Fálkinn - 19.10.1964, Síða 12

AÐ FERÐAST
OG
Hér í Reykjavík eru starfandi nokkrir ferðaklúbb-
ar. 1 þessu greinarkorni segir lítillega frá einum
þeirra, Litla ferðaklúbbnum, sem alls ekki er
lítill, þegar þess er gœtt, að meðlimir hans munu
nú orðnir hátt á fimmta hundrað.
Hilmar Guðmundsson er einn af upphafsmönnum Idúbbsins og ein aðal-
driffjöðurin. Hér er hann við eldamennsku í ein'ni ferðinni.
Hér er hliðið að tjaldbúðum klúbbsins í Þórs-
mörk um síðustU verzlunarmannahelgi.
Það er mikið talað um unga fólkið og standið
á því. Þeir svartsýnu segja, að það versni með
hverju árinu, sem líður, en líklega eru þeir dóm-
ar kveðnir upp af litlum skilningi og þekkingu á
málum unga fólksins. Þeir bjartsýnu halda því
fram, að æskan batni með árunum og verði
stöðugt mannvænlegri. Líklega hafa þeir rétt-
ara fyrir sér þegar á allt er litið.
En við skulum ekki gleyma því, að oft hafa
heyrzt ófagrar lýsingar af samkomum unga
fólksins, þar sem það hefur hópazt saman um
hvítasunnu og verzlunarmannahelgar. Um hvíta-
sunnu 1963 fóru miklar sögur úr Þjórsárdal, og
eins er sagt, að ástandið hafi ekki verið sem
bezt að Hreðavatni um síðustu hvítasunnu. Og
ef þessar lýsingar eru réttar, sem ekki er dregið'
í efa, þá er ástandið ekki gott. Rétt er þó að
hafa hugfast, að ekki á hér allt ungt fólk hlut
að máli, heldur lítill hluti. Og þeir, sem fara
á þessa staði, hegða sér ekki allir illa, heldur
undantekningarnar.
Það hefur verið reynt að finna margar skýr-
ingar á þessari hegðun unga fólksins. ■ Margir
segja, að þetta sé að kenna auknum fjárráðum
og auknum frístundum. Yngri kynslóðin.
kunni með hvorugt að fara. Líklega er
nokkuð til í því, en þá er sú spurning nærtæk,
hverjum það sé að kenna. Kannski þeim, sem
eiga að leiðbeina, hvernig skuli fara með þetta