Ljósberinn - 01.04.1941, Blaðsíða 5

LJÓSBERINN
61
irhöfnujn sínurnl og' breiddu þær á veginn.
»Hósanna«. hrópaði fólkið. »Hósanna syni
Davíðs,!« »Blessaður sé kionungurinn, sem
kemur í nafni Drottins. Hósanna í h,æst-
um hæðum«. Og Jesús reið eftir strætun-
um, alla leið upp að miUeterinu, og allir
karlmennirnir cg konurnar og stúlkurnar
og drengirnir fylgdu htrnum. Og allir voru
syngjandi.
Markús var nú alveg búinn acl missa af
föður sínum og frænda, en hann var svo
glaður og ákafur, að hann tók ekkert eft-
ir því.
»Komið«, kallaði h.ann til drengjanna,
vina ginna og leikbræðra. »Við skulum
hrópa hærra en allir drengirnir í Jerúsal-
em,«.
Bráðlega kjomu: þeir nú inn í musteris-
garðinn, og allt af héldu piltarnir og.stúlk-
urnar áfram að syngja og hrópa.
Markús sá, að þarna voru margir prest-
ar. Þegar þeir heyrðu söng- barnanna, sneru
þeir sér reiðilega til Jesú cg sögðu:
»Segðu krökkunum að þegja — og láttu
þau fara burtu«.
En Jesús s-agði þeim, að það gledidi Guð
að heyra lofsöng lítilla barna.
»Jesús er ekkert hræddur við þá«, sagði
Markús, »við skulum hrópa aftur«.
Og piltarnir og stúlkurnar hrópuðu.aft-
ur: »Hósanna! Hósanna«.
Prestarnir sneru þá frá þeim og fóru að
tala sín á milli — og voru. að taka saman
ráð sín aö gera Jesú mein.
Þá koon Markús litli auga á föður sinn
og frænda. Þeir stóðu álengdar og voru í
þann veginn að fara heim!. Hann hljóp þá
til þeirra, til þess að'verða þeim samferða.
»Jæja, Markús«, sagði faðir hans og
brosti til hans, »nú hefir þú séð konung-
inn þinn«.
Markús rétti úr sér cg svaraði djarflega:
»Já, ég hefi séð konunginn minn«.
‘íás^QsönguÞo
Hin sælasta sigurhróssstundin
með sólunni risin er erm,
og frelsi má fagna hver bundinn;
hví fálmið þér, vonlausn menn?
Nú skuhim vér sigurljóð syngja,
hinn sigrandi er risinn af gröf;
hann lifir vorn anda að yngja
\með eilífvs lífi — að gjöf.
Eg sé hann af gröfinni genginn,
% garðinmn leitendum hjá —
þeim grátnu er fögntuðwr fengirtm,
svo fríðan ég aldrei hann sá.
ö, syngjum: Hann lifir, hann lifir,
sem lífiö og upprisan er;
nú ríkir Jiann alheimi yfir,
að éilífu sigwriwn ber.
Ef þú, ert hans látins að leita
í lokaðri lieldimmri gröf —
ó syngdu, nú vHl hann þér veita
sinn veglega sigur að gjöf.
Til Guðs ruinnar fagnandi gleði
ég geng, honum þakkir að tjá,
og sorgina syng mér úr geði;
því rigrinum lirósa ég má.
B. J.