Fálkinn - 20.07.1964, Qupperneq 10

Ungi Davíð Lin stóð og
lét sér leiðast úti í
horni stóra danssalarins
og virti fyrir sér fólkið
sem steig dansinn. Tón-
listin frá hornasveitinni
barst handan frá þétt-
riðnu bambusneti, sem
óx í risastórum pottum.
Hann var staddur í rík-
mannlegum og sérkenni-
legum salarkynnum, sem
voru í eigu hr. Fang,
sem var einn kunnasti
bankajöfur í Shanghai. Á
veggjunum hengu ný-
tísku málverk og fornar
pergamentsrúllur. Skvap-
mikið tómt andlitið á
hr. Fang dróst saman í
brosviprur þegar hann
lýsti því yfir að hann
kysi ætíð það bezta úr
gömlum tíma og nýjum
— rúm væri nóg í húsi
hans.
í þessari andrá sat hr.
Fang og virti fyrir sér
veizlufólkið dansa og á
hvora hlið honum sátu
tvær ungar stúlkur, mjög
snotrar. Önnur þeirra
var dóttir hans, Phyllis,
hin var nýjasta hjákona
hans, ungt leikkvendi
Þær voru jafnaldrar en
mjög ólíkar. Davíð hafði
þegar fyrr um kvöldið
gengið úr skugga um
að Phyllis væri fegursta
stúlkan í salnum.
Hann fékk ekki skilið
hvernig feitur og ljótur
hórkarl á borð við hr.
Fang gat getið af sér
dóttur svo tággranna.
Óneitanlega var hún fín-
gerð eins og bambusreyr,
föl yfirlitum og hávaxin
klædd grænum silkikjól.
Hún hafði ekki borið
lit í húðina, sem hafði á
sér blæ fílabeins. Og
hárið var frábrugðið því,
sem gerðist á öðrum
konum. Það var hvorki
klippt né skorið né lagt.
Það var sítt og slegið
og dökkt og nú hafði
hún dregið það saman
í hnút á hnakkanum á
mjög einfaldan hátt.
Hún sat og virti fyrir sér
gestina og um varir
hennar lék ánægjubros,
kyrrlátt og blítt. Hjákon-
an var hins vegar öll á
iði og teygði fagurskap-
aðan kroppinn með fett-
um og brettum á ýmsa
lund. Andlitið var litborið
og kringluleitt og Davíð
lét sér nægja að horfa á
hana sem snöggvast.