Vikan - 07.08.1952, Síða 14

14
Hans hátign sendiherrann
Framhald af bls. 7.
og þá, sem var tilefni veizlunnar, ætlaði hún
alveg að æra okkur, einmitt þegar v’.ð nöfðum
haldið að hún væri búin, með því að bæta við
Marseilles á baltnesku, pólsku, lithásku, eston-
ísku, rúmensku o. s. frv., og því næst aftur Mar-
seillaise á frönsku til heiðurs hinni þjáðu Belgíu.
Söngkonunni var vel fagnað og eftir að Halma-
grano hafði skilið hana eftir fyrir utan íbúð
sina í Passyhverfinu, sagði hann við mig í biln-
um:
„Hvað finnst þér um þetta, litli minn, hefur
hún ekki fallega rödd ,ha? En ég ætla að skilja
einu sinni enn. Ég er auðsjáanlega ekki heppinn
með þessar söngkonur. Hilda er stolt af þvi að
vera sendiherrafrú. Við giftum okkur í morgun.
Hvað um það! Við skulum fá okkur glas á sendi-
ráðinu.“
Við drukkum eitt, við drukkum tvö og við
drukkum alla nóttina og þar sem sendiráðið lok-
aði ekki á sérstökum tíma, fyrirskipuðum af
lögreglunni og stóð mér alltaf opið, vandi ég
komur mínar þangað á hverri nóttu og dakk
einn eða með einhverjum.
Sendiráðið var í Brezka hótelinu í Lille-götu
og Halmagrano hafði leigt þar neðstu hæðina,
sem var mjög frönsk, með speglum, og neðri
hluti þiljanna úr viði. Á hinum hæðum hótelsins
bjuggu aðallega dansmeyjar, því rússneski ball-
ettinn undir stjórn Diaghilews kom um vorið og
seinna kom sænski ballettinn undir stjórn Rolf
de Maré.
Ég gat komið á hvaða tíma sólarhringsins
sem var á sendiráðið og alltaf fengið eitthvað
að drekka. Maður kom sér fyrir með vinum sín-
um í innsta herberginu og opnaði kassa og
kampavínsflöskur. Þegar Halmagrano, sem nú
var algerlega upptekinn af nýju ástinni sinni,
var þar ekki, tók Manýa, nýja skrifstofustúlk-
an á sendiráðinu, á móti okkur.
Manýa sat við örlítið borð í litlu herbergi
við innganginn og leitaði að stöfunum um leið
og hún vélritaði með klunnalegum fingrum.
Þetta var ferleg stúlka, fyrrverandi söngkona,
sem hafði orðið fyrir einhverju óláni og Halma-
grano hafði tekið upp á sína arma. Þegar hún
stóð upprétt nam höfuðið næstum við loft, en
þetta var góð og greiðvikin stúlka, sem kveikti
í vindlunum okkar og útbjó, án þess að missa
móðinn, ýmsa rétti af „Zakouskis". Hún var
norræn, ég veit ekki nákvæmlega af hvaða þjóð-
erni. Hún var róleg og kuldaleg, óbifandi og til-
finningalaus, og orðbragð okkar, sama hve djarf-
legt það var, setti hana aldrei úr jafnvægi. Ég
efast jafnvel um að hún hafi skilið hlátra okkar,
rövl okkar og drykkjusögur. Aldrei sá ég hana
hlæjandi eða feimna. Hún talaði bjagaða frönsku.
1 stuttu máli, við veittum henni ekki athygli,
fremur en hún væri ekki til eða að hún væri-
aumingi, svo saklaus og heims var hún.
Nótt eina — ég hafði ekki komið þar í langan
tíma —- hitti ég hana eina á sendiráðinu. Opinn
pakki lá við fætur hennar og hún ritaði með
óþjálum fingrum sínum lista, þar sem hún taldi
upp innihald pakkans, áður en hún lokaði hon-
um. 1 pakkanum voru bækur, bréfapakki, vindla-
kassi og myndir í teygjubandi. Þetta var langur
.listi.
