Nýtt kirkjublað - 13.10.1906, Blaðsíða 13

NÝTT KIRKJTJBLAÐ.
229
turni við arminn, sem fram veit, er frá 1898. Presturinn
við hana er J. Götzsche, sonnr Götzsche biskups að Rípum
(f 1901), og bróðir eins trúboðans Valdemars Götzsche. Þyk-
ir hann einn með beztu prédikurum nú í Danmörku, enda var
rœða hans yfir guðspjall dagsins mjög góð. Aðstoðarprest
hefir hann N. Lassen að nafni.
Eftir guðs])jónustuna heimsótti óg sr. Götzsche og færði
honuni bréf frá sr. M. í Bregninge (þeir vóru svilar, en nú
hefir sr. G. mist konu sína). Tók hann mér ástúðlega, leið-
beindi mér með aðgang að samkomunum og bauð mér að
borða hjá sér þessa daga.
Samkoman hófst kl. 3‘/a í missiónshúsi bæjarins. Rúm-
ar það mörg hundruð manna, en nú var það svo fult að eigi
varð út komist, nema með þi'öng. Biskup Koch ílutti langa
og hugðnæma tölu með texta frá Efes. 5, 15—20. Tók hann
til meðferðar setningarnar: „Hagnýtið tímann“ (eða eins og
það er orðað í dönsku útl.: „Kaupið hentugan tima“), skynj-
ið, hver að er drottins vilji“, „fýllist andagift11. Á eftir hon*
um talaði trúboðinn frá Kína 0. P. S. Olsen um þörfina á
að flytja fagnaðarboðskapinn þeim, sem þrá friðþæging og
og frelsi, en vita ekkert um hinn sanna frelsara heimsins.
Samkoman varaði nær 3 tíma. Að henni lokinni bauð sr.
Götzsche þeim, er vildu, að koma heirn til sín kl. 8 um kvóld-
ið að heilsa biskupinum og taka þátt í samræðum.
Biskup Koch er óvanalega unglegur biskup, og fríður er
hann sýnum. Leikur hann við hvern fingur sinn með fjöri
og fyndni, svo að alt verður brosandi kringum hann. Þó
skín gætnin gegnum gleðina í svipnum. Honum þótti eins
og öðrum nýstárlegt að sjá Islending. Og hjá sér varð hann
að láta hann sitja við borðið, þótt heldur væri manna mun-
ur. Hann fór að rifja upp hvað hann kunni í íslenzku, kom
með visu úr sögu Gunnlaugs ormstungu og jafnvel fleira, en
eigi var betri framburður á þvi en dönskunni hjá mér; átti
ég erfitt með að skilja. Hann bað mig að láta sig heyra á
ísl. Jóli. 3, 16. Yildu þá aðx-ir gjarnan heyra rneira af þessu
fuglamáli, svo ég las upp vísurnar „Danagrund rneð grænan
baðm“, vissi að allir kunnu hana á dönsku, og þóttist góð-
ur að geta útvegað íslenzkunni minni og rimi hennar ein*
róma hrós fyrir liljómfegurð.