Ljósberinn - 15.11.1937, Blaðsíða 16

LJ6S1ÍEK1NN
Ég var týndur.
Ég var týndur, ég er fundinn,
Jesús lét mig finna sig;
ég er leystur, ég var bundinn,
JesMS hefir frelsad mig.
Kór:
Ég vil pér ad fótum falla,
frelsari minn og treysta pér;
varðveit pú mig œfi alla,
aldrei slepptu hendi' af mér.
Ég er lífs, en ég vur daudur,
Jesús hefir lífgad mig;
ég er ríkur, ég var snaudur,
Jesús allgn gaf mér sig.
B. J.
Skýl oss.
Skýl oss, blessað bjargið alda,
blessun pinni og fridi tjalda
yfir voru landi og lýd;
láttu alla hrygga, hrjáða,
hjálparlausa, preytta, stnáða,
sjá í anda sœlli tíd.
Fel ég mig í fadmi pínum,
frelsarinn gódi, ásamt mínum,
svo ég geti sofid rótt,
og ég megi uppvaknaður
um pig syngja morgungladur:
»Son Guðs var mín sól í nótt.«
(Eftir T. Kingo).
Gjafir til Ljósberans.
Ritstjóri Ljósberans, Reykjavík!
Trúboðsfélag Vestmannaeyja kefir ákreðið að
senda blaði yðar tuttugu og fimm krónur, aem
skoðast sem smávegis styrkur til blaðsins.
Félagið vonar að þér afsakið, bversu lítil þessi
upphæð er, en það er ekki af miklu að taka.
Vonandi að fleiri trúboðsfélög geri þetta einnig,
því að »kornið fyllir mælirinn*.
f. b. Trúboðsfélags Vestmannaeyja.
Virðingarfyllst,
Arnleif Helgadottir.
Fyrir hönd Ljósberans vil ég færa Trúboðsfé-
lagi Vestmannaeyja mínar innilegustu hjartans
þakkir fyrir gjöf þessa, hún kom sér svo vel, þ>í
að biaðið á erfitt uppdrátiar, meðfram af því, að
ég get ekki stutt það eins mikið fjárhagslega eins
og skyldi, því að útgáfa þess er dýr og ég vildi
geta vandað til þess meir en ég geri. En slík viu-
arsending sem þessi hvétur mig og örfar til að
halda áfram, þó að margt sé erfitt.
Fyrir hönd Ljósberans vil ég sömuleiðis flytja,
málefnisins vegna, mínar hjartanlegustu þakkir
barnafélaginu »Frækornið« og »Æskulýðsfélaginu«
á Akureyri fyrir þá kærleiksgjöf, (kr. 25,00), sem
þau hafa sent Ljósberanuin.
Ekkert getur glatt mig meira en að finna það
bæði í orði og verki, að börnin og unglingarnir
vilja að Ljósberinn lifi, því að þeim var hann frá
upphafi ætlaður.
Kæru börn og ungmenni! »Barnavinurinn mesti«,
sem hefir haldið Ljósberanum uppi svo mörg und-
anfarin ár, varðveiti ykkur öll í samfélagi við
sig alla ykkar æfidaga. J. H.
S k r í 11 u r.
Línuruglingur
hefir orðið í nokkruin blöðum síðara október-
blaðsins á síðu 306. Neðsta línan í aftara dálki
varð efsta línan í fyrra dálki. Þetta eru lesendur
blaðsins beðnir að athuga. í kvæðinu á blaðsíðu
304 er stafvilla.
A: »Það get ég sagt þér með sanni, að ósatt
orð hefir eigi komið yfir varir mínar«.
B: »Þú segir líklega alveg satt, því að þú talar
allt gegnum nefið*.
Gunna: »Skyldu litlu kóngssynirnir nokkurn
tíma vera flengdir?«
Siggi: »Já, það er ég viss um. Til hvers ættu
kóngarnir að nota veldissprotana sína, ef það væri
ekki til þess?«
PRENTSMIÐJA JÓNS HELGASONAR
340
^TTTPpEuie^c; 'StraiJí’no