Vikan - 10.07.1952, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 27, 1952
„Dag einn giftast bau“
• Framhald af bls. 7.
Þau voru í þann veginn að ganga framhjá
skartgripaverzlun, þegar hún kippti í handlegg
Berts.
„Sjáðu þessa fallegu trúlofunarhringi! Eru þeir
ekki dýrðlegir? Og kosta bara sex pund!“
„Þeir eru góðir,“ sagði Beert, „fyrir þá, sem
hafa peningana."
„Sex pund eru ekki mikið.“
„Ekki fyrir þá, sem eiga nóg.“
Hann dró hana á burt.
„Þrjár stelpur, sem vinna með mér, ætla að
trúlofa sig fyrir jól," sagði hún við hann.
Hann svaraði engu.
„Sumar þeirra hafa spurt mig, hvenær ég ætli
að trúlofa mig,“ sagði hún.
„Segðu þeim bara þær skuli hugsa um sinn
eiginn skítahag!"
„Þú þarft ekki að brúka þetta orðbragð við
mig, þó þú notir það við vinnuna," sagði stúlkan.
„Þú veizt mér þykir það leiðinlegt."
„Og mér þykir meir en leiðinlegt, þegar stelpu-
gálurnar, sem vinna með þér, eru að reka nefin
í min málefni.“
„Þær meina ekkert með þvi. Þetta eru vinkon-
ur mínar. Það er aðeins eðlilegt, að þær skuli
bera minn hag fyrir brjósti.“
Bert yggldi sig. „Mér sýnist þær hafa fjandans
of mikinn áhuga á málefnum sem þeim kemur
ekkert við.“
„Ekki er hægt að banna fólki að tala.“
„Ekki ef það hefur eitthvað að tala um.“
„Þær hafa um nóg að tala.“
„Við hvað áttu ?“
„Sko, við erum búin að, vera saman í meira en
fjögur ár.“
„Þeim kæmi það ekkert við, þó við værum
búin að vera saman í meira en tuttugu og fjögur
ár!“
„Kannski ekki. En það kemur mér við í það
minnsta."
„Hvað meinarðu?"
Hún svaraði ekki.
„Hvern andskotann meinarðu?“
„Það er kominn tími til að trúlofast.“
„Jæja, er það? Og hver segir svo?“
„Ég segi svo.“
„Þú segir svo? Ja, það er aldeilis! Þú segir
svo ? Jæja, við trúlofum okkur þegar mér lízt!
Skilurðu það?“
Eftir það þögðu þau.
Þegar þau komu heim, var frú Wittle í eld-
húsinu. Borðdúkurinn var breiddur og brauð og
ostur og krukka með lauk í súru á borðinu. Það
sauð á katlinum.
„Pabbi þinn er slæmur í kvöld," sagði frú
Wittle við Alís. „Hann hefur varla mátt til að
lyfta hendinni."
Alís sagði ekkert. Hún tók af sér hatt og kápu
og gekk upp í svefnherbergið. Bert hengdl sína
yfirhöfn á uglu að dyrabaki. Því næst settist
hann í ruggustól Wittles, við eldinn.
„Hann ætlar að leggja mig í gröfina," sagði
frú Wittle við Bert. „Ég veit svei mér ekki hvað
ég á' fyrir hann að gera.
Bert sagði ekkert. Hann kveikti í sígarettu,
dró reykinn djúpt að sér, og star,. i inn í glæð-
urnar.
„Hvað viljið þið fá að borða?" spurði frú
Wittle, þegar Alis kom niður stigann aftur.
Bert sagðist vilja brauð og ost og lauk í súru.
„Hvað vilt þú, Alís ?“
„Ekkert," sagði stúlkan. Hún var voteyg.
„Er eitthvað að þér?“
„Nei, ekkert.“
„Því viltu þá ekki borða?"
„Ég er ekkert svöng.“
„Ertu ekki vel frísk.“
„jújú, ég er vel frísk. Ég er bara ekkert svöng,
allt og sumt!“
630.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. málmur. — 4. tanga.
— 8. fis. — 12. fugl.
13. dufl. —- 14. bókstaf-
ur. — 15. ás. — 16.
mannsnafn, þf. — 18.
vesælla. — 20. dauði. —
21. rándýr. — 23. verk-
færi. —- 24. ætt. — 26.
■átakanlegur. — 30. þrír
eins. — 32. flokkur. —
33. augnatillit. — 34.
launung. — 36. sögufræg
borg á Italíu. — 38.
skemmd. — 40. keyra.
— 41. forfeður. — 42.
yfirmaður. — 46. át-
vagl. — 49. beygingar-
ending. — 50. ættar-
nafn. — 51. beygingar-
ending. — 52. knýja. —
53. þekkingin. — 57.
stúlka. —• 58. forskeyti.
— 59. lík. — 62. nag-
dýr. — 64. veiðarfæri.
— 66. tímabil. — 68.
hryggðarmerki. — 69.
ílát. — 70. heiður. —
71. ílát. — 72. spendýr.
— 73. ósjálfbjarga einstakling.
Lóðrétt skýring:
1. frumefni. — 2. gangur. — 3. mannsnafn. —
4. eyða. — 5. klettlendi, ef. fl. — 6. mögulegt.
— 7. fæða. — 9. til útlanda. — 10. sjón. —.11.
lítið eggjárn. — 17. höfuðfat. ■—- 19. ílát. — 20.
hagstæður vindur. — 22. jarðefni. — 24. þekk-
ingin. — 25. kvenmannsnafn. ■— 27. blóm. ■— 28.
