Iðnneminn - 01.09.1967, Síða 36

Vissulega hefur framleiðslukostnaðurinn hækkað rnikið á und-
anförnum árum, og ekki sízt nú síðustu misserin, og er það fyrst
og fremst um að kenna hinni landskunnu óðaverðbólgu, sem nú
tröllríður öllum húsum. Iðnrekendur sem og aðrir atvinnurek-
endur, hafa stundum haldið því fram að framleiðslukostnaður-
inn væri svona hár vegna hárra launa iðnaðar- og verkamanna,
en það eru aðeins undanbrögð til að leyna hinum raunverulegu
ástæðum. Og allir muna eftir umræðum og skrifunum, sem
spunnust út af viðgerðunum á Bjarma II., en eigendur skips-
ins töldu sér ekki fært að taka neinu innlendu tilboði í verkið,
og var báturinn sendur til Þýzkalands til viðgerðar. Smiðjueig-
endur klykktu þá út með því, að tilboð þeirra væru svona miklu
hærri og óaðgengilegri vegna þess að kaup járniðnaðarmanna
væri svo miklu hærra hérlendis en erlendis. Þegar þetta var síðar
athugað nánar kom í Ijós að þótt járniðnaðarmennirnir hefðu
unnið verkið kauplaust hefði viðgerðin samt verið ódýrari í
Þýzkalandi. Á þessu sézt að það er eitthvað meira en lítið bogið
við rekstur iðnaðarins. En víkjum aðeins að hinni versnandi
samkeppnisaðstöðu. Hinn hömlulausi innflutningur allskyns iðn-
aðarvarnings sem nú tíðkast, er að gera út af við fjölmörg iðn-
fyrirtæki, og nokkrar iðngreinar eru nú þegar búnar að leggja
upp laupana. Á meðan þessu fer fram, blómgast innflutnings-
verzlun, meira en áður hefur tíðkazt, og dæmi eru jafnvel um að
fyrrum stór-iðnframleiðendur hafa hætt framleiðslu sinni, en
farið í þess stað að flytja inn samskonar vöru. Og má með sanni
segja að heildverzlun vaxi eins og blóm á leiði iðnaðarins.
Á sama tíma og öllum innflutningsbröskurum hafa verið
gefnar frjálsari hendur hafa lánveitingar til iðnaðarins ekki auk-
izt, heldur hefur í auknum mæli verið veitt fé til verzlunarinn-
ar. Þetta er alröng stefna í málefnum iðnaðarins, og ekki von
að þeir vaxtarbroddar innlends iðnaðar sem skotið hafa rótum
standist slíka aðsröðu. Eins þarf tollalöggjöfin öll endurskoðunar
við, en nú er algengt að hráefni til íslenzks iðnaðar séu hærra
tolluð en fullunnar vörur erlendar. Margt mætti ennþá segja
um þessi mál, en ég læt þetta nægja að sinni, en ég skora á iðn-
nema að gefa þessum málum meira rúm í starfsemi sinni, því
það er til lítils að berjast fyrir bættum kjörum og betri náms-
aðstöðu, ef framtíð íslenzks iðnaðar er ekki tryggð.
HVAÐ MÖRG . . . ?
Kerling nokkur lagði af stað heiman frá sér með epli í körfu,
sem hún ætlaði að selja. — í fyrsta húsinu, sem hún kom í
seldi hún helminginn af eplunum og hálfu epli betur. — í
öðru húsinu, sem hún kom í seldi hún helminginn af eplun-
um, sem þá voru eftir og hálfu epli betur. — í fjórða húsinu
seldi hún helminginn, sem þá var eftir, og þá var eftir 1 epli.
Hvað fór hún með mörg epli að heiman?
36
I Ð N N E M I N N