Ljósberinn - 15.11.1937, Blaðsíða 4

I, JÖSBERINN
Aldingarður lífsins.
Lítill drengur fór um þjóðveginn
ásamt systur sinni. Komu þau þá að
háu hliði og yfir því stóð með skýru
letri: Aldingarður lífsins. En fyrir neð-
an þessa línu gátu þau lesið orðin: Kom-
ið inn.
Vegna þess, að börn þessi voru vel
upp alin, drápu þau á dyr, áður en þau
gengu inn.
Þegar þau komu inn fyrir, stóð und-
ur fagur engill í hvítum klæðum frammi
fyrir þeim. Þau voru komin í aldingarð,
þar sem óx fjöldi aldintrjáa og blóma
og þar sem runnu niðandi, svalir lækir.
Frá sér numin lituðust þau um, en
söngur fuglanna og suða býflugunnar
fyllti loftið.
„Þið megið tína svo mikið af ávöxt-
um og blómum, sem þið getið með ykk-
ur borið“, sagði engillinn. „En gætið
ykkar vel, áður en þið hefjist handa,
því sum blómanna visna skjótt og ein-
stakir ávextir rotna“.
„En hvernig getum við vitað það?“
spurðu börnin.
„Ég skal sýna ykkur hið rétta, ef þið
spyrjið mig“, svaraði engillinn, „en
munið, að beztu eplin vaxa á hæstu
trjánum og að fegurstu blómin eru ekki
ávallt langlífust“.
En drengurinn nennti ekki að klifra
upp trén og lét sér nægja litlu eplin,
sem hann náði frá jafnsléttu, og stúlk-
an hirti ekki um önnur blóm en valmú-
ana stóru og fögru, er gáfu sterkan ilm,
sem hún andaði að sér, unz hún sofnaði
sætt.
Þegar hún vaknaði, stóð engillinn hjá
henni með bróður hennar. „Viltu ekki
tína fáein blóm, sem visna ekki ?“ sagði
engillinn. En litla stúlkan kærði sig ekki
um það og gekk á braut. En þá voru
328
þau allt í einu komin að öðrum dyrum.
„Nú er komið kvöld“, sagði engill-
inn, „hér eru dyrnar út úr garðinum“.
„Út! Eigum við að fara strax!“ hróp-
uðu börnin.
„Já, en hvað hafið þið tekið með ykk-
ur?“ sagði engillinn.
Litla stúlkan leit vonsvikin á visnu
blómin sín og drengurinn horfði lengi
á eplatrén.
„Ef ég hefði vitað, að við ættum að
vera svo stutta stund, hefði ég tekið
með mér fleiri epli“, sagði hann.
„Ef ég hefði vitað það, hefði ég tínt
önnur blóm“, muldraði stúlkan. „Hefði
ég bara vitað það!“
Þau gengu út úr garðinum og dyrun-
um var lokað. Það voru dyr dauðans.
Þessi litla saga er líking aðeins. Vér
göngum öll inn í aldingarð lífsins, þeg-
ar vér fæðumst, og öll yfirgefum vér
hann, þegar vér deyjum.
Litli vinur, hve mörg ár hefir þú ver-
ið í garðinum? Átta, tíu eða ellefu ár?
Hvað hefir þú tínt og hvað ætlar þú að
tína? — Hefir þú tínt góða ávexti og
varanleg blóm?
Beztu ávextirnir vaxa á hæstu grein-
unum. Það, sem gott er, fæst ekki án
erfiðis. Sá, sem vill læra að leika á
hljóðfæri, verður að æfa sig vel, og vilj-
ir þú læra námsgreinar þínar, verður
þú að lesa vel.
Fegurstu blómin eru eigi ávallt hin
beztu. Hin fegurstu vara ekki ávallt
lengst. Fagurt andlit og fín föt hylja
oft höggorms hjarta.
Gættu þín ávallt vel, svo að þú veljir
viturlega.
Jesús er fegursta rósin, sem finnst.
Hann er líka frelsari þinn og leiðsögu-