Ljósberinn - 01.01.1936, Side 5

LJÖSB'ERINN
3
Við áramótin.
Herra, leyf þú því í.ð standi
enn þetta firið, þar til 6g hefi
grafið um það og borið r.ð íburð,
ef vera mœtti að það beri ávöxt;
en ef ekki, þá höggur þú það upp.
Lúk. 13: 8 9.
Hér segir Jesús okkur ofurlíítið frá
I>ví, sem gerist á bak við tjöldin um
áramótin.
Á himnum er talað um hinn ýmsa
gróður á náðarakri Guðs, og þá líka um
ofrjósömu fíkjutrén. Þau. eru því rrxiður
alt of mörg- þar. .
Síðan þau í skírninni voru gróðursett,
liafa þau staðið þar, Og í fyrstu gekk
slt vel. Þau uxu og báru ávöxt: Það var
hið einfalda og einlæga líf barnsins metí
Guði.
En svo breyttist þetta,. Andlegi vöxt-
urinn hætti, og það varð enginn ávöxt-
ur. Litla barnið var orðið nægilega stórt
til að segja. skilið við Guð.
En frá hinrni er á hverju ári stöðugt
litið til barnsins og hlúð að því. Og alt
af er þess vænzt, að nú fari það að bera
ávöxt. Af náð fær það að lifa ár eftir
ár, án iðrunar og afturhvarfs. Það nýt-
ur áfram verndar og varðveizlu Guðs,
og alt af er hann að kalla á það.
En svo ber einhvern vanda að hönd-
um, — eitthvað, sem krefst alvárlegr-
ar ákvörðunar: Það er farið að tala urn,
að höggva upp ófrjósama fíkjutréð; það
sé ekki aðeins sjálfu. sér gag'nslaust,
heldur líka öðrum til meins. Því að
iðrunarlaus maður hindrar velferð
þeirra, sem með honum eru; iðrunar-
laus unglingur tefur fyrir — eða máske
eyðijeggur afturhvarf systkina sinna og
lagsbræðra.
En þá biður Jesú fyrir þessum iðr-
unarlausa unglingi, að hann fái að vera
óupprættur »enn þetta árið«. Hann hef-
ir enn eitt ráð, sem orðið getur honuro
ti.l hálpræðis.
Við því má búast, að á meðal þeirra,
er þetta lesa, kunni einhver að vera,
sem nú um áramótin hefði verðskuldað
að vera upprættur úr náðarakrinum.
En Jesús bað um, að fá að gera eina
tilraun enn, .honum til hjálpar.
Mun sú tilraun heppnast? Það er
undir þér koroið, hvort svo verður.
»Þetta árið«. Taktu vel eftir orðum
Jesú. Það er eingöngu honum að þakka,
að þú ert enn á lífi.
En hann bætti við þessum angurværu
og há-alvarlegu orðum: En beri það ekki
ávöxt, þá höggur þú það upp!
Jesús gaf okkur sjálfur óbrigðula
fvrirsögn um það, hvernig okkur mætti
takast að bera ávöxt:
»Ég er hinn sanni vínviður,« sagði
hann. »Verið í mér, þá verð ég líka í
yður, Eins og greinin getur ekki borið
ávöxt af sjálfri sér, nema hún sé á vín-
viðinum, þannig ekki heldur þér, nema
þér séuð í mér. Ég er vínviðurinn, þér
eruð greinarnar. Sá sem er í mér og
ég í honum, hann ber mikinn ávöxt;
því að án mín getið þér alls ekkert
gjört«. — Jóh. 15: 1—7.
Mætti okkur öllum, unnendum Ljós-
berans, fyrir Guðs náð og fyrirbæn
l'relsarans, auðnast að vera lifandi
greinar á hinuro sanna vínviði, — grein-
ar, sem beri idkulega ávexti til eilífs
lífs!
Með þeirri ósk heilsum við nýbyrjaða
árinu.
Dr. 0. Ií. Á. Jóh,