Fálkinn - 19.10.1964, Page 20

DAGURINN HANS
híasi. Kannski er vinnudagurinn á blaðinú búinn í dag.
Ég segi kannski, því alltaf getur eitthvað óvænt komið
upp, og þá getur starfsdagurinn lengzt. Hann getur stað-
ið fram á nótt, jafnvel fram undir klukkan fimm að
morgni. Svona er blaðamennskan. Flest kvöld fer
Matthías niður á blað, lengri eða skemmri tíma í frí-
Og hér ræðast þeir við Jóhannes prentari og Matthías.
— Og þessa
mynd skulum
við setja hérna,
segir Matthías.
stundunum. Um þessar mundir er
bann að ganga frá bók um Pál
ísólfsson, sem kemur út í haust.
Þetta er önnur bók Matthíasar
um Pál. Matthías hefur áður sent
frá sér tíu bækur, fjórar Ijóða-
bækur, Borgin hló 1958, Hólm-
gönguljóð 1960, Jörð úr ægi 1961
og vor úr vetri 1963. Þá hefur
Matthías skrifað þrjár samtals-
bækur, f kompaníi við allífið,
samtöl við Þórberg Þórðarson,
Svo kvað Tómas, samtöl við
Tómas Guðmundsson, Hunda-
þúfan og hafið, samtöl við Pál
ísólfsson og svo Hugleiðingar og
viðtöl. Auk þess hafa svo komið
út bækurnar Njála í íslenzkum
skáldskap 1958 og leikritið Sól-
myrkvi 1962. Nokkur ljóð Matt-
híasar hafa verið þýdd og komið
út á dönsku.
Fjölskyldan hefur þegar borðað
kvöldverð þegar við komum heim
og það mun vera svo flest kvöld.
. Matthías er kvæntur Hönnu Ing-
ólfsdóttur frá Grímsstöðum á Fjöllum og eiga þau tvo syni Harald
10 ára og Ingólf 8 mánaða.
Matthías er fljótur að borða, því hann hefur nauman tíma. f kvöld
ætlar hann að vinna að bókinni um Pál, en ætlar samt að gefa
sér tíma til að spjalla við okkur smástund. Við setjumst inn í
stofu og fyrsta spurningin er eins og svo oft áður og yfirleitt,
þegar farið er ag ræða við menn: Hvar ert þú fæddur? Og síðan
koma þær hver af annarri og svörin koma um leið. Við tölum
hér við mann, sem þekktur er fyrir viðtöl sín og hefur kannski
öðrum fremur fundið nýja leið í þeim efnum.
— Ég er fæddur hér í Reykjavík, ég er fæddur á Ásvallagötunni
og hef oftast átt heima í Vesturbænum. Þegar ég tala um Reykja-
vík, þá á ég við Vesturbæinn. Ég hef verið hér allan minn aldur,
og í mínum augum er Reykjavík kannski ísland, kannski bara
Hávallagatan. Ég hef ferðazt mikið og víða um lönd, en ég hef
hvergi komið til jafnógleymanlegra staða og Ítalíu og Austurlands.
Ég held að sá hljóti að hafa haft Ítalíu í huga sem bjó til Paradís.
Johannes móðurafi minn, var bæjarfógeti á Seyðisfirði, og þar er
móðir mín fædd og alin upp. Hún talaði alltaf við mig um Austur-
land, og í huga mínum varð það eitthvað stórkostlegt. Svo-fór ég
þangað í fyrsta sinn í fyrra, og þetta land, sem móðir mín hafði
talað svo mikið um, var miklu stórkostlegra en ég hafði nokkurn
tíma gert mér í hugarlund. Þegar ég kom suður, sagði ég föður
mínum frá þessu. Þá sagði hann: í þrjátíu ár hefur móðir þín talað
um Austfirði sem hálfgert himnaríki, og ætlar þú nú að byrja
líka! sem gallharður Reykvíkingur.
— Já, ég fæddist og lék mér í Vesturbænum, niður við.sjóinn,
á Landakotstúninu og á Tjörninni, þar sem ég stundaði jakahlaup.
Svo fór ég í Miðbæjarbarnaskólann en vár þar stuttan tíma og
fór i Landakotsskólann. Þar lærði ég tvennt hjá systrunum, sem er
nauðsynlegt hverjum manni í þessu lífi: Trú á Guð og treysta
sjálfum sér.
Og meðan ég var ungur, kom stríðið. Fyrst var þetta stríð fjarrænt,
en varð svo að köldum veruleika. Við sáum flugvélar farast, urð-
um varir við, þegar skipin komu að landi með látna menn og
sáum fjölmennar jarðarfarir. Þá hljóðnaði leikurinn andartak og
heimurinn varð að köldu stríði, þar sem menn vógu hver annan.
En innan um þetta varð margt að leik. Við fórum í kampana
og lærðum svolítið í ensku og seldum pæ. Við vorum alltaf, þar
sem eitthvað var að gerast, og við fréttum um leið ef eitthvað var