,,Jæja, Manýa, ertu of önnum kafin?“
„Já.“
„Er sendiherrann ekki við?“
„Nei.“
„Má ég fara inn og fá mér að drekka?“
„Já.“
„Hefirðu útbúið réttinn, sem Eric Satie þykir
svo góður, þú veizt, þennan með reykta hrein-
dýrakjötinu?"
„Hann er til.“
„Þakka þér fyrir. Viltu ekki koma og drekka
með mér ? Mér leiðist einum.“
VIKAN, nr. 30, 1952
633.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. rifrildi. —- 4. hé-
gómaskapur. — 10. vísir.
— 13. kliftir. — 15. vopn.
— 16. skarð. — 17. sól.
— 19. hljóð. — 20. linna.
— 21. höfuðborg. — 23.
ganga. — 25. vettvangur
iðnaðar. — 29. veizla. —
31. frumefnistákn. — 32.
blað. — 33. tónn. — 34.
málfræðisskammstöfun.
— 35. fljót. — 37. for-
setning. — 39. fóstruðu.
— 41. fæða. -— 42. kom-
ast fyrir. — 43. frábær-
ar. — 44. ana. — 45. sjór.
— 47. tryllta. — 48.
gróða. — 49. beygingar-
ending. — 50. tveir eins.
— 51. matarilát. — 53.
einkennisbókstafir. — 55.
tvíhljóði. — 56. dýralíf-
færið. — 60. seðja. —
61. tómar. — 63. hæð.
— 64. smákvikindi. —
— 66. lendir í. — 68.
trjátegund, þf. — 69.
gengur. — 71. eldstöðv-
ar. 72. elska. 73. háttar-
lag. — 74. óþrif.
Lóðrétt skýring:
1. ræktað land (forn ending). ■—- 2. heimsku-
legur verknaður. — 3. höfðingjar. — 5. jökull.
— 6. öngvit. — 7. kvendis. — 8. fag. — 9. tónn.
— 10. kasta. — 11. skrifa. — 12. iðka. —- 14.
tréð. — 16. klifra. — 18. lifandi partur. — 20.
vitjun (spítalamál). — 22. skammstöfun. — 23.
skammstöfun. — 24. vankunnátta. — 26. hala-
rófa. — 27. flík. — 28. skertur. — 30. sann-
færðist. — 34. kvenmannsnafn. — 36. ílát. — 38.
borða. ■—• 40. land. — 41. óhreinka. — 46. fram-
koma. — 47. keyrðu. — 50. dró úr. — 52. ögra.
— 54. reipi. — 56. enginn. — 57. umbúðir. —
58. frumefnistákn. — 59. mannsnafn. — 60. tjón.
— 62. væta. — 63. biblíunafn. — 64. amboð.
— 65. sjór. — 67. bók. — 69. forsetning. — 70.
beygingarending.
Lausn á 632. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1 ósar. — 5. stáss. — 8. sagt. — 12.
skuld. — 14. öslar. — 15. kör. — 16. raf. — 18.
net. — 20. ama. — 21. ar. — 22. siklingur. —
25. nf. — 26. plata. — 28. Glámi. — 31. aga. —
32. mar. — 34. aða. — 36. logn. — 37. kúrir. —
39. Atli. — 40. flot. — 41. taug. — 42. utar. —•
44. munað. — 46. óaði. — 48. gæi. — 50. rýr. —
51. öðu. — 52. liðni. — 54. ótukt. — 56. aa. —
57. innilegur. — 60. ís. — 62. skó. — 64. ann. —
65. mnl. — 66. aga. — 67. kalin. — 69. lásum.
— 71. arin. — 72. vitar. — 73. sili.
