Fálkinn - 22.03.1961, Síða 19

leikjum, svo þeir lærðu að meðhöndla
boltann. Ekki leið á löngu fyrr en
gluggi, sem var fyrir gafli íþróttasalar-
ins brotnaði, og var þá þegar bannað að
hafa bolta um hönd í salnum. Vildi
Valdimar þá setja vírnet fyrir glugga,
en samkennari hans, sem var kona, vildi
með engu móti láta loka sólina úti með
vírnetinu, og þar við sat. Þegar fram
liðu stundir, fékk Valdimar því þó
framgengt að mega sjálfur setja vírnet
fyrir gluggann og hóf enn boltakennslu.
Lét hann búa út sérstaka bolta, sem
voru ekki annað en fótboltablöðrur um-
vafðar tuskum, svo minni hætta væri á
að eitthvað brotnaði í salnum.
Þá var það haustið 1925 að Fimleika-
félag Hafnarfjarðar hóf fyrst allra fé-
laga í landinu að leika handbolta. Gekkst
félagið fyrir námskeiði þá um haustið og
kenndi Valdimar þar. Eftir að félags-
menn höfðu verið æfðir í ýmsum al-
mennum boltaleikjum hófst handbolta-
kennslan sjálf, og síðan hefur hand-
boltaíþróttin aldrei legið niðri hjá F. H.,
og í dag á félagið marga beztu hand-
boltamennina á íslandi.
Þetta sama haust kenndi Valdimar
einnig handbolta á Akureyri og á Laug-
um í Reykjadal, en ekki festi íþróttin
þar rætur svo nokkru næmi.
Vorið 1927 hóf Valdimar kennslu í
Menntaskólanum í Reykjavík, en
kenndi jafnframt hjá F. H., í Barna-
skólanum í Hafnarfirði og Miðbæjar-
skólanum í Reykjavík. Þetta voru mikl-
ir annatímar og kenndi Valdimar 12
tíma á dag til jafnaðar.
í Menntaskólanum var aðstaða mjög
erfið fyrst í stað. Fyrir miðjum gafli
íþróttasalarins var gríðarmikill kola-
kyntur ofn, sem náði langt út á gólf. í
* ofanálag reykti ofninn mikið, og varð
oft að leggja niður tíma sökum þess að
ekki sást handaskil fyrir reyk í salnum.
Vildi það til happs, að þennan fyrsta
vetur var veðrátta mild og þurfti því
stundum ekki að kynda.
Þrátt fyrir að salurinn væri lítill, og
allar aðstæður hinar erfiðustu, hóf
Valdimar þegar að kenna boltaleik
hjá Menntaskólanum. Ekki leið á löngu
áður en miðstöð var sett 1 húsið, vírnet
fyrir glugga og hlífar fyrir ljós og fór
þá nokkuð að vænkast hagur handbolt-
ans. Mikill kraftur færðist nú í íþrótt-
ina og 1931 fór fram fyrsta bekkja-
keppnin í handbolta í Menntaskólanum
og hafa þær verið árlegur viðburður í
íþróttalífi skólans jafnan síðan.
Ekki þarf að orðlengja það, að mikil
harka og fjör var í handboltaleikjunum
hjá Valdimar á þessum dögum. Pálmi
heitinn Hannesson rektor, kom oft í sal-
inn þegar sjötti bekkur var í leikfimi
keppti með, og gekk þá mikið á. Þá
voru hinar nýju tvígripsreglur ekki
komnar til sögunnar og menn sóttu
hart og fast þar til þeir náðu boltanum.
Einnig var eins gott fyrir menn að koma
boltanum fljótt frá sér þegar þeir fengu
hann í hendur. Þetta tvennt, að smæð
hússins viðbættri, varð allt til þess að
mikill hraði var í leikjunum. Aldrei
minnist Valdimar þó þess að alvarleg
slys yrðu á mönnum þótt hart væri sótt-
ur leikurinn á stundum, en hruflur og
marbletti mátti oft sjá á ýmsum.
Áhuginn fyrir handboltanum fór stöð-
ugt vaxandi í skólanum, og þar kom að
kennarar stofnuðu sitt eigið lið. Var
þá oftast spilað á sunnudögum, og fengu
oft ýmsir menn utan úr bæ að spila
með, og má þar m. a. til nefna Eystein
Jónsson, fyrrv. ráðherra, og Sigurð
Thoroddsen, verkfræðing. Úr hópi
Kennara má nefna Pálma rektor, Einar
Magnússon, Sigurkarl Stefánsson og
Valdimar. Dómari var oftast Aðalsteinn
Hallsson.
Þá gerðist það að Hallsteinn Hinriks-
son, sem nú er þjálfari íslenzka lands-
liðsins í handbolta, og Aðalsteinn Halls-
son, sem fyrr er getið, komu báðir frá
námi við íþróttaháskólann í Kaup-
mannahöfn, en þar höfðu þeir stundað
nám 1928—1929. Þá var handboltinn
kominn þar á miklu hærra stig en verið
hafði er Valdimar var þar við nám.
Þegar þeir tvímenningarnir komu heim
fór að færast líf í handboltann. Haustið
1929 keppti Menntaskólinn við F. H. og
var það byrjunin á handboltakappleikj-
um hérlendis. Eftir það fóru íþróttafé-
lögin í Reykjavík að gefa handboltan-
um gaum. Mætti handboltinn þó mik-
illi mótspyrnu ýmissa forráðamanna fé-
laganna, og til eru á prenti ummæli eins
Frarnh. á bls. 31.
FALKINN 19