Nýtt kirkjublað - 01.08.1914, Side 13

NÝTT KIUEJTJBLAÐ
181
um, að margir tollheimtumenn og syndarar fylgdu Jesú, en
þó fegurst af frásögunni um bersyndugu konuna, sem sagt er
frá í Lúk. 7, 37nn, sem var Jesú svo innilega Jjakklát fyrir
kærleikskenningu hans, að hún vætti fætur hans með fagn-
aðar og iðrunartárum, kysti þær og þerraði aftur með llaks-
andi hári sínu.
Það er boðskapurinn um föðurkærleika guðs til allra
manna, sem um fram alt gaf guðspjallamönnunum heimild
til að lýsa kenningu Jesú sem evangelíi eða gleðiboðskap
(Mark. 1, 1, 14; Matt. 4, 23).
Allir hljótum vér ad vera guði innilega þakklátir fyr-
ir að þessi unaðsríka kenning frelsara vors er til vor komin
og að vér eigum kost á að kynnast henni í hinum mörgu
huggunarríku og fögru ummælum Jesú, sem lesa má í guð-
spjöllum vorum.
Ekkert œtti að vera prestum og prédikurum lands
vors hjartfólgnara en að prédika þennan boðskap um
hinn takmarkalausa kærleika guðs til allra manna. Því sá
boðskapur eldist aldrei, en hefir sífelt sama erindið jafnt til
glaðra og gæfusamra sem til kviðandi, órólegra og harm-
þrungna mannssálna.
En jafnframt ætti það að vera skylda vor, að láta
ekkert skyggja á þennan fagnaðarboðskap og aðhyllast
ekki neina þá kenningu, hvorki eldri né yngri, sem fer í bága
við guðshugmynd Jesú sjálfs.
Þessvegna er eðlilegt og sjálfsagt, að prófa rólega og
samviskusamlega á þessum guðstrúargrundvelli þær kenning-
ar, sem ágreiningur er um.
Spurningarnar verða þar margar. Eg skal drepa á að-
eins fáeinar.
Getur kenningin um reiði guðs, um að guð liati þá, sem
óhlýðnast sannleikanum, og sé óvinur þeirra (Róm. 11, 28;
sbr. 9, 13), samrýmst guðshugmynd Jesú?
Eða sú skoðun á réttlœti guðs, að guð hafi hlotið að
krefjast fullnægjugjörðar fyrir syndir mannkynsins?
Eða sú skoðun á opinberun guðs, að hún hafi eitt skifti
fyrir öll átt sér stað á löngu liðinni tíð, en haldi ekki lengur
áfram á vorum tímum ?
Eða sú hugmynd, að guð grípi aðeins af og til inn í