Stúdentablaðið - 01.03.1999, Blaðsíða 23

StiídeiitiaftlatfiBf
23
Eftir Friðjón Friðjónsson
Að fá netfang í landi sem er
ekki koinið mjög langt í
tölvuvæðineu setur verið liáð
vissuin erfiðleikum. I icr á eftir
fer stutt reyslusaga „Að vera í
sambandi við annað fólk er
mér lífsnauðsyn,“ hunnnaði ég
þar sem ég gekk í áttina að
tölvufræðibyggingu háskólans í
Baskalöndum. Ætlun inín var
að fá aðgang að tölvuveri, íá
netfang. Eg vissi ckki alveg við
hverju var að búast |»ar sein
það kostaði mig mánaðar elt-
ingarleik að hafa uppi á pró-
fessornum mínum. Manana (á
morgun) var orð sem ég lærði
injög fljótt á Spáni. Á skrifstofu
umsjónarmanns töluveranna
var mér vel tekið. Eg þurfti
bara að fylla út eyðublað sem
að mér var rétt. „Lítið mál,“
hugsaði ég ,redda þessu og
gekk út í hlýja nóvembersólina.
Hippar með hassjónur
Um kvöldið settist ég svo niður
og ætlaði að fylla út formið.
Það leið ekki á löngu áður en
það runnu á mig tvær grímur.
Krafist var; myndar, stimpils
de.ildarskrifstofu og undiskrift-
ar prófessorsins. Minnugur
þess hve lengi það tók mig að
finna prófessorinn, var ekki
laust við ég fylltist nokkrum
kvíða. Myndin var lítið mál, á
Spáni eru mýmargir |>assa-
myndaklefar. I’að er víst góður
bísness að eiga svoleiðis mask-
ínu á Spáni, þó ég lialdi stund-
uin að það séu sömu búrókrat-
arnir sem eiga klefana og
heimta 2 myndir fyrir sund-
kortið, bókasafnsskírteinið os-
frv. l'ig dreif mig svo tímanlega,
uin hádegið, til að ná inn á
deildarskrifstofuna áður en
„siesta“ skylli á. Það tókst
neina hvað röðin var ógurleg.
I.g sá að ég myndi líklcga
sloppa inn fyrir síestuna
þannig að ég ákvað að bíða. Að
Itiuta lil sá ég fram á nokkuð
skeinmtilega bið þar sem það
ga-íi mér betra tækifæri að
virða fyrir mér samstúdenta
tnína. I baskalöndum er nefni-
lcga í tísku að vera svolítið
„radíkal“ allavega svona á yf-
irborðinu. Utlitið er cinhvers
konar sambland af liippum og
pönkurum. Mtissur og missítt
illa tilhaft hár, herinamiakloss-
ar og níðþröngar, helst
langröndóttar buxur. Múnder-
iugiii er svo loppuð með has-
sjónu, lielst risastórri (viðhorf
spánverja til þessa efnis er dá-
lítið öðruvísi en hér á klakan-
um, hass var löglegt þar til fyr-
ir fáum árum). Nú finnast mér
óbeinar reykingar óþægilegar,
en fnykurinn al' þessu dóti
finnst mér óþolandi. Ég varð
að velja og valdi að vera, en
vissi líka að ltver sá er fettir
fingur út í þessa iðju ungdóms-
ins er úthrópaður sem fasisti og
afkoinandi Eranco í beinann
karllegg. Því ákvað ég útlend-
ingurinn að þegja og uinbera.
Siesta
og sýndarveruleiki
Eftir drykklanga stund, að ég
held, var ég ekki alveg klár
lengur á því livað tíminn leið,
tók ég það til bragðs að horfa
álukkuna tifa. Eg skildi þessa
klukku svo vel, hjörtu okkar
slógu í takt. Þrjár mínútur í sí-
esta var svo komið að mér og
ég kvaddi þennann nýja vin
niinn, veggklukkuna, og stam-
aði upp erindi mínu. „Nei, nei,
nei“ var svarið „þú átt að fara
á hina heimspekideildarskrif-
stoliina, við stimplum ekki hér.
Þú þurt að fara á hæðina hér
fyrir ofan til að fá svona stimp-
il“ sögðu ritararnir og hristu
höfuðið yfir þessuin sljóa út-
lendingi. Siestan var að smella
á, svo ég þaut af stað (að inér
fannst) upp, fann skrifstofuna-
og grátbændi ritarann þar um
að sinna mér. Af einhverjum
ástæðum auinkaði hún sig yl'ir
þennan útlending sem var svo
á skjön við allt og sjúlfan sig,
og stimplaði blaðið. Þá var
bara að finna prófessorinn
góða og fú undirskrift hans og
þá gæti ég stungið mér beint á
bólakaf í sýndarheima netsins.
En fyrst Siesta.
Opið í fjórar
klukkustundir
Tveggja klukknstunda til eins
lengi og |iig langaði klukku-
tíma matar- og blundlilé, þar
sem allt er drepið í dróma.
I .ina hreyfingin er inni á og við
veitingastaði og kaffiteríur. Því
eyddi ég næstu tímum í kaffi-
teríu heimspeki- og uppeldis-
fræðibyggingarinnar og reyndi
að útskýra fyrir ákallega hissa
afgreiðslumönnum að þegar ég
panta grænmetissamloku þá vil
ég ekki fá skinku á hana.
