Vikan - 05.06.1952, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 22, 1952
\
/
• HEIIUILIÐ •
V ——
Matseðillinn
Fiskrúllettur:
2 msk. smjörlíki, 3 msk. hveiti,
y2 I. mjólk, % tsk. salt, nokkur
korn pipar, % soðinn fiskur,
ýsa eða lúða.
Sósan bökuð upp, og kryddið lát-
ið út í ásamt smátt niðurskornum
fiskinum. Þessu er dreift á fat og
látið kólna. Hveiti er dreift á bretti
og 1 msk. af deiginu rúllað á því svo
það verði sívalt. Þessu er dýft í 2 vel
þeytt egg og velt upp úr brauð-
mylsnu. 4 msk. smjörlíki brúnað á
pönnu og rúlletturnar brúnaðar.
Rúllettunum er raðað á fat og kart-
öflur og brúnað smjör borið með.
Isbúðingur:
3 egg, 80 gr. flórsykur, 2% dl.
rjómi, 1 stöng vanilla.
P.auðurnar eru hrærðar með sykr-
inum. Hvíturnar og rjóminn þeytt
\'el og kornum sköfnum úr vanillu-
stönginni blandað í. Þetta er látið í
ismót.
Ef ekki er ísskápur fyrir hendi,
má láta ís í gisinn trékassa, þannig
að öðru hvoru sé stráð lagi af grófu
salti. Ismótinu er stungið ofan í,
stykki breitt yfir og þakið með is.
Standi á köldum stað í sex tima
minnst.
1 stað vanillukorna má nota núgga,
en þá er aðeins höfð ein skeið af
.sykrinum.
Enskt salat:
2 dl. rjómi, 1 mask. hveiti, 1
msk. edik, 1 tsk. sykur, nokkur
korn salt, 100 gr. rauðrófur, 1
epli, 3 msk. grænar baunir, 100
gr. blómkál.
Hveitið er hrært með rjómanum,
því næst látið í pott og látið sjóða
i nokkrar mínútur. Hrært vel í á
meðan og látið kólna. Rauðrófurnar
og eplin skorin í mjóar ræmur og
þeim bætt út í ásamt kryddinu,
baununum, og nokkrum dropum af
ávaxtalit. Salatið er ágætt með kjöti.
HÍJSRÁÐ
Franskbrauð er skorið í þunnar
sneiðar, sem fyrst er velt upp úr
mjólk og sykri og síðan steikt á
pönnu í smjöri eða smjörliki. Síðan
eru sneiðamar smurðar með smjöri
og marmelaði og lagðar saman, tvær
og tvær. Marmelaðinu er smurt á
ytri hliðina og glóðarsteiktu hafra-
mjöli dreift yfir. Þetta er góður og
ódýr ábætir, sem gott væri að hafa
á sunnudagsborðið.
Sönn ást á barninu
eftir Carry Cleverland Myers Ph. D.
Sum okkar muna eftir því þegar
áhrifamiklir uppeldisfræðingar vör-
uðu fólk við að kyssa nokkurn tíma
barn sitt eða faðma það, jafnvel með-
an það var í vöggu, því það gæti
haft truflandi áhrif á tilfinningar
þess síðar.
En á síðari árum hafa nálægt all-
ar ráðleggingar til foreldra beinzt
að því að veita barninu meiri ástúð.
Kyssið og faðmið vöggubörn og ung
börn, en forðist auðvitað, af heil-
brigðisástæðum, að snerta varir
þeirra. Oft veldur eingöngu líkamleg
snerting, eins og það að vera haldið
meðan drukkið er af pelanum eða
brjóstinu eða að vera tekið upp á
ungbarnaskólaaldrinum, svipaðri
ástúð hjá barninu. Það er enginn
vafi á þvi að þessi ráðlegging er
prýðileg.
Ömögulegt að gabba barnið.
En margir foreldrar álíta að ástúð
sé eingöngu veitt á þennan hátt og
ekkert þurfi að hugsa meira um það.
Samt sem áður vita allar mæður, að
meðan þær cru að faðma að sér ung-
barnið eða taka utan v.m herðarnar
á 10 ára gamalli dóttur, finna þær
ekki til nokkurrar ástar og æpa ef
til vill á barnið I reiði á næstu augna-
bliki. Athugular mæður skilja líka að
barnið veit þetta. Hvaða forcldrar
geta falið fyrir barninu hvað býr í
hjarta þeirra? Samt sem áður verð-
um við að viðurkenna það, að með
því að kjassa barnið örlitið, getum
við endurvakið ástina til þess.
Aðrir foreldrar álíta að með þvi að
gefa barninu allt sem það vill þegar
það vill það og að forðast að þvinga
það, sýni það barninu ást sína. Þvert
á móti þarf nægilega mikinn aga á
unga aldri, eins og ég hefi oft bent á,
ef barnið á að fá það ástríki sem það
á skilið. Hvaða foreldrar geta alltaf
verið jafn blíðir við barn, sem ber
ekki nokkra virðingu fyrir boðum
þerira eða annarra?
Haldið þið áfram, mæður, að láta
í ljósi eðlilega ást ykkar á þann hátt,
sem náttúran blæs ykkur í brjóst.
