Nýtt kirkjublað - 30.01.1908, Blaðsíða 7

NÝTT KtRKJUBLAf).
3
barnslegri trú á hann sem föður minn og allra manna um
allan heim fyr og síðar — föður, sem hefir ekki tómlátan,
aðgerðalausan og kraftlausan og fyrirhyggjulausan vilja til að
hjálpa börnum sinum til sáluhjálpar, heldur vakandi, sístarf-
andi, almáttugan vilja, sem fyr eða síðar tekst að mynda
eitt sælufult ríki, ef eigi hér, þá annars heims. (1897).
HúsYÍtjanir og sálgæzla.
Þú biður nu'g að skýra frá, hvað ég eigi við með „úr-
eltum“ húsvitjunum ....
Flestir hafa gaman af að sjá prestinn, og hann er hafður sem
grýla á börnin, það þekki ég hvorttveggja. Eftirlitið með
barnafræðslunni er hið eina sem eg þekki gagnlegt við hús-
vitjanir. Annars eru þær hégóminn einber, eins og húsvitj-
unar-tilskipunin segir fyrir um það. En eftirlitið er líka al-
veg nauðsynlegt og presturinn verður að hafa lifandi tilfinn-
ingu fyrir þvi, að það hvílir á honum og er ábyrgðarmikið,
en að siga honum um alla bæi undantekningarlaust tvisvar
á ári, láta fullorðið fólk lesa á bók o. s. frv. — það segi ég
sé „úrelt,,. . .
Eftirlitið kemur bezt við með barnaprófunum, þar sem
margir eru við úr hverri sókn og sjálf börnin eru spent
fyrir þeim.
. . . Um þekkinguna er presturinn fái á sóknarfólk-
inu við húsvitjun, um rannsóknina á hinu andlega hjarta
safnaðarins, til að geta læknað þar eftir, má vissulega segja margt
fagurt, sem lætur vel i eyrum, en harla lítið eða ekkert fram-
kvæma eftir minni reynslu. En máske það sé af því að eg
er öllum prestum óhæfari i þessu efni. Eg veit það ekki.
Hitt veit ég vel, að almenningur vill sjá prestinn, spjalla við
hann um veður og búskap og verzlun og þess konar, gera
honum gott, gefa honnm kaffi o. s. frv. Mín reynsla er sú
að hinn allra besti vegur til hjartnanna fyrir sálusorgarann
sé þá, þegar sorgleg atvik t. d. ástvina dauði ber að hönd-
um. (1893).
Annir. Einstæði. Áliugi.
Oft hefi ég ætlað að rita fáein orð i Kbl, en bæði á ég
nær ætíð mjög annríkt, þar sem sveitungar mínir nota mig