Fálkinn - 18.05.1964, Page 27

stjórnborðsmegin við skipið.
Það var eins og heljarhönd
hæfi það á loft og kastaði því
niður á bakborðshlið. Skipið
fór alveg á hliðina og í kaf,
allt nema stjórnborðssíðan. Um
leið og það kastaðist með slíku
heljarafli niður í sjóinn, brotn-
uðu allar rúður úr stýrishúsinu
og skipstjóraklefanum. Guð-
mundur skipstjóri, sem stóð við
stýrið stóð um stund á bak-
borðsvegg stýrishússins og sjór-
inn hækkaði í sífellu unz aðeins
höfuðið var upp úr. Um stund
virtust möstrin snúa niður, en
síðan tók skipið að rétta sig.
Möstrin komu úr sjó og síðan
þilfarið. Er bakborðssíðan kom
upp úr, sást að borðstokkinn
vantaði: Brotsjórinn hafði
hrifsað allt lauslegt af þilfar-
inu og megnið af borðstokkn-
um. Máttarviðir voru flestir
brotnir niður við þilfar. Guð-
mundur sneri skipinu upp í og
andæfði með stefnu til suð-
vesturs. Kristján Fredreksen
hafði verið á leið aftur þilfarið
er brotsjórinn hóf skipið á loft.
Hann fór kulmegin aftureftir
og komst með snarræði að stiga,
sem lá upp á stýrishúsið, Þar
hélt hann sér meðan . á þessu
stóð. Auk þeirra skemmda, sem
þegar er getið, slitnaði bak-
borðsstaf af frammastri, vír-
rúlla, sem boltuð var í þilfarið
fram á slitnaði upp. Akkeri
sem þar var fór fyrir borð og
siglingaljós á yfirbyggingu, svo
og allt annað lauslegt sópaðist
í sjóinn. í lúkarnum fór allt úr
skorðum. Eftir áfallið var allt
í einum graut, fatnaður rúm-
fatnaður matur og matarílát.
Gunnar vélstjóri fór aftur í
vél, þó meiddur væri og þar,
ekki síður en í hásetaklefa var
ömurlegt að litast. Þykkar járn-
plötur úr gólfi vélarrúmsins
höfðu losnað og kastast upp á
véiina, allt lauslegt var úr
skorðum gengið, en vélin gekk.
Þeir Gunnar og Kristján unnu
að því að koma hlutunum fyrir
í vélarrúminu eftir því sem við
varð komið. Þegar sjórinn fyllti
stýrishúsið og skipstjóraklef-
ann, varð bæði talstöð og berg-
málsdýptarmælir óvirkt. Vb.
Sigrún var því sambandslaus
við hina bátana og Akranes-
radíó, þar sem Guðmundur
Guðjónsson sat og kallaði á bát-
ana til skiptis og miðaði stefnu
þeirra. Nú var komið að hádegi
á laugardag. Nokkur leki hafði
komið að skipinu þar sem mátt-
arviðir borðstokks höfðu brotn-
að niður við þilfarið. Óvistlegt
var nú orðið hvar sem var.
Kalt í hásetaklefa, þar sem
ekki var hægt að kynda elda-
vélina, en allar rúður brotnar
í stýrishúsi og í vistarveru skip-
stjóra. Guðmundur stóð við
stýri. Hann var alvotur eftir
áfallið og vistin köld í glugga-
lausu stýrishúsinu. Þórður
stýrimaður hvíldi hann um
stund, en enn þá hvessti og
Guðmundur kom fljótlega að
stýrinu aftur. Vindur var nú
allmjög genginn til vesturs og
undir kvöld var vestan stór-
viðri og stórsjóir. Alla nóttina
andæfði vb. Sigrún gegn ofviðr-
inu, ljóslaus, brotin og illa til
reika. Alla þessa nótt stóð Guð-
mundur við stýri og varði skip
sitt áföllum. Þegar dimmdi
varð erfiðara um vik, þar sem
illa sást til brotsjóanna. Eftir
að vindur snerist til vesturs,
gekk á með afspyrnu hvössum
hryðjum en á milli þeirra var
bjart og tunglsskin. Sagði Guð-
mundur síðar að það hefði orð-
ið.til mikillar hjálpar.
Um nóttina bar vb. Sigrún
suð-vestur yfir Flóann og um
klukkan sex á sunnudags-
morgun höfðu skipsmenn land-
kenningu. Þeir sáu vita aftur
úr og sagði Guðmundur skip-
stjóri að þeir myndu vera í
Miðnessjó en vitinn, sem sást
of skamma stund tii þess að
hægt væri að átta sig til fulln-
ustu, mundi Garðskagaviti. Enn
þá var veðurofsinn svo mikill
að Guðmundur taldi ekki ráð-
legt að slá undan, en brátt fór
að skíma og veðrið heldur að
lægja þótt enn þá væri stór-
viðri. Ekkert sást til lands
vegna særoks og myrkurs, er
þeir hófu undirbúning að land-
töku. Þeir tóku rúmdýnur,
gegnvættu þær í olíu og bundu
færi i:m. Um átta leytið sneri
Guðmundur skipinu undan og
hélt með mjög hægri ferð ská-
halt undan veðrinu með stefnu
sem næst norðri. Um leið létu
þeir dýnurnar fyrir borð og
festu færið aftur á. Olían smit-
aði út og lægði sjóina, sem
komu æðandi á eftir skipinu,
en þess naut of skamma stund
við: Sjórinn tætti dýnurnar og
eftir nokkra stund voru þær
horfnar. Þeir reyndu þá að
hella olíu í sjóinn, en rokið
þeytti henni út í buskann.
Þórður stýrimaður fór nú upp á
stýrishúsið og hélt sér þar í
handriðið. Hann skyggndist
um til lands. Allt í einu reið
brotsjór á skipið stjórnborðs-
megin og kastaði því á hliðina
líkt og daginn áður. Aftur fór
Framhald a næstu siðu
FALKINN
27