Gerið ykkur grein fyrir því, að slíkt
kjass er aðeing byrjunin á, að veita
meira ástríki. Það sem máli skiptir
er ástúð i röddinni, bros augnanna
og hjarta og hugur sem skilur.
Sönn ást.
Við sýnum sanna ást þegar við
svörum vingjarnlega spurningum
barnsins, útskýrum fyrir því og
hlustum þolinmóð og af öllu hjarta
á það, sem það hefur að segja, hvort
sem það er tveggja ára eða átján;
þegar við brosum ekki eða hlæjum
að neinu, sem það segir i fullri al-
vöru — og barninu er næstum alltaf
alvara; þegar okkur þykir vænt um
störf þess og afrek og látum það
alltaf finna, að það er dýrmætt
mannsefni; þegar við látum það
finna til vellíðunar i nærveru okkar,
klukkutima eftir klukkutíma og dag
eftir dag eða verða hreykið og ham-
ingjusamt við að heyra nafn okkar og
hugsa um okkur, þegar við erum fjar-
verandi.
Beztu óskir okkar foreldranna eru
að veita börnum okkar slíka ást og
vinna ást þeirra og virðingu meðan
þau alast upp hjá okkur.
Skuggar ástarinnar
Framhald af bls. h-
mælti James Murray æstur. ,,Ég
verð að láta lögregluna vita “
„Segðu mér fyrst frá því,“ bað
hún fyrir öryggissakir og það gerði
hann.
„Það var svo afskekkt þarna. Ef
til vill vita þeir það ekki ennbá.
Lofaðu mér því, að hringja strax til
Skotland Yard,“ bað hann.
„Það skal ég gera,“ sagði hún og
talaði um það við hjúkrunarkon-
una.
Hálftíma seinna sat leynilögreglu-
maður við rúm James Murray og
skrifaði skýrslu:
„Þetta er mjög greinilegt," sagði
hann og kinkaði kolli, „en okkur
hefur ekki verið tilkynnt neitt. Þér
munið heyra frá okkur.“
Nokkrum dögum síðar var Murray
tilkynnt að engin ástæða væri til að
hugsa frekar um málið, þar sem
ekkert benti til að morð hefði verið
framið í þessu hverfi eða nokkru
öðru hverfi í London.
Murray varð öskureiður: „Þeir
lýsa því yfir opinberlega, að ég sé
vitlaus," sagði hann við Önnu, sem
var orðin svo blíð og góð siðan hann
veiktist. „Eg stóð þarna sjálfur og
heyrði þá skammast og berjast og
gamli maðurinn stundi: „Ég dey, ég
dey“ meðan sonur hans var að kyrkja
hann. Þú trúir mér sjálfsagt ekki
heldur." Framhald á bls. 14.
tJK ÝMSUM ÁTTUM —
Engin stórvirki hafa nokkurn tima
verið unnin án hrifningar.
— (Ralph Waldo Emerson).
! ! !
Ljósið, elzta dóttir Guðs, er hið
fegursta í hverri byggingu.
■— (Thomas Tuller).
! ! !
Lítilfjörleg atvik eru oft upp-
haf mikilla framkvæmda.
— (Demosthenes).
'k k k
Regnhlífar
vorsins
Regnhlífaskermar úr:
1. hvitu silki, fóðraður
með rauðu. 2. skyggðu
silki. 3. og 10. skozku
silki, túlipanahandfang
fylgir. 4. rauðu silki með
lakkböndum. 5. silki
lögðu snúrum.
Handföng úr: 6. fíla-
bðini og gylltum málmi,
7. tré, önd með gerfi-
flibba, 8. óbreyttum
javaviði, 9. viði og fíla-
beini, 11. og 12. bambus-
viði.
tmHt V/. «ilf

Til að gera regnhlifarnar enn glæsi-
Jegri og mjórri hefur verið tekið
það ráð að lengja sköftin sem þó
voru orðin æði löng og minnka um-
mál skermsins.
Bæði skermarnir og handföngin
virðast keppast við að sýna eitthvað
nýtt og allt er leyft: Skozt, lang-
röndótt og þverröndótt taft, silki-
borðar sem lagðir eru miðja vegu
rnilli „pólsins og miðjarðarlínunnar",
rautt baðmullarefni skreytt hvítum
silkideplum o. m. fl.
Handföngin eru úr ljósum viði,
gyltum málmi, bambusviði, ómálaðri
eik og svo auðvitað úr fílabeini og
gulli, þó erfitt sé að gera sér í hug-
arlund, að mikið sé keypt af þvi.
Eitt er i laginu eins og hitamælir,
annað eins og rafmagnslampi, þriðja
hefur útskorið andarhöfuð og hvítan
silkiflibba um hálsinn.
Algengustu handföngin eru þó úr
opallituðu plastik eða með áklæði
úr skinni og eru í laginu eins og
görnlu göngustafnirnir, hafa hnúð á
endanum eða hring.
Stórir íhvolfir skermar regnhlíf-
anna gera gys að rigningunni. Rauð-
ar, gular, fljólubláar eða gylltar
endurkasta regnhlífarnar lífi og birtu
út í vorloftið, sem ásamt tízkunni
hefur aðeins eitt takmark: tilbreyt-
ingu.
I