„Ég er ekki þyrst.“
„Ertu að útbúa sendiráðspóstinn ?“
„Já.“
„Liggur svo mikið á honum?“
„Já.“
„Komdu nú og drekktu með mér, Manýa.“
„Ég get það ekki.“
„Hvers vegna?"
„Ég er svo sorgbitin."
„Hvað er þetta, Manýa. Ertu sorgbitin og þú
segir mér það ekki. Hvað er að, góða mín?“
„Ég get ekki sagt það.“
„Og hvers vegna?"
„Það ætlar að kæfa mig.“
„Vertu nú róleg, gráttu ekki, hvað er það?“
„Hans — hátign — er — dáinn,“ sagði Manýa
og kyngdi grátinum.
„Hver, Halmagrano ?“
„Viltu sjá hann?“
Manýa þurrkaði sér um augun með öðru hand-
arbakinu, beygði sig niður að pakkanum og leit-
aði þar að einhverju um leið og hún útskýrði.
„Þetta eru einkaeignir hans, sem ég er að
senda heim til hans, eins og hann hafði skipað
íyrir — skjölin hans, myndirnar af konunum
hans -— bækur, bréf —. Hans hátign dó úr
hjartaslagi — fyrir þrem dögum. Samkvæmt
ósk hans lét ég brenna hann í morgun og í kvöld
sendi ég hann heim —. Viltu sjá hann? Taktu
við, hérna er hann.
Og Manýa tók vindlakassa, sem stóð á borð-
Lóðrétt: 1. óska. — 2. skörp. — 3. aur. — 4. rl.
— 6. tafl. — 7. senn. — 8. ss. — 9. ala. — 10.
gamni. — 11. traf. — 13. drita. — 14. ötula. —-
17. aka. — 19. egg. — 22. sagnfræði. — 23. iðar.
— 24. ráðagóður. — 27. lag. — 29. mat. — 30.
hlaut. — 32. mútur. — 33. ritar. — 35. sigin. —
37. kom. — 38. rað. — 43. agi. — 45. Nýal. —
47. auk. — 49. innan. — 51. ötull. — 52. lakar.
— 53. inn. — 54. ógn. — 55. tígul. — 56. aska.
— 58. Ingi. — 59. Emma. — 61. sami. — 63. Óli.
— 66. asi. •—• 68. in. — 70. ás.
inu hennar innan um pappírinn og opnaði hann.
1 honum' var aska — aska Halmagranos.
„Veslings húsbóndi minn,“ sagði hún grátandi.
„Hann undi sér svo vel í glöðum hóp og nú
er hann dáinn, aleinn, allt í einu. Ég gat engum
tilkynnt það, ég vissi ekki heimilisföng vina
hans, því maður veit ekki einu sinni hverjir þið
eruð. 1 þrjá daga hefi ég séð um hann ein.
Heyrðu, viltu lesa mér fyrir fylgibréfið, ég hef
enga hugmynd um hvernig ég á að skrifa það
og það er ekkert kvenmannsverk, þegar slíkt
kemur fyrir? Viltu gera það? Ég hlusta á þig,
en lestu ekki of hratt---.“
ENDIR.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Taj Mahal er grafhýsi, fjögurra alda gamalt
nálægt borginni Agra í Indlandi. Shah Jehan
lét reisa það á árunum 1629—1650 og lagði
konu sína þar til hvíldar.
2. Enginn. Orðið teinahringur er afbökun úr
teinæringur, það er bátur, sem txu róa.
3. Jónas Hallgrímsson sagði það um danska
skáldið Carsten Hauch.
4. Matthías Jochumsson.
5. Bandarískur næturklúbbasöngvari og grín-
leikari.
6. Dymbilvaka og Imbrudagar.
7. Það á að draga frá 32 og margfalda síðan
með •/».
8. Sturli þýðir næturgagn.
9. Snæbjöm, sonur Eyvindar Austmanns, bróðir
Helga magra.
10. Hvorugt, 5 + 9 eru 14.