Ljósberinn - 01.01.1936, Page 10

8
LJÖSBERINN
Leyndarmálið' mitt er það,
sem máttu engum segja,
að jólagjöfin er geymd þar inni,
góði, viltu nú þegja?
Engir vita um það mega
og allra sízt hún mamma kær;
blessuð jólin bráðum koma,
brosir mamma’, er gjöf liún fcerx
Fr. Fr.
Fögur er foldin.
Það er mælt að presturinn og skáldið
Bernhard Severin Ingemann hafi einu
sinni sem oftar gist hjá Fenger presti
á Lynge, skamt frá Sórey. Ingemann
sat hjá hinum mætu vinum, sem buðu
honum, á bekk fram við dyrnar á ald-
ingarðinum. Þar skemtu þau sér öll
saman á yndislegu sumarkvöldi við sól-
arlag. Jóhanna, dóttir Fengers prests,
hafði erft sönggáfu föður síns, bæði til
ao syngja og leika á hljóðfæri. Hún sat
inni í stofunni og lék á slaghörpu. Það
var gamalt lag, sem hún lék, að sögn
alla leið frá krossferðatímunum (1096—
1196); þá hafði það mjög verið sungið
og leikið.
Ingemann hlustaði frá sér numinn á
hið fagra lofsöngslag, sem unga stúlk-
an lék á hörpu sína. Og er hún hætti,
þá hrópaði hann upp:
»Haltu áfram! Haltu áfram!« Og með-
an Jóhanna var að leika lagið aftur og
aftur, þá varð til í sálu Ingemanns
fyrsta versið af hinum inndæla sálmi
hans:
»Fögur er foldin,
heiður er Guðs himinn.«
En síðar bætti hann við tveimur síð-
ari versunum. Það er lofsöngur, sem
pílagrímum Guðs er ætlað að syngja á
útlegðargöngunni í heimi þessum. —
Nafn Jesú.
Nafn þitt, Jesú, ég elska eitt,
alt gott í þínu nafni’ er veitt,
Drottinn minn dásamlegi;
enn þín miskunn og rrdldi greitt
mig leiði á þessum degi.
Eg gef mig áilan, Guð minn þér,
gættu í lífi og dauða’ að mér,
halt þínum sauð til haga;
á þínum eilífu örmum ber
mig ævi minnar daga. (J. Þ.)
Fátækur maður bað skóla-
bróður sinn um peningalán og
fékk svohljóðandi svar:
»Ef þú ert peningalaus, þá
getur þú ekki lifað lengur. Ef
þú getur ekki lifað lengur, þá
þarfnast þú ekki peninga; þar
af leiðandi þarft þú ekki pen-
inga, ef þú hefir þá enga.«
Kenuarl: »Hve lengi stóð
þrjátiu ára stríðið?«
Fannejr þegir.
Kennarinn: »Hvað er tóif
ára stúlka gömul?«
Fanney: »T61f ára.«
Kennarinn: »Jæja, hve lengi
stóð þá þrjátlu ára stríðið?«
Fanney (glöð): »T61f ár!«
Eftir Thorleif Markman.
llLlii Theódór Arnason islenzkaði.
öll svo ákaflega fjarlæg honum. En það, að vera sam-
vistum við Pétur litla, varð þess valdandi, að hver
endurminningin á fætur annari, um ánægjulegar
samverustundir með þeim heima, þó að stuttar væru
og strjálar, ryfjuðust upp í huga hans. Hann var
sjaldan lengi heima í einu. Fæði og klæði þurftu þau
ÖU, og af stýrimannskaupinu var- aldrei hægt að
leggja neitt í sjóð. Það var ekki meira en svo, að það
hrökk rétt til nauðsynlegustu þarfa.