Fálkinn - 20.07.1964, Qupperneq 28

Slæftan fellur
Framhaid ai bls. 19.
hefur þetta mikið breyzt. Ná-
lægt konungshöllinni hafa risið
upp myndarlegar ráðuneytis-
byggingar og örfá stórhýsi hafa
þegar verið byggð í verzlunar-
hverfi miðbæjarins, fimm og
sex hæða stílhrein og björt
nýtizku stórhýsi. Þeim fjölgar
hægt en stöðugt.
Þýzk fyrirtæki byggja flestar
stórbyggingarnar í Kabúl, en
nokkur hundruð ýmis konar
þýzkir sérfræðingar starfa þar
nú og njóta mikilla vinsælda.
Meiri en bæði Rússar og
Bandaríkjamenn, sem eru
þarna líka við ýmis konar upp-
byggingarstarfsemi, sem þeir
gefa og lána þó langtum hærri-
hluta af en Þjóðverjar. En fyrir
Afgönum eru Þjóðverjar jafn-
miklir Aríar og þeir sjálfir. Það
gerir muninn.
Nú er vöxtur á flestum svið-
um í Afganistan og Kabúl
breytizt ört úr miðaldalegum
múhameðskum kaupstað í nú-
tímaborg.
Þar snúast . . .
Framhald af bls. 22
það hefur viljað brenna við að
bílaleigur hafi átt litlum skiln-
ingi að mæta hjá opinberum að-
ilum í sambandi við lántökur
og annað því um líkt. Það er
ekkert leyndarmál að þær
hafa verið sniðgengnar af lána-
stofnunum. Því er borið við að
bílar séu óæskileg fjárfesting.
En því er til að svara að tveir
þriðju hlutar af hverju bílverði
rennur óskipt í ríkissjóð. Fjár-
festing í erlendum gjaldeyri er
því ekki nema einn þriðji af
bílverðinu.
Og ráðamönnum sést yfir þá
staðreynd að bílaleigurnar afla
gjaldeyris, sumar í ríkum mæli.
Það er ekki óalgengt að ýmsir
útlendingar setji það að skil-
yrði fyrir að koma hingað til
lands að þeim standi til boða
bill frá bílaleigu. Þess eru dæmi
að einn útlendingur hafi eytt
áttatíu þúsund krónum á einu
sumri í bílaleigu. Það er tvö-
falt fob-verð bílsins. Og þótt
hér sé um hámark að ræða þá
eru það engar smávegis upp-
hæðir sem útlendingar eyða hér
í leigubíia þegar allt er reiknað
saman. Okkur finnst því ekki
nema réttlátt að opinberar lána-
stofnanir sýni einhvern lit á
því að styrkja þessa atvinnu-
grein.
Samtökin hafa tekið saman
yfirlit um það hvað útlending-
28
ar verji miklu fé til leigu á
bílum hér á landi og þar sést
svart á hvítu að bílaleigurnar
eru mun meiri gjaldeyrisklær
en mörg fyrirtæki önnur sem
njóta náðar og blessunar hjá
því opinbera.
Ekki gafst okkur frekari tóm
til að spjalla við þá félaga,
Guðbjart og Braga enda höfð-
um við tafið þá nóg, síminn
glumdi og sífelldur straumur
manna út um dyrnar sannaði
okkur að hér var líf í tuskun-
um. Á verkstæðinu niðri ,á
neðri hæðinni var unnið baki
brotnu við að þrífa og bóna
bílana sem nýkomnir voru úr
leigu og gera þá klára fyrir
næsta viðskiptavin. Þarna sner-
ust öll hjól.
Brú milli hjartna
Framh af bls 11.
— Viltu kyssa mig! góða
nótt?
— Jú, svaraði hún og lét var-
irnar á sér strjúkast við kinn
hans.
Það var verra en ekki. Þau
komust ekki nær hvort öðru,
þess í stað fjarlægðust þau
hvort annað óðum.
Svo var það allt í einu dag-
inn áður en hún átti að fara
burt að þau uppgötvuðu hvort
annað. Þau stigu dansinn í
spilavítinu enn einu sinni, hún
hjúfraði sig þétt upp að honum
og allt í einu nam hún staðar,
dró sig í hlé og horfði á hann
stórum augum:
— Fellur þér þetta í raun og
veru? spurði hún. Hann varð
dolfallinn. Rödd hennar var
breytt, mýkri, dýpri. Hún tal-
aði kínversku, þeirra eigin
tungu. Því höfðu þau aldrei
talað fyrr saman á kínversku?
Að vísu töluðu þau sitt hvora
mállýskuna, hún var upprunn-
in að norðan og þau höfðu látið
sem svo að enska væri nýtízku-
legri, léttari í vöfum. En raun-
in var önnur. Hann skildi hana
fullkomlega þegar hún talaði
kínversku. Hann horfði á hana
fjálgur. Reykmettaður danssal-
urinn hvarf honum sjónum í
þoku.
— Við skulum fara, sagði
hún blátt áfram.
Hún var ekki lengur söm.
Hun sat svo keik og virðuleg
í leiguvagninum að hann dirfð-
ist ekki að snerta hönd hennar.
Og þó fannst honum hún nær
honum en nokkru sinni fyrr.
Hann stanzaði á þröskuldinum
hjá henni. En hún sagði:
Framh. á bls. 31.
falkinn