Fálkinn - 20.07.1964, Qupperneq 38

VARIÐ YKKUR Á „ÞRENNINGUNNI"
Konungurinn gerði mér boð að koma hingað,“ byrjaði Ottó.
„Samt hefði ég ekki komið, nema...“ hann hikaði, af því að
hann vissi ekki, hvort hann gæti treyst Rut svo vel að hann
mætti minnast á krónprinsinn og áætlanir þeirra. „Nema...“
sagði Rut skipandi. „Nema vegna þess, að ég bjóst við að
hitta föður minn hér,“ sagði Ottó fliótmæltur. „Hefur hann
verið hér? Ég vona að ekkert hafi komið fyrir hann?“ Stúlkaa
leit undan, miög vonsvikin. Hann hafði ekki komið vegna
hennar. Hún stappaði niður fætinum og reif Upp dyrnar. „E£
þig langar til að hitta föður þinn skaltu fara út í Þrastaskóg.1
Og þetta er í síðasta skipti, sem ég hjálpa þér!“ Hún skellti
hurðinni á hæla unga riddarans.
Ottó starði steinhissa á lokaðar dyrnar, en yppti svo öxlum.
„Ég virðist hafa hegðað mér rangt, enn einu sinni,“ tautaði
hann. En í sama mund gerði hann sér grein fyrir því, sem
Rut hafði sagt. „Þrastaskógi... hann mundi óljóst eftir nafn-
inu... jú, það var fyrrum felustaður Fáfnis! Það þýddi að
Hrafnabjargakappinn hefði íangelsað föður hans... eða enn
verra! Hann flýtti sér til Ara og Danna til að segja þeim grun
sinn. Skömmu síðar riðu þrír menn, klæddir einkennisbúningi
konungsmanna, hljóðlega brott frá kastalanum. Danni hafði
með lagni sinni dulbúið þá mjög vel. Er þeir félagarnir voru
komnir nægilega langt frá kastalanum, knúðu þeir hestana
sporum og stefndu til Þrastaskógar.
Rut stappaði niður fætinum i klefa sinum, til að kalla á þernu
sína. Er hún opnaði dyrnar stóð hún augliti til auglitis við
Fáfni bróður sinn. Hann gekk inn og lokaði á eftir sér. „Ég
þarf að ræða dálítið við þig,“ sagði hann fljótmæltur. „Ifm
hvað?“ spurði Ruth og settist niður. „Um Ottó frá Arnarkast-
ala,“ svaraði bróðir hennar og fylgdist vandlega með svip-
brigðum hennar. „Geturðu ekki fundið eitthvað ánægjulegra
umtalsefni?" hreytti hún út úr sér. Fáfnir hló ánægður. „Mér
þykir það leitt! En við þurfum að koma Ottó í burtu, áður en * L
hann fær tækifæri til þess að tala við konunginn. Þú verður að
sjá um það!“ „Ég?“ sagði Rut undrandi. „Já, þú,“ svaraði
Fáfnir. „Það verður mjög auðvelt. Þú þarft aðeins að segja
honum, að faðir hans sé íangi minn í Þrastaskógi."
fÁlkinn