Sandwich vegetal, þýðir nefni-
lega að þú færð grænmeti utan
um kjötið þitt. Ilamburgesa
vegetal þýðir því að þú færð
kálblað og tómatsneið á hakk-
ið. Svo leið siestan og ég bjó
mig undir bið. En þegar við-
talstími prófessorsins var að
verða búinn þá kom liann. inér
til mikillur undrunar. I hinn
veitti mér náðarsamlegast sam-
þykki sitt fyrir því að ég feiigi
netfang. Eg hljóp því að tölvu-
fræðibyggingunni því tími var
sem fyrr af skornum skammti
og vinnudagur opinberra
starfsmanna eftir siesta á þuð
lil uð vera svolítið stuttur. lig
náði iun á skrifstofu umsjónar-
mannsins með eyðublaðið, sigri
hrósandi. Hann leit ú umsókn-
ina með álímdri myndinni,
setti liatia í stóran bunka og
rétti mér miða. Á miðanum
stóð:scae0094@scoa. 00.ehu.es.
„Þettu er netfangið þitt“ sagði
liann. En meðfærilegt hugsaði
ég og fór að preiita nafnspjöld í
huganum. „Þú getur svo komið
eftir nokkra daga og nýtt þér
netfangið. Þú keinur hingað,
n o
skilur eftir skilríki og fu'rð Ivk-
il að tölvuverinu. Þú mátt vera
í klukkutíma, mest tvisvar ú
dag. Það er opið frá tíu til tólf
á liádegi og frá fjögur til sex.
Tölvurnar þurfa nefnilega
siesta líka.
The Thin Red Line
Thc rhin Hcd Line er ljóðrænt listaverk
sem sýnir seinui heimstvrjöldiiia í allt
oðruvísi Ijósi on inaður ú að venjast.
Mikið var um að fólk gengi út af mynd-
iirni enda galli hennar lengdin (ta'pir
þrír tímar) og tekst lieiini uð vera j>ó
nokkuð langdregin á köflum. Það er |>ó
einnig kostur ntyndarinnar, )>egar við
fylgjum eftir stöku hermanni í geguum
hugsanir huns og tilltnningar á mjög
Ijóðra-ntui og tilfinningaríkan liátt.
Myndatakan er líka einstök og leyfir sér
að skoða frtuuskóginn, frumbyggjana og
dýrin setn |>ar búa uin leið og við fvlgj-
um heilli hersveit eftir jiegar Inín stígur
á land á e.ynni (hiadalcanal árið 1942.
Þar ætla þoir að mæta Japcinunt og ná
eyjunni í sínar hendtu', en á eyjunni er
vel varinn japansktir !ierflug\öllur.
Lcikaravalið er stórmerkilegt og næg-
ir að nefna nölu á við Sean Penn. Niek
Nolte, Woody llarrelsoii og .lohn Tra-
volta., en eimiig eru í tnyndiimi John
Unsak, Elius Koteus, Ceorge Clooney,
Ben Chaplin, Jolin (i. Reillv, John
Savage, .lared Leto og byrjendurnir
Ailrien Brody og Jim (iavie/el, sent er t
stærsta hlutverkiuu. Leikstjóri og Itöf-
ruulur luuidrits er mjög virtur, Perrence
Malliek. Fyrri myndir lians er aðeins
tvær, en j>ær eru Badhtnds. með Sissv
Spacek og Murtin Sheen í aðalhlatverk-
um, og Days of Heave.n, með Bichard
Gere í aðalhiutverki. Þessar myndir vorú
gerðar 1973 og '78 en síðun lét Malliek
sig hverfa í 20 ár og eugimi veit af
hverju. Er hann |>að viriur af kvik-
niyodagorðarinöiuium og leikunuii að
ttni leið og fréttist að hann væri að fara
gera nýja mynd |>á flykktist fólk til hans
og vildi leika fyrir ltann frítt. Tímasetn-
ingin hefði |>ó getað verið betri j»ví að
ekki er langt síðan að Saving Private
ttyan hans Steveu Spielberg's vur í bíó.
Falleg, l ilfiuuíngaiík. ljóðræn, vel
tnynduð og leikur með brt.ru móti erii
allt orð sent konta ttpp í luigann við að
sjá þessa mynd en j>ví niiður er hún allt
of löng og tevgð á köflum, sem að sumt
fólk þolir bara ekki, enda ekki fvrir alla
en luin sýnir strið í allt öðm Ijósi en áð-
ur og cr alveg j>css virði að npplifa. Aö
mati tindirritaðs var hún mun betri í
seinna skiptiö. The Tliin tted Line verð-
ur aö sjá á stóra tjaldinu |>ví trúlcga
missir hún iuikið í litlu sjóiivarpinu
heiina. Mynclin er byggð á samnefndri
bók rithöfundarins .lames Jones og er
hún sjálfstæt( framhuld bókarinnar
From 1 lere To Eternity, sent var gerð að
bíómynd árið 1953. Er sú fyrrnefnda
byggð á hans eigin reynslu.