Fálkinn - 20.07.1964, Side 30

LITLA
SAGAIV
EFTIM
VVILLY
BREIMHOLST
Peter Moore ritstjóri brosti
aðeins dálitlu fyrirlitningar-
eða öllu heldur umburðarlynd-
isbrosi að hinum unga manni,
sem skálmaði um gólf í öngum
sínum í biðstofu fæðingardeild-
arinnar. Augsýnilega var þarna
á ferðinni einn af þessum ungu
vesalingum, sem áttu í vænd-
um fyrsta barnið og þoldu allar
heimsiná kvalir að ástæðulausu.
Guð minn góður, það tók því
þó varia að taka barnsburð
svona nærri sér. Sko, hvað
hann átti i miklum örðugleik-
um með hnútinn á hálsbindinu,
sko, hvað hann tottaði sígar-
ettuna ráðleysislega. Hann var
kófsveittur og hrökk í kút við
minnsta hljóð. Nú hafði hann
bráðum reykt tvo pakka.
— Hægan, hægan, ungi vin-
ur, leyfði Peter Moore sér að
segja, fáið yður sæti og slakið
á. Horfið bara á mig!
Ungi maðurinn hnoðaði sígar-
ettustubbnum ofan í troðfullan
öskubakkann og kveikti í ann-
arri með skjálfandi hendi.
— Bíðið þér einnig? spurði
hann, — ég á við ... er konan
yðar einnig að ala barn?
Moore ritstjóri kinkaði kolli
og hélt áfram að lesa í viku-
blaðinu sér til afþreyingar.
— Hafið þér átt í þessu áður?
hélt ungi maðurinn áfram, ég á
við ... er það fyrsta barn yð-
ar?
Moore ritstjóri kinkaði kolli
aftur.
— Þetta er í þriðja sinn sem
það kemur fyrir mig, hélt ungi
maðurinn áfram, og losaði enn
ÆGAIM,
HÆGAN,
. M00
meira um bindishnútinn, það
er jafn hræðilegt í hvert sinn.
í fyrsta sinn var það stúlka og
í seinna skiptið drengur. Þessi
hræðilega óvissa! Maður hefur
ekki hugmynd um, hvort Georg
litli eignast litinn bróður eða
Brenda litla eignast litla systur.
... þessi óvissa tekur á taug-
arnar. Ég ...
Moore ritstjóri kveikti í pípu
sinni í makindum, rólegur á
svip.
— Maður veit ekki hvort það
verða tvíburar, hélt ungi mað-
urinn áfram hásum rómi og
fitlaði við sígarettupakkann og
missti allt úr honum á gólfið.
— Það kemur aðeins fyrir í
einu tilfelli af 200 þúsund,
sagði Moore sefandi.
— Eða — eða þríburar. Við
höfum illa efni á því, skiljið
þér, en auðvitað viljum við ...
— Það kemur ekki fyrir
nema í einu tilfelli af 900 þús-
und, sagði Moore hughreyst-
andi. Setjist þér nú rólegur og
kvíðið engu, hugsið um eitt-
hvað annað. Ekki er ég skjálf-
hentur. Ekki dreifi ég sígar-
ettum um allt gólf af tómum
taugaóstyrk. Nei, það geri ég
ekki. Vitið þér hvers vegna?
Af því ég geri mér ljóst að ég
fæ hér engu um þokað. Mér
stendur á sama um hvort það
verður drengur eða stúlka.
Barn er barn og barnsburðúr
er barnsburður.
— Já ... að vísu ... en ef
þér skylduð nú eignast fjór*
bura? Hvað þá?
— Vitið þér hversu miklar
líkur eru til þess að það verði
fjórburar? Ein fæðing á móti
fjórum milljónum. Ég hef sjálf-
ur nýlega, ég er ritstjóri „Shef-
field Times“, skiljið þér, ég hef
sjálfur nýlega skrifað grein
um ...
Dyrnar að fæðngarstofunni
opnuðust og hjúkrunarkona
gekk inn með dúðað reifabaiJn
í fanginu.
Ungi maðurinn þorði tæpast
að draga andann, hann stóð sem
negldur við gólfið og góndi á
hjúkrunarkonuna. u
— Er þetta mitt? spurði
Moore ritstjóri rólega.
— Nei, þetta á hr. Pendow^r!
Það varð drengur hr. Pendow-
er! Til hamingju!
Ungi maðurinn hrópaði upp
yfir sig af hrifningu.
— Bravó! öskraði hann og
faðmaði hjúkrunarkonuna og
barnið af alefli.
— Snertið ekki við því! skip-
aði hún. Setjist þér niður. Svo
megið þér koma að líta á moð-
urina og barnið eftir hálftíma.
Hjúkrunarkonan hvarf á
brott.
— Strákur! veinaði hr. Pen-
dower ofsakátur, einmitt það
sem ég hafði óskað eftir. Nú -á
ég tvo syni. Viljið þér reykja?
Fáið yður vindil. Fáið yður sex
vindla. Eigið þá alla. Nú skal
halda hátíð. Br-av-ó!
Moore ritstjóri hristi höfuð-
ið í uppgjöf. Umburðarlyndis-
bros lék um varir hans yfir
þessu taumlausa hátterni unga
mannsins.
Svo opnuðust dyrnar að fæð-
ingarstofunni og hjúkrunar-
konan birtist.
— Hr. Moore, viljið þér að-
eins líta inn fyrir?
Moore ritstjóri lagði viku-
blaðið virðulega frá sér, hag-
ræddi hálsknýtinu lítið eitt og
gekk rólegum skrefum á eftir
hjúkrunarkonunni.
Tuttugu sekúndum seinna
sviptust dyrnar upp á gátt,
Moore ritstjóri þaut inn og
þreif símann í biðstofunni, valdi