Draupnir - 01.05.1907, Page 43
DRAOTNIR.
719
en þó hugleysi; þetta alt lýsti sér SAro sjáan-
lega út úr augnatilliti hans, að hinn kýmni
og glaðlyndi biskup stóðst það ekki.
»Hvað er í fréttum prestur minn?«,
spurði hann.
»Ekkert, nema að allir eru að skemta
sér«, svaraði préstur. »Og sakna yðar til að
auka gleðina«,
»Farðu þá aftur inn til þeirra, séra Ó-
lafur minn, eg fullvissa þig um, að sá kann
ekki kátínu að meta, sem hafnar félagsskap
þínum eins og þú lcemur nú fyrir sjónir«.
»Er eg þá venju fremur aðlaðandi í kvöld,
herra biskup?«
»IJú ei't það í mínum augum«.
wl’á líka í allra annara manna, hei’ra!
Því þér eruð skarpvitur maður, og skal eg
ekki draga af mér að skemta —«.
»Ólafur — «, kallaði bislcup á eftir lion-
um. »Biddu Rafn lögmann, að íinna mig
hingað inn«,
Eftir litla stund kom lögmaður hlæjandi
út undir eyru, talsvei't litverpur; liann hafði
setið við víndrykkju er boðin komu, og var
ekki búinn að ná jafnvæginu eftir gleðilætin.
— En honum hnykti er hann leit inni augu
liiskups, og setti hljóðann. Biskup bauð
gesti sínum til sætis og settist andspænis honum.