Ljósberinn - 01.11.1957, Blaðsíða 10

JDHAN LUNDE, BI5KUP:
Verið sterk í Drottni |
------^--------------- Ef 61D
Kæru börn!
Það er eitt, sem öll börn, bæði drengir og
stúlkur, leggja mikið kapp á, en það er að
verða reglulega sterk. Og það er prýðilegt.
Það er gott að hafa sterkan líkama.
Það gleður mig því, að orðin, sem ég flyt
ykkur í dag frá Jesú, eru einmitt um þetta,
að vera sterkur.
Þau hljóða svo: Verið sterk, og svo bætir
hann við: í Drottni.
Jesús vill þá, að þið verðið sterk, bæði
drengir og stúlkur.
En hvað haldið þið, að hann eigi við með
því að segja ekki aðeins: verið sterk, heldur
segja líka: verið sterk í Drottni?
Það er eins og hann sé ekki fullkomlega
ánægður með, að þið fáið aðeins sterkan lík-
ama. Það er að vísu ágætt. En það hlýtur
að vera eitthvað, sem er enn betra, af því að
hann segir: Verið sterk í Drottni.
Já, sannarlega! Það kemur víst alltof oft
fyrir, að það stoðar ekki neitt, hversu sterkan
og hraustan líkama við höfum.
Ég þekkti eitt sinn mann. Hann var svo
sterkur að það var leikur fyrir hann að bera
heilan mjölpoka úr bátnum og upp á bryggj-
una. Ég held næstum, að hann hefði komizt
með tvo í einu. Og þá er maður víst sterkur.
!■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■!
En þegar þessi sterki maður átti að fara
heim til konu sinnar og barna á kvöldin,
kom oft fyrir, að hann mætti einhverjum
félaga sinna, sem kölluðu á hann og sögðu:
„Komdu með okkur, þú skalt fá ærlega í
staupinu“.
En þá var hann ekki sterkari en það, að
hann fór með þeim og kom svo fullur heim.
Og það var engin gleði, hvorki fyrir konuna
né börnin né sjálfan hann, því að í hvert sinn
hafði hann lofað konu sinni, að nú 'skyldi
hann hætta drykkjuskapnum.
Það hjálpaði honum lítið nú, þótt hann
væri svo sterkur, að hann gæti borið tvo
mjölpoka. En ef hann hefði verið sterkur í
Drottni, þá hefði hann staðist.
Já, stundum getur það beinlínis verið til
ógæfu, að hafa sterkan líkama. Það fer eftir
því, hversu og til hvers maður notar styrk-
leika sinn. Noti maðurinn styrkleika sinn til
að ræna og myrða, þá er vissulega betra bæði
fyrir hann og aðra, að hann hefði ehgan styrk-
leik haft.
Það er prýðilegt, að hafa sterkan líkama,
ef maður aðeins notar styrkleikan sinn til
þess, sem gott er og rétt. Því er það, að það
er ekki nóg að hafa bara sterkan líkama. Ef
það á að verða okkur til gagns og gleði, þá
ekki látið sitja við það eitt, að
yfirvinna sína eigin líkamlegu
ágalla, heldur hefur hún helg-
að líf sitt skriftum, fyrirlestr-
um og ferðalögum til þess að
hjálpa öðrum til að ná sama
árangri. Öllu því fé, sem þessi
starfsemi gefur í aðra hönd, er
varið í þágu blindra. Eina tak-
mark hennar í lífinu er að
hjálpa öðrum til að ná sama ár-
angri. Allur heimurinn varð
vettvangur starfs Helenar Kell-
er. Að beiðni fjölmargra ríkis-
stjórna, auk yfirvalda hennar
eigin lands, hefur hún ferðast
um flestar heimsálfurnar og
hvarvettna lagt á ráðin og
hrundið í framkvæmd kennslu
fyrir vanheila og skilið eftir
sig nýja skóla, prentvélar og
vinnustofur fyrir blinda. Ekki
getur hún til þess hugsað að
draga sig í hlé. — Á þessu ári
hefur Helen Keller ferðazt um
Norðurlönd og Svissland til
þess að ráðgast við stjórnar-
fulltrúa þeirra landa um ýmiss
vandamál í sambandi við
blindrastarfsemina. Eisenhow-
er forseti sendi henni þá orð-
sendingu: „Það er uppörvandi
að sjá yður leggja af stað með
svo góðum hug til hjálpar van-
heilum án tillits til þjóðernis
þeirra, trúar, hörundslitar og
ættlands." — Helen Keller, sem
nú er orðin 77 ára gömul, en enn
athafnasöm svo undrum sætir
og beinir starfi sinu stöðugt að
uppbyggingu þeirra, sem hrjáð-
ir eru. Hún hefur lokið upp
hamingjurikari og bjartari
heimi fyrir þúsundum fólks,
sem fætt var til þess að lifa
lífi sínu í myrkri. — Engin
kona hefur.lagt stærri skref af
mörkum til til mannlegs vel-
farnaðar en Helen Keller.
ENDIR.
130
LJÓSBERINN