr var mjök löng
tilræða um þat mál, en þar kom
um síðir, at þat var lagt undir
Brand byskups, mest at ráði Halls
Gizurarsonar, en hann kaus Pál til
utanferðar. En hann játti eigi brátt
undir þat at ganga, ok gekk ann-
arr til at öðrum at biðja hann,
Brandr byskup ok svá bræðr hans
ok aðrir ástvinir, en hann synjaði
ok fór við þat heim af þingi.
Síðan fór hann í Odda til kirkju-
dags um Seljumannamessu með
mikilli áhyggju. En er allir váru
á þrotum at biðja hann til ok hann
sá, at þá var við enga að bægjast,
nema í mót guðs vilja væri, ok vildi
hann þat víst eigi, þá er hann íhug-
aði sitt ráð, þá skaut inn helgi andi
honum því í hug at leggja sjálfan
sik í ábyrgð til þyrftar mönnum,
ok gekk hann þá síðan rösklega
undir þann vanda, er honum hafði
áðr lengi hugr til boðið. En litlu
síðar fór hann í Skálholt ok Jón
faðir hans með honum ok bræðr
hans ok tók þegar við öllum fjár-
forráðum staðarins. Hann bauð þá
þegar, þar at vera Gizuri Hallssyni,
er áðr hafði þar verit um daga Þor-
láks byskups ins helga ok mest
staðarprýði var at og hýbýlabót
þeirra manna, er þar væri. Páll lét
öll hin sömu fjárforráð vera í Skál-
holti sem áðr höfðu verit, en hann
setti Þorkel prest Hallsson til kirkju
varðveizlu, og þá þjónaði honum,
fyrst er hann kom út, en hann var
síðan kanoki í Veri.
Herdís varðveitti bú þeirra í
Skarði ok börn þeira öll ok öll auð-
ræði þeira vel ok sæmilega, meðan
hann var utan, ok var þat almælt,
at engi börn væri svo vel vanin
sem þeira börn í öllu héraði, ok
hélt þat vel skapi, meðan hon lifði,
af því hon var allra kvenna vönd-
18. desember.
Með járnbrautinni til Lángsele.
Áður en ég fór, át ég úrvals mið-
degisverð og drakk flösku af Bor-
deaux, ágætan árgang, 1949. Ég er
með særindi í hálsinum. Ég er
hræddur um að ég verði alvarlega
veikur. Þegar ég fór, gat mér ekki
dottið í hug, að ég lenti hér í eyði-
mörkinni norður í Svíþjóð.
19. desember.
Mér finnst ég vera mikið veikur.
Ég hef orðið innkulsa og er með
hósta. Lá í rúminu allan daginn.
Framh. á 14. síðu.
ust bæði fyrir sína hönd ok ann-
arra manna, sem oft bar raun á.
Utanför Páls biskupsefnis.
Páll fór utan it sama sumar sem
hann var til byskups kosinn ok var
þá djákn at vígslum. Honum greidd-
ist sín ferð vel, unz hann kom til
Nóregs, og fór síðan til kaupangs í
Niðarósi ok var þar um veturinn,
unz leið jól, ok þóttist hverr þeira
manna bezt hafa, er hans sæmd ok
virðing gerði mesta, því heldur, er
göfgari váru, ok virðu þeir þá rétt.
Eiríkr erkibiskup var í Dan-
mörku, þá er Páll kom utan til
vígslu, ok var hann með Absalon
erkibyskupi, en Sverrir magnus kon-
ungr var austur í Vík ok fór þaðan
á Upplönd. En eftir jól fór Páll
norðan ór kaupangi á fund konungs
með sínu föruneyti, ok var þá með
honum fjöldi konungsmanna. En
konungur tók svá vel vit honum
sem sonr hans eða bróðir væri til
handa honum kominn ok gei’ði svá
mikla tign og virðing sem hann
mundi sjálfr kjósa eða hans vinir.
En bæði var, at hann kunni betr
en flestir menn aðrir ok hafði betr
færi á ok sló öllu við, því er til
gæða var, er þeir mætti báðir göfg-
astir af verða.
(Páll var síðan vígður til prests
af Þóri biskupi á Hamri í Noregi og
var þar gestur Sverris konungs,
sem gerði ferð hans góða til Dan-
merkur. Var hann vígður biskup
af Absalon erkibiskup „átta náttum
fyrir Pilippus messu og Jakobus“,
að viðstöddum Eiríki erkibiskupi
frá Niðarósi, „er eigi hafði sjálfur
sýn til að vígja hann“ og Pétri Hró-
arskeldubiskupi. Gaf Páll sinn gull-
hringinn hvorum erkibiskupi. Páli
var tekið höfðinglega í vígsluferð-
inni, og leið sína heim lagði hann
um Noreg og varð samferða Sverri
konungi frá Osló til Björgvinjar).
hissa
I
Greta Garbo er ákaflega hrifin
af kvikmyndarhandriti, sem hún las
nýlega, segir leikstjórinn Irving
Rapper, sem er að taka mynd í
Madrid um þessar mundir. Þessi
mynd, sem handritið er að, gerist
í nunnuklaustri, og Greta kvað ekki
vera frá því að leika abbadísina.
o
Jean-Paul Sartre, franski rithöf-
undurinn og heimspekingurinn, gef-
ur út mánaðarrit sem heitir „Ues
Temps Modernes“. Janúarhefti rits-
ins var gert upptœkt vegna þess, að
þar hafði verið birt frásögn sjónar-
votts af hermdarverkum frönskv
böðlanna í Alzír.
o
Amerískt bókaforlag hefur boðizt
til þess að gefa út „gersamlega órit-
skoðaðar endurminningar“ leikkon-
unnar Joan Crawford. Hún á að fá
einn dollar fyrir orðið, svo að henni
vœri skaði að því að strika nokkra
hnzyxlissögu út úr þeim.
o
Roþert Ruak, höfundur Afríkubók-
arinnar „Svart hörund“ hefur sezt
að i Madrid. Ástœðan er sú, sagði
hann blaðamönnum, að þar er. hann
aðeins eina dagleið frá Kenya, eina
næturleið frá New York, eina mál-
tíð frá London og Þrjá Martini-ver-
móða frá Róm. Auk þess hefur hann
fengið í Madrid vinnukonu, sem er
alveg eins og Elizabeth Taylor og
eldakonu, sem er óþekkjanleg frá
Ingrid Bergman.
KÁTUR KARL. — Þetta er ekki
konungur meS síamcríska kórónu
að tæma einhvern tröllabikar, held-
ur bílasmiðurinn G. A. „Tony‘
Vanderwell, sem hefur hlotið hinn
fræga Dewar-bikar í viðurkenn-
ingarskyni fyrir kappakstursbíl
sinn, „Vanwell“, en þessi bíl hefur
unnið hvern sigurinn öðrum meiri.
„Tony“ gamli er gamansamur, og
þess vegna setti hann lokið af bik-
arnum á hausinn á sér begar ljós-
myndarinn kom til að taka myndir
af honum og bikarnum.
Frá Páli biskupi Jónssyni
ALVEG
• *