Nýtt kirkjublað - 30.01.1908, Blaðsíða 8

4
NÝTT KIRKJUBLAB
til ýmpra hluta auk prestskaparins, og einnig er efasamt,
hvort það yrði til uppbyggingar sem frá mér kæmi..............
Stundum gera atvikin það nauðsynlegt, að starfa að eins
i kyrþey í sínum fyrirsetta verkahring. (1895).
Blessaður, lofaðu mér að vita, hvað hann [höfundnr
nýrrar bókar um G. Tm.] segir, þegar þú ert búinn að fá
hann og kynna þér hann. Maður er svo einmana uppi i
sveitinni, og vill verða likur kræklulegu blómi, er vex í skugga;
verður því feginn hverjum nýjum geisla utan úr andans
heimi. Þó ber að játa með þökk og ánægju, að stóra sólin
skín einnig þar á mannssálina, ef hún snýr sér að henni,
og af henni ætti kristinn maður — og eigi sízt kristinn prest-
ur - að geta notið inndællar birtu og hita, sér til vaxtar og
gleði. (1897).
Frjálslyndí í trúarefaum.
Frjálslyndi í trúarefnum er rétt og nauðsynlegt. Hinn
andlegi hluti mannsins þarf að hafa frelsi, ef hann á að
geta dafnað og tekið framförum eins og hinn líkamlegi.
Lögin eru næsta lík fyrir framtörum, bæði í hinu líkamlega
og andlega. (1895).
Umburðarlyndi.
Bara það komi líf! Að villa deyi burt, en sannleikur
lifni og glæðist! Þvi skyldi nokkur hugsa, að enginn sori
sé saman við gull kirkjunnar lengur? Eða að þessi kirkjan
sé hrein — háfi allan sannleikann og hann tóman, en hinar
ailar lygi — óttalega núkið af lygi — og að allir fari til
Vítis, nema þeir sem hafa vissa trú? Svo bakbítur liver
trúflokkurinn annan, og rífur hans skoðanir niður af kappi
— ekki í blindu vænli ég? Það er voðalegt. Óttalega stór-
ir, að eilífu kolsvartir blettir eru á þessum trúuðu(?!) guðs
börnum í kirkjusögunni vegna blinds, kærleikslauss trúarofsa.
Eg hata þennan ofsa í trúnni, sem gerir mann blindan og
kærleikslausan fyrir mannréttindum, já, gerir mann að stæri-
látum sjálfbyrging. (1896).
Kærlelkurlnn skilyrðíð.
Annars er það alls ekki tiltökumál, þótt skoðanir manna,