74. augnabliki.
mánuður. — 29. kvenmannsnafn. — 30. hreinsa.
— 31. kom við. — 34. heimskingjar. — 35. borga.
— 37. rim. — 39. lærði. — 43. mat. — 44. flan.
— 45. saman við. — 46. misjafnlega langdræg.
— 47. = 49 lárétt. — 48. askur. — 53. ástfólgin.
— 54. dveljast. — 55. verkfæri. — 56. egg. — 57.
jurt. — 60. óveður. ■— 61. jurt. — 63. kraftur.
— 64. komst í gegn. — 65. mannsnafn, þf. —
67. svik.
Lausn á 629. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. ljóðlist. — 6. mýmörg. — 9. kula.
— 10. fúa. — 11. sein. -— 13. runnar. — 15. rýt-
ingur. — 17. ana. — 18. flöt. — 20. rendur. —
24. dræsa. ■— 25. ólatur. — 27. Tumi. — 29.
small. — 31. gónir. — 32. kaup. — 33. einfær.
-— 35. Gummi. — 37. rausar. — 40. utan. —
41. enn. — 43. Raumsdal. — 46. ilding. — 48.
taka. — 49. vil. — 50. unun. — 51. neglir. —
52. mannráð.
„Allt í lagi. Ég bara spurði. Þú þarft ekki að
stökkva upp á nef fyrir það.“
„Ég sagði þér ég væri ekkert svöng, var það
ekki ? Þú vilt þó ekki ég éti bara til að éta,
ha ?“
„Allt í lagi. Allt í lagi. Þú um það. Komdu
og náðu þér í þinn mat, Bert.“
Bert settist við borðið og át brauð og ost og
lauk í súru og drakk tvo bolla af tei. Frú Wittle
drakk líka eitthvað af tei og borðaði með brauð-
flís með smjöri. Alís sat i ruggustólnum, með
hendur lauslagðar í keltu sér. Hún þagði, og
hvorki Bert né móðir hennar ávarpaði hana.
Bert stóð upp frá borðum, strax og hann hafði
V>kið við matinn.
„Bezt ég fari,“ sagði hann.
Hann fór í frakkann og setti á sig hattinn.
Alís stóð upp, og þau fóru inn í þvottahúsið og
stóðu í myrkrinu bak við dyrnar. Þau urðu alltaf
að kveðjast í þvottahúsinu, því það var engin
forstofa hjá Wittlehjónunum.
Þau stóðu þögul nokkrar mínútur, þétt upp við
hvort annað. Hendur stúlkunnar löfðu niður með
síðunum, en Bert hafði stungið sínum í vasa.
Andlit hans sneri í átt frá henni.
Brátt lagði hún hendur sínar um herðar hans,
sneri andliti hans að sér, og kyssti hann á munn-
inn.
„Fyrirgefðu," sagði hún. „Ég ætlaði ekki að
vera vond."
Hann sagði ekkert.
„Þú ætlar bara að gleyma því sem ég sagði,
er það ekki?"
Hann sýndi engin merki.
„Komdu í te á morgun.“
Lóðrétt: 1. Loftur. — 2. óvarin. — 3. lest. -—
4. skin. — 5. tunga. — 6. marrar. — 7. örn. —
8. göróttir. — 12. eigra. — 14. nefstóru. — 16.
undrun. —- 19. laun. — 21. eima. — 22. dólp-
ungi. — 23. ull. — 26. treina. — 28. miða. —
29. skaufinn. — 30. auga. — 31. gæa. — 34.
frisk. — 36. mergur. — 38. Salvör. — 39. rallað.
— 42. nutum. — 44. mana. — 45. daun. — 47.
dag.
Hann kinkaði kolli.
„Komdu snemma."
Hann kinkaði aftur.
Hún kyssti hann og þrýsti sér upp að honum.
„Ég elska þig, Bert,“ hvíslaði hún.
Hann hélt sér fyrst frá henni. Þá greip hann
allt í einu utan um hana svo fast að hún gat
varla andað. Hann byrjaði að titra. Munnur hans
fast við hennar munn var opinn og rakur. Hann
byrjaði að strjúka hana, örfandi.
Hún vatt til á sér höfðinu.
„Ekki þetta," hvíslaði hún. „Ekki þetta, Bert.
Mamma gæti komið —“
Hann hélt sínu fram sem áður.
E n d i r.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Nálægt borginni Butte í Montana.
2. Hún er eftir ass. Árna Magnússon.
3. Það er að vera illkvittinn.
4. Þau eru eftir Jón Helgason, Snorra Hjartar-
son og Stein Steinarr.
5. Hann er sænskur og ritar kvikmyndahand-
rit, stjórnar og leikur. Meðal kvikmynda
hans má nefna I biðsal dauðans, sem sýnd
var hér fyrir nokkru.
6. Þau heita Rifstangi og Hraunhafnartangi, og
skaga bæði norður úr Melrakkasléttu.
7. Já, sjórinn er að meðaltali 4—6 gráðum
heitari við suðvesturströndina.
8. Hvarf á Grænlandi er á 60° n. br., en Dyr-
hólaey á 63%° n. br. Hvarf er því þremur
og hálfri gráðu sunnar.
9. Igloo.
10. Verðandi kom út 1882. Höfundar þess og
útgefendur voru: Gestur Pálsson, Bertel E.
Ó. Þorleifsson, Einar Hjörleifsson Kvaran
og Hannes Hafstein.