Iðnneminn - 01.09.1967, Page 29

haldi af samningum verkalýðsfélaganna, tel ég rétt að breyting
eigi sér stað í samráði við verkalýðsfélögin. Mér er ekki kunn-
ugt um að tillagan á þingskjali 104 sé flutt í samráði við þau
og sé því ekki ástæðu til að taka að svo stöddu afstöðu til máls-
ins."
Reykjavík, 31. marz 1967,
Uskar Hallgrímsson.
ATHUGASEMD VIÐ ATHUGASEMD
Laugardaginn 1. apríl (skemmtileg tilviljun), birtist hér í
blaðinu „athugasemd" frá Óskari Hallgrímssyni formanni. For-
maðurinn reynir í þessum pistli sínum, að réttlæta afstöðu sína
gagnvart viðbótarlánum Húsnæðismálastjórnar til handa iðn-
nemum, og tekst það vægast sagt óhönduglega, þótt hann beiti
kratiskum hártogunum og hinu margrómaða afstöðuleysi sínu.
Formaðurinn kemst svo að orði í ritsmíð sinni: „Mér er ekki
kunnugt um að tillagan sé flutt í samráði við verkalýðsfélögin,
og sé því ekki ástæðu til að taka að svo stöddu afstöðu til máls-
ins." Þannig lýkur þvottinum og formaðurinn sjálfsagt hinn
ánægðasti. Fyrir hvern eru slík skrif ætluð? Vormanninum cetti
að vera kunnugt, að síðasta Alþýðtisambandsþing lýsti yfir ein-
róma stuðningi við þessa málaleitan iðnnema. Þessi samþykkt
tekur af allan vafa um afstöðu verkalýðsfélaganna í þessu máli.
Um leið og ég læt skrifum um þetta mál lokið, langar mig að
minna á að setning Ara fróða „að hafa beri það sem sannara
reynist" er ekki úrelt, heldur er hverjum og einum hollt að lifa
eftir, líka Óskari Hallgrímssyni.
Reykjavík, 4/4 1967.
Halldór Guðmundsson.
ERLEXD SMÁS JA
Úr leiðara málgagns danskra iðnnetna.
í lok ágústmánaðar átti ég þess kost að kynnast lítillega starf-
semi og baráttumálum danskra iðnnema í Kaupmannahöfn.
Við þau kynni áskotnaðist mér meðal annars nýútkomið eintak
af málgagni þeirra „Fri Ungdom". í blaði þessu er fjallað um
innri mál danska iðnnemasambandsins, ásamt þeim málum sem
efst eru á baugi, innlend sem erlend.
Það vakti sérstaka athygli mína, hve veglegan sess alþjóða-
mál skipuðu í starfi þeirra, í blaðinu er til dæmis löng grein um
ástandið í löndunum fyrir botni Miðjarðarhafs (ísrael og Ar-
abalöndin), og þá hefur styrjöldin í Viet Nam ekki hvað sízt
verið til umræðu í málgögnum þeirra. ÖIl þessi skrif í blöð-
um sambandsins, svo og almenn og virk barátta, fyrir for-
dæmingu á styrjaldarrekstri, kemur manni ef til vill svolítið
spánskt fyrir sjónir vegna þess hve íslenzk verkalýðshreyfing
hefur verið afskiptalaus um þessi mál.
Ég tel ástæðu til, að gefa lesendum Iðnnemans, kost á að
kynna sér hugmyndir starfsbræðra okkar á Norðurlöndum um
þessi mál, með því að birta hér að neðan leiðara úr málgagni
þeirra „Fri Ungdom", sem nefnist USA — Viet Nam — NATO:
Það eru augljóslega engin takmörk fyrir hversu langt Banda-
ríkin munu ganga í baráttu sinni gegn hinni viet-nömsku
þjóð.
Loftárásir á staði í Norður Vietnam sem eru svo nálægt Kín-
verska alþýðulýðveldinu, að það tekur aðeins 30 sekúndur að
fljúga að landamærunum, loftárásir á hlutlausa ríkið Laos, flug
yfir kínversku landi, og síðast en ekki sízt loftárásir á íbúða-
hverfi í Hanoi, eru svo alvarlegar útfærslur á stríðinu að sam-
líking á ástandinu í Viet Nam nú og ástandinu rétt fyrir seinni
heimsstyrjöldina verður sífellt nærtækari.
Hvart það er barizt um herraþjóðarhugmyndir Hitlers eða
hinar sérstöku frelsishugsjónir Johnsons skiptir ekki máli, að-
alatriðið er að aðferðin er hin sama.
Margir eru á þeirri skoðun, að England hafi of seint brugð-
izt við árásum Þýzkalands í seinni heimsstyrjöldinni. Við skul-
um sannarlega vera þakklát fyrir að Sovétríkin og Kína skuli
sýna þessa sömu þolinmæði í suð-austur Asíu í dag... Spurn-
ingin er hversu langt geta Bandaríkin gengið áður en þessa
þolinmæði þrýtur. Og hversu langt geta þau gengið áður en
okkar þolinmæði þrýtur?
Bandaríkin eru driffjöðurin í Nato. Nato á að vernda lýð-
ræðið. Mótsögnin í þessu verður æ ljósari. Viet Nam er ekki
eina dæmið sem við höfum um skilningsleysi Bandaríkjanna á
lýðræðinu. Heiminum er ljóst hvernig málum er háttað í Róm-
önsku Ameríku. Einnig í Grikklandi.
Ef lokað yrði fyrir peninga og vopn til Grikklands myndi
herforingjastjórnin falla skjótlega.
Portúgal, Grikkland og Bandaríkin eru bandamenn vorir í
Nato.
Hvernig eigum við að trúa því að þessi lönd geti eða vilji
verja lýðræðið. Eftir gangi mála verður sú skoðun æ útbreidd-
ari að Danmörk eigi að segja sig úr Nato 1969 þegar samning-
ur er úr gildi fallinn. Þessi skoðun breytist ekki meðan B .nda-
ríkin sjálf taka hinn ofstækisfyllsta fasisma fram yfir sósíal-
isma.
(Þýð. Halldór Guðmttndsson)
I Ð N N E M I N N
29