Draupnir - 01.05.1907, Síða 15

DBABPNIR.
691
leifur Grímsson hrópaði upp yfir sig í hugs-
unarleysi:
»Guð og hinn mildi Martínus, gefur oss
nógu goLt! Sjáið livar Ögmundur biskup
gengur í broddi skrúðgöngunnar sigri hrósandi
heim að tjaldi sínu! Sjáið live sólargeisl-
arnir signa sigur hans — gera biskupsstafinn,
mítrið hans og kápuna, eins og að einum
glóandi gullklump —!«
»Ykkur Möðruvellingum ægir gullið — en
oss rangindin,« svaraði biskup er hann spratt
upp og rendi augum yfir fylkinguna.
»Það er til eittlivert sveimandi aíl — sem
heitir hefnd, og sem hittir þann seka eftir
einhvern óáltveðinn tíma — að minsta kosli
— óákveðin og ómældan — eftir vorum mæli-
kvarða og tímareikningi —« varð honum að
orði.
Eftir þessi málalok urðu biskuparnir auð-
unnari til sátla. Ögmundur af því hann var
sigurvegarinn og Jón af því nú var komið
sem komið var, og ógurlegt var að fara að
byrja á nýjum leik, með því líka að svo
margir góðir menn og málsmetandi voru and-
vígir ófriði, og ofmörg mikilsvarðandi málefni
voru farin að vakna til lífs í brjósti hans,
sem að engu liefðu orðið, ef hann liefði farið
að liefja ófrið að nýju.
Svo þeir tóku það hyggilega ráð viljugir