Fálkinn - 22.03.1961, Qupperneq 10

Eitt kunnasta ástarævintýri síðari
ára er sagan um Bobo Sigrist og Gregg
Juarez. Þau hlupust á brott og móðir
hennar sá um að Bobo fékk enga pen-
inga senda. En ekki leið á löngu unz
Bobo uppgötvaði að hún gat ekki lifað
án þess munaðar; sem hún var vön. Nú
hefur hún snúið aftur heim eftir bitra
reynslu. Verður hún nokkurn tíma ham-
ingjusöm?
Þegar Bobo Sigrist var lítil stúlka
með fléttur, sagði hún eitt sinn við
pabba sinn, hinn auðuga flugvélafram-
leiðanda, er þau voru á gangi í hinni
geysistóru flugvélaverksmiðju hans. —
Þegar ég er orðin stór ætla ég að fá mér
flugvængi og fljúga þangað, sem ham-
mgjan varir að eilífu!
Bobo var 17 ára þegar hún breiddi út
vængina og reyndi að fljúga til ham-
ingjunnar. Á nokkrum dögum varð hún
frægasti erfingi heimsins. Hún braut
allar brýr að baki sér og hljópst á brott
með elskhuga sínum. En gæfuna fann
hún ekki. ■— Kannski finn ég hana aldr-
ei, segir hún sjálf nú.
— Það er bara eitt; sem ég iifi fyrir,
hélt hún áfram lágum rómi. Bobo er
ekki lengur sama 17 ára ævintýragjarna
stúlkan, heldur fullorðin kona, sem hef-
ur kynnzt lífinu og manneskjunum,
Reynslan hefur gert hana beizka. •—•
Bianca dóttir mín er mér allt. Einhvern
tíma finn ég kannski hamingjuna aftur
10 FÁLKINN
— en ég efast um það. Það lítur út fyr-
ir að það sé erfiðara fyrir ríkar konur
að höndla hamingjuna? Verður maður
að vera fátækur til að vera hamingju-
samur? Ef svo er gef ég með gleði
hvern einasta eyri, sem ég á . . .
Veturinn 1957 var Bobo Sigrist alveg,
óþekkt utan síns litla vinahóps, þrátt
fyrir að hún var erfingi að 700 millj.
króna. Hún hafði aldrei verið ástfang-
in. Hún hafði ekki einu sinni upplifað
barnaskot í febrúar þetta ár, þegar hún
reikaði um ströndina í Bahama. Hún
bjó í Nassau höfuðborg hinna undur-
fögru Bahamaeyja. En þar búa margir
milljónamæringar. Bobo var einkadótt-
ir Frederick Sigrist, eins af stofnendum
Hawker flugvélaverksmiðjunnar. Hann
hafði kvænzt nokkuð við aldur og nú
voru tveir mánuðir síðan hann dó.
Bobo var ekki aðeins töfrandi 17 ára
unglingsstúlka, heldur einnig óvenju-
lega auðug, reglulegt fórnardýr fyrir
ævintýramann.
Móðirin var af gamla skólanum. Hún
stóð alltaf upp þegar Engiandsdrottning
las jólaóskir sínar í útvarpið. Hún hélt
einnig að til væru vondir menn er mcð
ánægju myndu táldraga dóttur hennar
vegna peninganna hennar. Bobo var
viljasterk, og faðir hennar hafði dekrað
við hana, því að hún hafði fæðzt þegar
hann var orðinn gamall maður. Hann
neitaði henni aldrei um neitt, sem hún
bað um. Og nú var móðirin hrædd um
að Bobo myndi ekki velja sér réttan
lífsförunaut.
Aðeins átta ára heimtaði Bobo bifreið
og einkabíistjóra. Það fékk hún sam-
stundis. Bílstjórinn þurfti ekkert annað
að gera en aka Bobo . .. fara með hana
í skólann og sækja hana, og keyra hana
síðdegis í bíó eða dýragarðinn — hvert
sem hún vildi. Bobo sat í aftursætinu
á svipinn eins og hertogafrú. Bílstjór-
inn varð að hneigja sig í hvert skipti,
sem hann hjálpaði henni inn eða út.
Það gat alltaf einhver séð þau . . .
Þegar Bobo var 12 ára var hún send
á fínan skóla í Sviss til að læra allt, sem
raunveruleg dama verður að kunna.
Hún fékk 6500 krónur í vasapeninga á
mánuði. Og pabbi hennar borgaði allar
hennar skuldir. Hún lét sauma fötin í
London, Genf og París. Og ef einhver
vogaði sér að líkja eftir kjól, sem
var í hinum sérstaka stíl Bobo, fékk
hún krampa af reiði.
Skömmu eftir heimsstyrjöldina seinni
ákvað faðir hennar að setjast í helgan
stein á Bahamaeyjunum. Hann var orð-
inn gamall og vildi lifa þægilegu lífi í
ellinni. Og auk þess voru skattarnir
töluvert lægri á Bahamaeyyjum en ann-
ars staðar.
Bobo varð strax miðdepill ríka fólks-
ins í Nassau. Hún haíði allt til að bera,
— hún leit vel út og gat fengið allt, sem