Draupnir - 01.05.1907, Síða 26

702
DRAUPNIK.
fangi,« svifu eitthvað svo napurt fyrir hug-
skotseyrum hans, er hann sat í eigin hug-
leiðingum á bekk fyrir utan Auðunnarstofuna
og svipaðist um yfir héraðið; en hrökk við
það upp af liugleiðingum sinum, að mesti
skari af æskulýðnum á Hóhim, börnin hans,
sveinar og nokkrir gestir, brunuðu með gleði
og glensi fram hjá honum og Iiurfu sjónum
lians fyrir utan staðarportið. Þetta var nú
engin nýung á Hólum, því gleðskapur var
mikið hafður þar um hönd bæði af yngri og
eldri, en hann sá að Þórunn dótlir sín var í
hópnum og gekk við hliðina á Þorsteini Guð-
mundssyni sveini hans, og það lieldur náið,
að hönum þótti. Ifann spratt því upp og
áselli sér að fylgja ferðum þeirra að einhverju
leyti og hann mælti lyrir munni sér um leið
og hann nálgaðist túngarðinn, auðsjáanlega
glettinn á svipinn:
»Helzt til náið, telpa mín — þið eruð
þremenningar að frændsemi.«
Ungmennahópurinn liélt ferða sinna og
nam staðar á fögrum og sléttum bletti skamt
frá veginum, en svo Jangt frá staðnum, að
ekki sást til ferðalagsins og tók nú fjörugt til
að leika; knöttur var meðal leikfanganna og
var f3rrst þrifið til lians, vörpuðu þau honum
á milli sín eftir öllum »kúnstarinnar« reglum,