Fálkinn - 25.10.1965, Blaðsíða 12

I
f
r Ég verð fyrst að segja ykkur frá Önnu og hvernig
andlát hennar bar að höndum. Mér fannst ég vera
meðsekur, af því að Marius átti hlut að máli og það
var ég sem kynnti þau.
Marius og ég vorum báðir að lesa læknisfræði. Ég
tók nám mitt alvarlega, en hann ekki. Hann sagði
að læknanemar yrðu margir góðir rugbyleikarar, og
að þeir væru vinsælir hjá kvenfólki — hann hafði
ekki hug á öðru. Hann var gjörsamlega ábyrgðar-
laus, en það var hluti af aðdráttarafli hans og það
var deginum ljósara, að stúlkurnar voru yfir sig
hrifnar af honum.
Hann var óvenjulega glæsilegur maður, hár og
spengilegur með ljóst hár og brún augu. í saman-
burði við hann vorum við óálitlegir og leiðinlegir.
Hann lenti i margvíslegum ástarævintýrum fyrsta
námsárið, og hann átti sök á ótal brostnum vonum
meðal kvenstúdentanna. En hann virtist aldrei vera
ánægður yfir sigrum sínum.
Svo hitti hann Önnu.
Ég hugsa að hann hafi elskað hana eins og honum
var unnt. Hann sagði mér, að nú væri þetta öðru-
vísi og í nokkra mánuði leit út fyrir að þetta sam-
band myndi ekki rofna. Hann sleit sambandi við
allar vinkonur sínar og umgekkst ekki aðrar stúlkur
en Önnu. Svo virtist að hann gæti lifað fyrir hana
eina.
Og hún var elskuleg stúlka. Hún var lítil, grönn
og hrífandi. Andlit hennar var hjartalaga og alúð-
legt, augun blá og lifandi, og ef maður horfði í þau,
sá maður undarlega glóð, sem kom manni til að draga
djúpt andann.
En hárið var það dásamlegasta af öllu, svo dásam-
lega gullið, að í samanburði við það leit gull út eins
og ryð!
Marius og hún tóku sig mjög vel út saman. Allt
hefði verið fullkomnað ef Marius hefði getað elskað
hana eins mikið og hún elskaði hann.
Einu sinni sagði hún við mig: — Ég og Marius
erum eins og steypt í sama mótið. Hvað sem gerist,
getur ekkert skilið okkur að.
Vesalings Anna. Þetta samband varaði í eitt ár,
svo fann Maríus aðra. í byrjun gat hún ekki trúað
þessu En síðar, þegar sannleikurinn varð ekki um-
flúinn, lagði hún sitt fagra hár sem náði niður að
mitti, um hálsinn, og batt það fast í messingljósa-
krónuna í herbergi sínu og hengdi sig. Húsráðandinn
fann hana, einn morguninn og sagði mér að hann
hefði veitt því strax athygli hve gyllt messingið
hefði verið litlaust í samanburði við gullið hár
hennar.
12 FÁLKINN
SMASAGA EFTIR
BETTY CDLSEN