Ljósberinn - 01.05.1941, Blaðsíða 3

21. árg. 5. tbl.
maí 1941
í gullnu skýi hann til himins Líður,
að hástól Drottins, langt í burt frá jörð.
Þar englaskari fagnar honum fríður
og fagra syngur honum þakkargjörð.
Og soninn kcera faðmar faðir blíður,
er frelsta sá nú barnahjörð.
Og Jesús settist guðs við hœgri hönd
og hóf að ríkja’ um gjörvöll jarðarlönd.
»Hví standið þér og starið út í geiminn,
nú stiginn Drottinn er í himininn;
en aftur kemur hann að dœma heiminn,
með hátign, dýrð og völdum annað sinn.
Af dýrð hans sjáið þér nú aðeins eiminn,
en aftur mun hann birta guðdóm sinn.
Og liuldir dýrðar heimar opnast þá,
er hér á jörð þér fáið ei að sjá*.
En lærisveinar eftir standa’ og stara
með stórri undrun lofts í bláan geim,
Þeir sáu herra sinn til himins fara
og sjónum hverfa burt frá þessum heim.
En tveir af Drottins dýrum englaskara
í dýrðarskrúða stóðu np hjá þeim, —
sem Ijósastjakar altari guðs á, —
og unaðsrómi mœltu svo við þá:
Og sveinar Drottins gengu burtu glaðir
og gleymdu ei því, sem englar sögðu þeim,
að hann, sem býr á bah við stjarna raðir,
mun birtast aftur skýrt í þessum lieim.
Þeir hófu morgun-sönginn sanntrúaðir,
og sungu guði lof með blíðum hreim.
1 grasi’ og augum glóði döggin hrein
og gleðisól um loft og augu skein.
(V. Br. Biblíuljóð).