Ljósberinn - 10.05.1924, Síða 10

LJÓSBERINN
146
Meðal þessara vina kem eg auga á Helga. Eg sé hann
sem hið brosandi barn í foreldraheimkynnum, eg sé
hinn glaða dreng í Sunnudagaskólanum, fyrst hlust-
andi, síðar starfandi, eg sé hann í drengjahópnum í
K. F. U. M., eg sé hann, hinn trúaða lærisvein. Eg
blessa minninguna, sem geymist um lærisvein-
i n n, sem varð þ j ó n n. pótt hann ungur væri, leysti
hann mikið starf af hendi í Guðs ríki. Hann var fyr-
irmynd trúaðra. í o r ð i — orð hans voru bænar- og
lofsöngsorð. Eg hefi oft heyrt hann biðja og það var
auðheyrt, að hann hafði umgengni sína á himnum,
það var auðheyrt á því, hvernig hann talaði við Guð.
— Hann var fyrirmynd í h e g ð u n. pað geta dreng-
irnir, sem hann starfaði fyrir, borið vitni um. Heill
hópur drengja fellir ekki tár við dánarfregn, ef hegð-
un þess, sem horfinn er, hefir ekki verið góð. Fram-
koma Helga var í birtu. Hann var fyrirmynd í kær-
leika. Elskan til Guðs leiddi af sér elsku til hins
heilaga málefnis, og ungur þjónn var knúður af kær-
leika Krists til þess að ávinna menn til þess að fylgja
Drotni. Ungur lærisveinn var fyrirmynd í t r ú.
Hjarta hans brann af áhuga, já, hjartað var helgi-
dómur, sem geymdi mynd Jesú. pess vegna var þessi
lærisveinn fyrirmynd í h r e i n 1 e i k a. Orð frelsar-
ans: „Sælir eru hjartahreinir, því að þeir munu Guð
sjá“, voru elskuð af Helga, og nú hefir hann á hinn
fullkomnasta hátt fengið að sjá, að það var gott, að
hann elskaði þau.
Með fjársjóð trúarinnar í hjarta kepti Helgi að
fögru marki; hann stundaði nám við Kennaraskól-
ann og þráði að fá að starfa að því að sá frækornum